Η είδηση για άνοιγμα τραπεζικών λογαριασμών του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη, προκάλεσε πολιτική αντιπαράθεση. Ο ίδιος μίλησε για προαναγγελθείσα δίωξή του και δήλωσε πως δεν έχει απολύτως τίποτα να κρύψει. Όλα αυτά θα απασχολήσουν την έρευνα που γίνεται και είναι αλήθεια ότι ουδείς έχει στοιχεία με τα οποία μπορεί να αμφισβητήσει τα όσα δηλώνει ο κ. Σημίτης.
“εμβληματικό πρόσωπο του ευρωπαϊκού κεκτημένου”
Το όπως τον αποκάλεσε χθες στη Βουλή ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει παρόλα αυτά “εγκληματήσει” κατά της Άμυνας της χώρας. Οι πολιτικές επιλογές και αποφάσεις που ελήφθησαν επί των κυβερνήσεων του αποδείχτηκαν πέρα για πέρα λανθασμένες. Τα λάθη αυτά ακόμη και σήμερα τα πληρώνουμε πάρα πολύ ακριβά.
Την πρώτη εβδομάδα ως πρωθυπουργός ο Κ.Σημίτης κλήθηκε να αντιμετωπίσει την κρίση των Ιμίων. Η κατάληξη των γεγονότων γνωστή…
Από την τεράστια αποτυχία διαχείρισης της κρίσης προέκυψε μια μεγάλη ευκαιρία: ο στρατιωτικός μηχανισμός της χώρας δοκιμάστηκε σε πραγματικές συνθήκες σ΄όλα τα επίπεδα. Υπήρχαν πλέον χειροπιαστά αποτελέσματα και συμπεράσματα για το τι δούλεψε, τι δεν δούλεψε, τι χρειαζόταν η χώρα για την Άμυνα της και τι όχι. Η αυτονόητη απόφαση για ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας, έμοιαζε εύκολη στην υλοποίησή της. Μόνο που ο εξοπλισμός της χώρας ο οποίος κόστισε πάρα πολλά δισεκατομμύρια στους φορολογούμενους πολίτες έγινε με κριτήρια που δεν είχαν να κάνουν με τις επιχειρησιακές ανάγκες της χώρας.
Το σύστημα Σημίτη αξιοποίησε το πακέτο των δισεκατομμυρίων που είχε αποφασίσει να διαθέσει για αγορές όπλων ως “όχημα” για την είσοδό μας στην ΟΝΕ! Την “μεγάλη ιδέα” της κυβέρνησης Σημίτη. Οι Ευρωπαίοι “μύρισαν αίμα” και έσπευσαν μ΄ ότι ήθελαν να πουλήσουν ή να “ξεφορτωθούν”. Από κοντά και οι Αμερικανοί που ποτέ δεν λείπουν από τέτοιες αγοραπωλησίες. Δεν έλειψαν ακόμη και οι Ρώσοι που τότε ακόμη ήταν υπό διάλυση. Για όλους υπήρχε χρήμα.
Τα επιχειρησιακά συμπεράσματα που είχαν προκύψει από την παραλίγο πολεμική σύγκρουση του 1996 με την Τουρκία, όπως φάνηκε, δεν ελήφθησαν υπ΄ όψιν. Το 1999 μετά από διαγωνιστική διαδικασία, το ΚΥΣΕΑ συνεδριάζει για να αποφασίσει την αγορά νέων μαχητικών αεροσκαφών. Άπαντες οι υπουργοί πάνε στη συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ με την εντύπωση ότι η Ελλάδα κάνει την υπέρβαση με την αγορά F-15. Οι λόγοι πολλοί, αλλά δύο ήταν οι πιο προφανείς: τα F-16 δεν μπόρεσαν να πετάξουν τη νύχτα των Ιμίων ,λόγω καιρικών συνθηκών και επιπλέον δεν μπορούσαν λόγω απόστασης να υποστηρίξουν το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα Ελλάδας-Κύπρου. Παρά τα δεδομένα που δεν μπορούσαν να αμφισβητηθούν το ΚΥΣΕΑ ολοκληρώνει την συνεδρίασή του με απόφαση για αγορά F-16! Η δικαιολογία ήταν πως “οι Τούρκοι έθεσαν βέτο στις ΗΠΑ να μην μας δώσουν F-15”. Κι αυτό το μάθαμε την ημέρα της συνεδρίασης του ΚΥΣΕΑ;
Ο πρωθυπουργός Σημίτης έδειχνε να έχει αφήσει τα “εξοπλιστικά ψώνια” σε λάθος χέρια, όπως αποδείχτηκε χρόνια μετά, από τη Δικαιοσύνη. Κάποιοι βρήκαν ευκαιρία να πλουτίσουν. Η “μικρή πτωχή πλην τίμια Ελλάς” δεν αγόραζε απλά ότι υπήρχε στα ράφια. Αγόραζε “τα καλύτερα”! Τα καλύτερα άρματα μάχης στον κόσμο, τα καλύτερα υποβρύχια, όλα δήθεν προσαρμοσμένα στις “ελληνικές ανάγκες”! Γι΄ αυτό και ως περίπου πρωτότυπα τα πληρώναμε όλα “χρυσά”! Επειδή τα κόστη ξέφυγαν βρέθηκαν άλλες λύσεις για να κρατηθούν σε κάποια επίπεδα. Όλα τα οπλικά συστήματα αγοράστηκαν χωρίς να υπογραφούν συμφωνίες υποστήριξης. Άρματα μάχης αγοράστηκαν χωρίς να έχουν εξασφαλιστεί τα ανάλογα πυρομαχικά, υποβρύχια χωρίς να έχουν τις κατάλληλες τορπίλες και άλλα πολλά.
Οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί ήταν τρισευτυχισμένοι από τις ελληνικές παραγγελίες, όπως και οι τράπεζες τους που εξέδιδαν τα swap για τις αγορές. Όλοι έβλεπαν και ήξεραν πως η Ελλάδα αγοράζει όπλα αξίας πολύ πάνω από τις δυνατότητές της και κυρίως πολύ κάτω από τις πραγματικές της επιχειρησιακές ανάγκες.
Όταν οι “κουμπαράδες” άρχισαν να αδειάζουν, ξεκίνησαν και οι δήθεν οικονομίες. Η περίπτωση των φρεγατών S του Πολεμικού Ναυτικού είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο τότε Α/ΓΕΝ Ναύαρχος Αντώνης Αντωνιάδης είχε αντιταχθεί στον εκσυγχρονισμό τους και είχε προτείνει να συνεχιστεί στον Σκαραμαγκά το ναυπηγικό πρόγραμμα των MEKO! Του το αρνήθηκαν λέγοντάς του ότι υπήρχαν όλα κι όλα 380 εκατομμύρια για το ΠΝ. Το αποτέλεσμα το ζούμε σήμερα με την Τουρκία να έχει ναυπηγήσει δικά της πλοία επιφανείας, να ετοιμάζει υποβρύχια και να απειλεί ευθέως τη ναυτική μας κυριαρχία στο Αιγαίο. Ο Ναύαρχος Αντώνης Αντωνιάδης είχε μιλήσει στο Militaire.gr και ήταν αποκαλυπτικός.
Και μια και αναφέραμε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά. Οι ευθύνες των κυβερνήσεων Σημίτη και του ίδιου προσωπικά ως υπουργού Εθνικής Οικονομίας για την καταστορφή τους, είναι τεράστιες! Για να μην γράφουμε δικές μας απόψεις, ο λόγος στον Νίκο Πετρόπουλο εργαζόμενο και συνδικαλιστή στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά:
“Το πρόβλημα ήταν από το 1985. Εκεί ξεκίνησε η μεγάλη κατρακύλα του Σκαραμαγκά. Τότε απασχολούσε 5.500 κόσμο, είχε ταυτόχρονα 18 πλοία μέσα στον χώρο του για επισκευή. Έπεσε η κρίση που έπεσε στη ναυσιπλοΐα και ζητήθηκε να γίνουν απολύσεις. Το Σωματείο τότε -και σωστά- δεν αποδέχθηκε να γίνουν απολύσεις και ζήτησε άλλα μέτρα. Δεν το δέχτηκε ο ιδιώτης και βρέθηκε ξαφνικά το Κράτος να του δώσει τότε 15 εκατομμύρια δολάρια για να φύγει. Από εκεί, λοιπόν, το Ναυπηγείο πέρασε ένα διάστημα που το είχε η ΕΤΒΑ. Δάνειζε η ΕΤΒΑ το Ναυπηγείο με 30% και 35% και έφτασαν τα χρέη του να είναι στον ουρανό, χωρίς να φταίει κανείς άλλος. Δηλαδή, το κράτος που είχε την ΕΤΒΑ δάνειζε με 30% και 35%.
Ερχόμαστε, λοιπόν, την περίοδο του 1997 μέχρι το 2002 που το Ναυπηγείο πήρε από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα ένα «σκασμό» χρήματα, για να γίνουν επενδύσεις στο χώρο και να γίνει ένα ναυπηγείο, όπως θα ήταν η NASA σήμερα. Τα λεφτά αυτά φαγωθήκαν αυτή την περίοδο 1996-2002 και ζητάμε τώρα από την κυβέρνηση τη σημερινή, από τη χθεσινή, από την προχθεσινή να μας λύσει το πρόβλημα. Αν μεταξύ σας δεν βρείτε μια άκρη, να καθίσετε όλοι στο τραπέζι, να αναλογιστεί ο καθένας και να γίνει μια αυτοκριτική, να πάρει τις ευθύνες του και να προχωρήσουμε ενωμένοι, θα φτάσουμε στο σημείο τα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά, της Ελευσίνας και του Νεωρίου, όχι απλώς να κλείσουν, να ερημώσουν τελείως και μια χώρα σαν τη δική μας, με τη μεγαλύτερη ναυσιπλοΐα, να μην μπορεί να κατασκευάσει και να επισκευάσει ένα εμπορικό πλοίο και να φτάσουμε στο σημείο να τα στείλουμε στην Τουρκία για επισκευή”.
Κανένας επαναλαμβάνουμε δεν μπορεί να αμφισβητήσει την εντιμότητα του κ.Σημίτη. Αλλά και κανένας δεν μπορεί να αρνηθεί ότι οι πολιτικές του ευθύνες για τις τελείως λανθασμένες επιλογές που έγιναν στο χώρο της Άμυνας της χώρας είναι πολύ μεγάλες.
Πηγή: