Πέρασαν 28 χρόνια από τότε. Στις 2 Αυγούστου 1996 ξεκίνησε μία μεγάλη αντικατοχική πορεία μοτοσικλετιστών από το Βερολίνο, την πρωτεύουσα της Γερμανίας, που συμβόλιζε το τέλος της διχοτόμησης της χώρας. Στόχος των αντικατοχικών διαδηλωτών ήταν να φτάσουν στην κατεχόμενη Κερύνεια της Κύπρου.
Καβαλάρηδες πάνω στις μοτοσικλέτες δεν ήταν μόνο Έλληνες της Κύπρου. Συμμετείχαν φίλοι τους από 12 χώρες. Όσο προχωρούσε η πορεία προστέθηκαν και άλλοι, και άλλοι. Και όταν έφτασαν στην Κύπρο τους περίμεναν χιλιάδες, που ενώθηκαν μαζί τους πιστεύοντας στον σκοπό, να ρίξουν τα τείχη που χώρισαν την Κύπρο στα δύο: Στις κατεχόμενες και στις ελεύθερες περιοχές.
Ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας, Γλαύκος Κληρίδης, που κατά βάθος χάρηκε για την εξέλιξη, ξαφνικά θορυβήθηκε διότι -όπως είπε- έφτασε στο γραφείο του αναφορά ότι εάν οι διαδηλωτές προχωρούσαν προς τη «Γραμμή Αττίλα» η Τουρκία θα απαντούσε με τρίτη εισβολή. Θα ξεκινούσε στρατιωτική επιχείρηση εναντίον των ελεύθερων περιοχών.
Αλήθεια ή ψέματα, ουδείς γνωρίζει. Σημασία έχει ότι έθεσε το δίλημμα στους μοτοσικλετιστές, οι οποίοι δεν μπορούσαν να το αγνοήσουν. Αλλά δεν ήταν εύκολο να τιθασευτούν οι χιλιάδες των διαδηλωτών, η πλειοψηφία των οποίων ήταν νέα παιδιά. Είχαν κουραστεί με τις τραγικές υποχωρήσεις των πολιτικών και απαιτούσαν δράση.
Οι αρχηγοί της Κυπριακής Ομοσπονδίας Μοτοσικλετιστών πείστηκαν και ζήτησαν από τα μέλη τους να περιοριστούν σε μία μεγάλη εκδήλωση στο Μακάριο Στάδιο, την 11η Αυγούστου 1996.
Αρκετοί διαφώνησαν και συνέχισαν προς την «Γραμμή Αττίλα» στη Δερύνεια. Είχαν ακολουθήσει όσους διαφώνησαν μερικές χιλιάδες -οι περισσότεροι δηλαδή.
Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και ο Τάσος Ισαάκ ο πρώτος ιερομάρτυρας της Κύπρου. Στις 11 Αυγούστου 1996 δολοφονήθηκε με τον πιο βάναυσο τρόπο από Τούρκους αστυνομικούς και μέλη της φασιστικής οργάνωσης, των Γκρίζων Λύκων.
Η κηδεία του, στην οποία παραβρέθηκα ως απεσταλμένος της εφημερίδας Έθνος των Αθηνών, ήταν μία πρωτόγνωρη έκρηξη εναντίον της τουρκικής κατοχής. Ήταν συγκλονιστικό το πάθος των νέων. Μασούσαν σίδερα. Ήταν βέβαιο ότι μετά την κηδεία δεν θα επέστρεφαν στα σπίτια τους. Έτσι και έγινε. Έμειναν στην περιοχή και διαδήλωναν εναντίον της τουρκικής κατοχής.
Η εγκυμονούσα σύζυγος του Τάσου ήταν η τραγική φιγούρα. Γίναμε μάρτυρες σκηνών αρχαίας τραγωδίας όταν αργότερα πήγαμε στην οικία της. Μετά από μερικούς μήνες γέννησε την Αναστασία, την οποία βάφτισε -εκ μέρους του Έθνους των Ελλήνων- ο τότε υπουργός Εξωτερικών Θεόδωρος Πάγκαλος.
