Μετά από περίπου 10 ημέρες στις οποίες ο Λευκός Οίκος δεν έκανε την παραμικρή νύξη αναφορικά με τις κινήσεις για την λήξη του πολέμου στην Ουκρανία τις τελευταίες 48 ώρες και πάλι η κινητικότητα είναι έντονη.
Από την δήλωση του υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο την περασμένη εβδομάδα πως εάν δεν υπάρξουν εξελίξεις άμεσα, οι ΗΠΑ θα αποχωρήσουν από την διαπραγμάτευση για τον τερματισμό του πολέμου, στις δηλώσεις του αντιπροέδρου Τζέι Ντι Βανς από την Ινδία, έχουμε για πρώτη φορά δημόσια και επίσημα τους όρους που βάζουν στο τραπέζι οι ΗΠΑ.
Μάλιστα, ο αντιπρόεδρος Βανς υπογράμμισε πως και οι δύο πλευρές θα πρέπει να κάνουν υποχωρήσεις και να «παγώσουν» τα πεδία των μαχών στα σημεία που βρίσκονται σήμερα προκειμένου να υπάρξει λύση στον γόρδιο δεσμό.
Αυτό που προκαλεί εντύπωση -αν και πλέον όχι τόσο μεγάλη όση προκάλεσε η ρήξη σε ζωντανή μετάδοση με τον Ουκρανό πρόεδρο στον Λευκό Οίκο- είναι το γεγονός πως στο Οβάλ γραφείο εξακολουθούν να επιλέγουν να ασκούν πίεση μονομερώς στο Κίεβο.
Η Ρωσία που έχει σήμερα υπό τον έλεγχό της σχεδόν το 20% των ουκρανικών εδαφών δεν έχει άλλωστε να αποχωρίσει από κάπου καθώς αυτό ακριβώς δηλώνει το «παγώστε» τις μάχες στα σημεία που βρίσκονται σήμερα.
Οι ΗΠΑ απαιτούν επίσης όχι μόνο από το Κίεβο αλλά και από την Ευρώπη τη νομιμοποίηση της κατοχής της Κριμαίας που είναι σε ρωσικά χέρια από το 2014.
Στον αντίποδα ο Ντόναλντ Τραμπ δεν αξιώνει το παραμικρό -όχι δημόσια τουλάχιστον- από τη Μόσχα. Οι αμερικανικές θέσεις έγιναν μάλιστα για ακόμη μία φορά δεκτές με ικανοποίηση από το Κρεμλίνο. Ο Πεσκόφ υπογράμμισε μάλιστα πως είναι κομβική η συμμετοχή των ΗΠΑ στις διαπραγματεύσεις και πρέπει να συνεχιστεί ρίχνοντας κι άλλο λάδι στην φωτιά στην κατάσταση.
Το μείζον σήμερα είναι πως φαίνεται ο Λευκός Οίκος να πιέζει από επιλογή και όχι ως τακτική τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι. Ο Τραμπ έχει ξεκαθαρίσει με αναρτήσεις αλλά και on camera πως ο πρόεδρος της Ουκρανίας δεν θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει έναν πόλεμο που δεν μπορούσε να κερδίσει παραγνωρίζοντας πέρα από τα προφανή το γεγονός πως κανένας Ουκρανός δεν εισέβαλλε σε ρωσικά εδάφη τον Φεβρουάριο του 2022.
Η μετατροπή της Ουκρανίας σε Ιφιγένεια φαίνεται πως είναι το μοναδικό σχήμα -χωρίς διπλωματία και πιέσεις- που έχει σήμερα ο Ντόναλντ Τραμπ και οι ΗΠΑ.
Αντίλογος ή plan B δεν υπάρχει και ο Ντόναλντ Τραμπ αξιώνει σήμερα αποτελέσματα μόνο για καταγραφή σε φύλλα προόδου και ανακοινωθέντα για τα πεπραγμένα των 100 ημερών που αισίως συμπληρώνει στα τέλη του μήνα.
Οι αμερικανικές κινήσεις δεν οδηγούν όμως κάπου. Σήμερα με την κατάσταση σε αυτό το επίπεδο ο Ζελένσκι είναι απίθανο να κάνει άλλο πίσω, να αγνοήσει το αίμα του λαού του που επί τρία χρόνια χύνεται στα πεδία και να καταπατήσει το Σύνταγμα της χώρας του μόνο για να ξεκινήσει συζήτηση για την λήξη ενός πολέμου που δεν ζήτησε και δεν ξεκίνησε ο ίδιος.
Οι ΗΠΑ γνωρίζουν καλά πώς θα κινηθεί ο Ουκρανός πρόεδρος και με την απειλή του «ή αυτό ή φεύγουμε» επιχειρούν να εκφοβίσουν και να εκβιάσουν την Ευρώπη.
Σε «αναμμένα κάρβουνα» η Ευρώπη
Οι Γαλλία, Βρετανία και Γερμανία δεδομένα βρίσκονται σήμερα σε «αναμμένα κάρβουνα» καθώς εάν ο Τραμπ -ο οποίος δεδομένα δεν είναι ανακόλουθος- όντως αποχωρήσει από την διαπραγμάτευση για το τέλος της σύρραξης τότε όλο το βάρος - η ευθύνη και το κόστος θα πέσουν επάνω τους.
Οι Γαλλία και Βρετανία φαίνεται να έχουν αντιληφθεί το διακύβευμα αρκετά νωρίς και για αυτόν ακριβώς τον λόγο ο Εμανουέλ Μακρόν υποδέχθηκε πρόσφατα των Μάρκο Ρούμπιο στο Παρίσι.
Το διακύβευμα είναι δεδομένα μεγάλο και ο προβληματισμός για τα όσα θα επιχειρήσει χωρίς τις ΗΠΑ στο προσκήνιο να κάνει η Ρωσία ανάλογος. Αυτό που πρέπει να υπάρχει όμως επίσης στο τραπέζι είναι πως εάν ο Λευκός Οίκος επιλέξει την αποχή δεν θα έχει λόγο στα όσα ακολουθήσουν.
Ακόμη και όχι απόλυτα ενωμένη η Ευρώπη μπορεί για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα να στηρίξει το Κίεβο και να πιέσει ουσιαστικά την Ρωσία.
Παραδόξως σε αυτό έχει συμβάλει ο Τραμπ καθώς με τον οικονομικό πόλεμο που έχει κηρύξει ειδικά στην Κίνα, η Ένωση σήμερα διαθέτει ανοιχτή γραμμή με το Πεκίνο. Αν οι ισορροπίες διαταραχθούν έστω και για τους «τύπους» μπορεί να είναι αρκετό για να σταλεί ένα μήνυμα που δεν θα μπορέσει να αγνοήσει η Μόσχα.
Αν για κάποιους αυτό είναι ακραίο καλό θα ήταν να αναρωτηθούν πόσο ακραίο ήταν πριν από 90 ημέρες το σενάριο να συζητούν για εμπορική και οικονομική συμμαχία χώρες όπως η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα και η Κίνα…
Ο κόσμος αλλάζει με ταχύτητες που είναι δύσκολο να ακολουθήσουμε κι αυτό εκτός από κινδύνους έχει και ευκαιρίες… Αν οι ΗΠΑ «τραβήξουν την πρίζα» από την Ουκρανία τραβούν την δική τους πρίζα και όχι αυτή της συμμαχίας συνολικά. Η κατάσταση δεδομένα θα είναι εξαιρετικά δύσκολη για το Κίεβο αλλά τόσο απέχει διαχρονικά η παράδοση από την αντίσταση…