"Tον λύκο εξόρκιζαν κι αυτός έλεγε του παπά τ’ αρνιά που είναι". Mε την ποντιακή αυτή παροιμία ο μητροπολίτης Δράμας κ.Παύλος περιγράφει την εισπήδηση της ρωσικής Εκκλησίας στην Αφρική.
Ο κ.Παύλος ο πρώτος μητροπολίτης της Ελλαδικής Εκκλησίας που αντέδρασε κατά της απόφασης της Μόσχας αναφέρει οτι:
«Έκδηλος είναι η υποτίμησις τού Οικουμενικού Πατριαρχείου καί της θέσεως αυτού εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία. Λυπηρότατον ότι εκφέρονται αυτού τού πνεύματος απόψεις από Κύπριον επίσκοπον. Καί να σκεφθή κανείς πόσα υποφέρει εις το διηνεκές το μαρτυρικόν Φανάρι, καί κυρίως η Ρωμιοσύνη της Πόλης, χάριν της Κύπρου... Ευτυχώς ο νουνεχής Αρχιεπίσκοπος καί βαθύτατα ενσυνείδητοι ιεράρχαι της Μεγαλονήσου, περισώζουν την αξιοπρέπεια της εν Κύπρω Εκκλησίας. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον είναι ο στύλος της Ορθοδοξίας. Ως τοιούτον, είναι πανσέβαστον καί υπό τού ρωσικού λαού. Δεν το σέβονται διαχρονικώς οι οπαδοί τού πανσλαυισμού.
»Εις τα γεωπολιτικά παίγνια συγκαταλέγονται τα λευκά επιρριπτάρια, οι σλαυικοί μανδύες καί οι φαραωνικού τύπου κρεμμυδόσχημοι τρούλλοι σ’ ένα νησί πού επιθυμεί ν’ αποκτήση μία εκκλησιαστική «ντίσνεϋλαντ» ρωσικού ύφους, καί μία ακόμη ξένη βάσι άλλου τύπου (έτσι, γιά ποικιλία· διότι η βρεττανική δεν αρκεί)...
»Η εν Αλεξανδρεία αντικανονική ρωσική εισπήδησις δεν είναι «ξεκάθαρη παρενέργεια» τού Ουκρανικού ζητήματος, αλλά ξεκάθαρη φανέρωσις της συγχρόνου εκφράσεως τού πανσλαυισμού. Καί εξηγούμαι:
»Όλα καταδεικνύουν ότι τελική επιδίωξις είναι η απομόνωσις τού Οικουμενικού Πατριαρχείου, προς ευχερεστέραν αυτού εις το μέλλον άλωσιν» τούτο διαπιστωτικώς ετόνιζε μελέτη δημοσιευθείσα εν Αθήναις το 1906, περιλαμβάνουσα λεπτομερέστατα όσα οι πανσλαυισταί πονηρεπιπονήρως διενήργουν εν τοίςορίοις των πρεσβυγενών Πατριαρχείων, εν τη καθ’ ημάς Ανατολή. Ου τού παρόντος, βεβαίως, αυτά τα «όσα» να καταγραφούν. Επιλείψει γαρ με ο χρόνος διηγούμενον».
Ο μητροπολίτης αναφέρεται και στην γενικότερη στάση των Ρώσων :
«Γινώσκει ο Πανιερώτατος τι υπέστη το γένος των Ρωμηών από τις ψευδοπροφητείες τού Αγαθαγγέλου; Τι υπέστη κατά τα Ορλωφικά; Τι υπέστη το Άγιον Όρος (όρα π.χ. την περισπούδαστον πραγματείαν τού αγίου Δανιήλ τού Κατουνακιώτου) αλλά καί τι υφίσταται εισέτι; Γινώσκει τι υπέστη το Πατριαρχείον Αντιοχείας διά τού βιαίου εξαραβισμού; Τι υπέστη το ΠατριαρχείονΙεροσολύμων; Τι υπέστη καί τι υφίσταται τανύν το Πατριαρχείον Αλεξανδρείας; Γινώσκει πως εκλάπη εκ της Ιεράς Μονής τού Σινά ο αρχαιότερος χειρόγραφος κώδιξ της Αγίας Γραφής; Πως ιδρύθη το βουλγαρικόνκράτος, επί σκοπώ όπως κατέλθη η «αγία Ρωσσία» εις τα θερμά ύδατα της Μεσογείου; Γινώσκει την φυλάκισιντού Οικουμενικού Πατριάρχου Ιερεμίου (Β΄ τού Τρανού) προς αναγνώρισιν στανικώ τω τρόπω πατριαρχικής αξίας εις τον επίσκοπον Μόσχας; Καί πολλά άλλα, άτινα η Ιστορία καταγράφει καί καταγγέλλει;».
Τέλος επικαλείται μια ποντιακή παροιμία : «Τον λύκοντετραβαγγέλιζαν κι’ ατός έλεεν· τη ποπά τ’ αρνία μερ’ είν;» (τον λύκο εξόρκιζαν κι αυτός έλεγε· του παπά τ’ αρνιά που είναι;).