Η περίφημη Χάρις Αλεξίου της αφιέρωσε το πολύ γλυκό τραγούδι για το Χελιδονάκι.
Έλα εδώ κοντά
Να σου δώσω ένα φιλάκι
Έλα μη μου κλαις
Άσπρο μου Χελιδονάκι
Στις 14 Αυγούστου, ο Σολωμός Σολωμού, εξάδελφος του Τάσου Ισαάκ πήγε με άλλους διαδηλωτές στον χώρο της θυσίας του. Έφυγαν από την κηδεία φορτισμένοι από συγκίνηση και γεμάτοι με οργή που τους έδινε δύναμη να παλέψουν σώμα με σώμα με τις δυνάμεις του Αττίλα.
Ήθελαν να καταθέσουν στεφάνια και λουλούδια στον τόπο της δολοφονίας του Ισαάκ. Οι Τούρκοι τους επιτέθηκαν. Ο Σολωμός, σαν αίλουρος βρέθηκε μέσα σε δευτερόλεπτα πάνω στον ιστό επιχειρώντας να κατεβάσει τη σημαία της κατοχικής δύναμης. Έπεσε στη γη από τις σφαίρες των κατακτητών. Ο δολοφόνος του ήταν στέλεχος του καθεστώτος του Ραούφ Ντενκτάς.
Ήταν ο έποικος Κενάν Ακίν, γνωστός πράκτορας της τουρκικής μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ. Είχε υπηρετήσει στον τουρκικό κατοχικό στρατό και ήταν ψευτο-«υπουργός» του καθεστώτος.
Καμία κυπριακή κυβέρνησης δεν τον κυνήγησε, δεν προσπάθησε κανένας Πρόεδρος να τον φέρει ενώπιον δικαστηρίου. Αν στη θέση του εκάστοτε ηγέτη της Κύπρου είχε βρεθεί κάποιος Ισραηλινός, ο δολοφόνος του Σολωμού δεν θα ζούσε σήμερα. Αλλά, άλλο Κύπρος άλλο Ισραήλ… Εμείς είμαστε υπέρ του κατευνασμού.
Οι δύο ηρωομάρτυρες έχουν πάρει θέση δίπλα στον Γρηγόρη Αυξεντίου, τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη και τους άλλους ημίθεους των κυπριακών αγώνων. Αλλά, οι διεφθαρμένοι πολιτικοί τους έλεγαν από τότε τρελούς. Ιδιαίτερα τον Σολωμό Σολωμού. Τι δεν είπαν γι’ αυτό το παιδί. Μέχρι και ότι βγήκε από το ψυχιατρείο και πήγε και…σκοτώθηκε.
Φυσικά και δεν ήταν τρελός. Αλλά πρέπει κάποτε στην Κύπρο να αντιστραφούν οι ρόλοι και να κατεδαφιστεί το υπάρχον διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα, το οποίο -ακριβώς επειδή εκβιάζεται- μονίμως ακολουθεί τις εντολές των Εγγλέζων.
Αν μελετήσει κανείς όλες τις υποχωρήσεις από το 1974 μέχρι σήμερα, εύκολα βλέπει την πορεία του φιδιού. Όλες οι οδυνηρές υποχωρήσεις επιβλήθηκαν με μεθοδικότητα από το Λονδίνο, το οποίο κρατά στο χέρι την πλειοψηφία των πολιτικών, οι οποίοι διαγκωνίζονται για μία πρόσκληση από τον εκάστοτε Ύπατο Αρμοστή της Βρετανίας, η οποία αυτές τις μέρες φλέγεται, πληρώνοντας τις αδικίες εναντίον των χωρών που υπέταξε η πάλαι ποτέ Βρετανική Αυτοκρατορία…
* Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal
Πηγή: Hellasjournal.com