Με μια συγκινητική εγκύκλιο ο τέως πλέον μητροπολίτης Θεσσαλονίκης κ.Ανθιμος αποχαιρετά τους πιστούς με παραινέσεις και αναφορές στην 50χρονη πορεία του στην Εκκλησία.
«Όπως έχει ήδη ανακοινωθεί, την 7η Αυγούστου ε.ε. υπέβαλα αρμοδίως προς τον Μακαριώτατο Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο και προς τους περί αυτόν Σεβασμιωτάτους Αρχιερείς της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος αίτηση, προκειμένου να αποδεχθούν την παράκλησή μου περί αποχωρήσεώς μου εκ των αρχιερατικών, ποιμαντικών και διοικητικών μου καθηκόντων στην αποστολική και αγιοτόκο Ιερά Μητρόπολη της Θεσσαλονίκης, την οποία διηκόνησα ως Επίσκοπος και Μητροπολίτης από τον Ιούνιο του έτους 2004 μέχρι και σήμερα, χάριτι Θεού.
Στο εν λόγω αίτημά μου, μεταξύ των άλλων γράφω και τα εξής: «…Δοξάζω τον εν Τριάδι άγιον Θεόν ημών και εν ευγνωμοσύνη βαθεία ευχαριστώ Αυτώ, ότι τοιαύτης με ηξίωσεν ευεργεσίας τε και τιμής, ίνα διακονήσω εν τη Εκκλησία Αυτού επί πεντήκοντα εννέα έτη συνολικώς, κατά δε τα τεσσαράκοντα εννέα εκ τούτων ως Αρχιερεύς και Επίσκοπος αυτής. Ο Κύριος ηθέλησε και η αγία ημών Εκκλησία απεφάσισεν όπως από του σωτηρίου έτους 1974 χειροτονηθώ Επίσκοπος και Μητροπολίτης της ακριτικής Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως και εκ του έτους 2004 κατασταθώ Μητροπολίτης της αποστολικής Ιεράς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, γεγονότα άπερ απετέλεσαν τους σημαντικοτέρους σταθμούς της εκκλησιαστικής διακονίας μου», αναφέρει.
Στη συνέχεια αναφέρεται στους γονείς του αλλά και τους μητροπολίτες που βρέθηκαν δίπλα του : «Μνημονεύω ενταύθα τους μακαριστούς κατά σάρκα γονείς μου, οίτινες με πολλήν αγάπην με ανέθρεψαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Καταθέτω την ευγνωμοσύνην μου προς τους μακαριστούς πνευματικούς μου πατέρας αειμνήστους μητροπολίτας Θήρας Γαβριήλ και Κοζάνης Διονύσιον εις τους οποίους οφείλω την πνευματικήν χειραγωγίαν και καθοδήγησιν εν τω έργω της αγίας ημών Εκκλησίας. Υπέρ του ιερού Κλήρου και του ευσεβούς χριστεπωνύμου πληρώματος των κληρωθεισών μοι Ιερών Μητροπόλεων ηγωνίσθην ίνα πράξω υπέρ αυτών τα κατά Θεόν κρείττονα. Πλην, «η γαρ καύχησις ημών αύτη εστί, το μαρτύριον της συνειδήσεως ημών, ότι εν απλότητι και ειλικρινεία Θεού, ουκ εν σοφία σαρκική, αλλ’ εν χάριτι Θεού ανεστράφημεν εν τω κόσμω». Αλλά, αδελφοί μου, ει και «πας αρχιερεύς εξ ανθρώπων λαμβανόμενος υπέρ ανθρώπων καθίσταται τα προς τον Θεόν», όμως και ούτος «περίκειται ασθένειαν». Διά την ασθένειαν του σώματος και διά το μη εκ ταύτης «τιθέναι πρόσκομμα» τη Εκκλησία του Χριστού «τα περί εμού τέλος έχει» εν τη διοικήσει Αυτής. Διό και Υμίν, ήτοι τη Ιερά Συνόδω της Εκκλησίας της Ελλάδος, υποβάλλω την παραίτησίν μου από της θέσεώς μου ως Μητροπολίτου Θεσσαλο νίκης, «διά λόγους υγιείας»… Ασπάζομαι αδελφικώς, εν Χριστώ, ένα έκαστον εξ Υμών και πάντας τους εν τη σεπτή Ιερά Συνόδω της Ιεραρχίας αδελφούς εν τη αγάπη του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού…».
Τέλος μιλάει για το έργο του όλα αυτά τα χρόνια που υπηρέτησε ως μητροπολίτης: «Η λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας, οι αμέτρητες θείες Λειτουργίες, οι πανηγύρεις των Ενοριών μας, οι Εσπερινοί, τα ιερά Μυστήρια, το πλήθος των χειροτονιών νέων κληρικών, οι ανεγέρσεις και τα Εγκαίνια των ιερών Ναών, των ιερών Μονών και των Ιδρυμάτων, οι ομιλίες και το θείο κήρυγμα, οι συγγραφές κειμένων σε βιβλία και άρθρα, στον τύπο και στα Μέσα Μαζικής Ενημερώσεως, οι διαχρονικοί αγώνες για τα δίκαια της Εκκλησίας και της Πατρίδος μας, και η ενεργής συμμετοχή μου στην Ιερά Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος και στις πολλές συνεδριάσεις των περιόδων της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου, μαζί με όλες τις αγωνίες και τις δυσκολίες, που έχει η διοίκηση, καταγράφονται και περιφέρονται αυτή την στιγμή ανεξίτηλα μέσα στην μνήμη μου. Και όλα αυτά, με την χάρη του Θεού, αποτελούν και θα αποτελούν την ουσιαστικότερη αναφορά μου στην προσευχή μου «ενώπιος ενωπίω» προς τον Θεό.
Κατακλείοντας την καταληκτήρια, διά του τρόπου αυτού, επικοινωνία μου μαζύ σας, απευθύνω την ύστατη αλλά και καρδιοπόθητη παράκληση, το οποίο και είναι η προσευχή μου για όλους εσάς, προς τον άγιο Τριαδικό Θεό μας, με τα λόγια του αγίου αποστόλου Παύλου, του ιδρυτού της Εκκλησίας μας: «Λοιπόν, αδελφοί, χαίρετε, καταρτίζεσθε, παρακαλείσθε, το αυτό φρονείτε, ειρηνεύετε, και ο Θεός της αγάπης και της ειρήνης έσται μεθ’ υμών».