Στις 14 Αυγούστου 1974 ξεκινά στην Κύπρο η δεύτερη φάση της τουρκικής εισβολής στη μαρτυρική Μεγαλόνησο, που οδήγησε στην έκτοτε παράνομη κατοχή του 36% του βορείου τμήματος του νησιού. Επίσης στις 14 Αυγούστου 1996 δολοφονήθηκε άνανδρα ο Σολωμός Σολωμού από Τουρκοκύπριο παρακρατικό τη μέρα της κηδείας του προηγηθέντα κατά μερικές μέρες, στις 11 Αυγούστου 1996, Τάσου Ισαάκ ο οποίος δολοφονήθηκε βάναυσα από Τούρκους πολίτες και αστυνομικούς στην διάρκεια αντικατοχικής διαδηλώσεως στην περιοχή της νεκρής ζώνης, στη Δερύνεια της επαρχίας Αμμοχώστου. Οι Τάσος Ισαάκ και Σολωμός Σολωμού αποτελούν τους δύο νεομάρτυρες του Ελληνισμού στην Κύπρο!
Στις 14 Αυγούστου 1974, στη Γενεύη διεξάγονται ειρηνευτικές συνομιλίες μετά την προσωρινή εκεχειρία που συμφωνήθηκε μετά τον «Αττίλα-1» της πρώτης τουρκικής εισβολής στην Κύπρο, στις 20 Ιουλίου 1974, που ακολούθησε το άφρον πραξικόπημα της Ελληνικής χούντας στο νησί εναντίον του νόμιμου Προέδρου της Δημοκρατίας Αρχιεπισκόπου Μακαρίου.
Οι συνομιλίες μεταξύ όλων των πλευρών, αλλά και των τρίτων εγγυητών της Κυπριακής Δημοκρατίας, του Ηνωμένου Βασιλείου, είχαν τελματωθεί εξ υπαιτιότητος των Τούρκων, οι οποίοι την παραμονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου εξαπολύουν αιφνιδιαστική επίθεση εναντίον των ελληνικών και ελληνοκυπριακών θέσεων, προκειμένου να βελτιώσουν τις θέσεις τους, να κερδίσουν στρατηγικής σημασίας θέσεις και να ενώσουν τους υφιστάμενους τουρκοκυπριακούς θύλακες στο βόρειο τμήμα του νησιού.
Τη μέρα αυτή στην Κύπρο, υπήρχαν δυνάμεις της Εθνικής Φρουράς, καθώς και οι άνδρες της Ελληνικής Δυνάμεως Κύπρου (ΕΛΔΥΚ) και οι 300 περίπου εναπομείναντες κομάντος της Α’ Μοίρας Καταδρομών, οι οποίοι είχαν επιζήσει της αποστολής «Νίκη», το βράδυ της 21/22 Ιουλίου 1974.
Από την πλευρά τους οι Τούρκοι από τις 20 Ιουλίου, που ξεκίνησε η πρώτη φάση της εισβολής, μέχρι τις 14 Αυγούστου 1974 είχαν μεταφέρει στο κατεχόμενο ως τότε βόρειο τμήμα του νησιού περίπου 40.000 άνδρες, 300 άρματα μάχης, ισχυρό πυροβολικό και βεβαίως μεγάλους αριθμούς μαχητικών αεροσκαφών από αεροπορικές βάσεις που βρίσκονταν στο έδαφος της ηπειρωτικής Τουρκίας.
Στις 23 Ιουλίου 1974 κηρύχθηκε εκεχειρία και στη συνέχεια κατέρρευσαν τόσο η χούντα στην Αθήνα όσο και η πραξικοπηματική κυβέρνηση του Ν.Σαμψών στην Κύπρο.
Η σκυτάλη στη συνέχεια μεταφέρθηκε στη Γενεύη όπου ακολούθησαν δύο γύροι διαβουλεύσεων μεταξύ των εμπλεκόμενων χωρών. Στις συνομιλίες αυτές η μεν Τουρκία ζητούσε ομοσπονδιακή λύση, ανταλλαγή πληθυσμού και το 34% των εδαφών της Κύπρου να ελέγχεται από τους Τουρκοκύπριους, η δε Ελλάδα την επιστροφή στο προ του πραξικοπήματος καθεστώτος.
Στις 14 Αυγούστου 1974, οι συνομιλίες της Γενεύης, ως προελέχθη, κατέρρευσαν και μόλις μία ώρα αργότερα η Τουρκία ξεκίνησε τη δεύτερη φάση της επιχειρήσεως («Αττίλας-2»), στη διάρκεια της οποίας, το τριήμερο μέχρι τις 16 Αυγούστου 1974, κατέλαβε το 36,2% του νησιού (από το 34% που όπως είδαμε ήταν ο στόχος της στις συνομιλίες της Γενεύης, εκτοπίζοντας 120.000 Ελληνοκυπρίων, ενώ άλλες 20.000 Ελληνοκύπριοι παρέμειναν εγκλωβισμένοι στα κατεχόμενα.
Στη διάρκεια του «Αττίλα-2» οι Τούρκοι επιτέθηκαν για να καταλάβουν το Στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ, όπου σημειώθηκαν απίστευτες στιγμές ηρωισμού από τους Έλληνες στρατιώτες υπερασπιστές του, προκαλώντας βαρύτατες απώλειες στους Τούρκους, προτού αποχωρήσουν οργανωμένα για νέες οργανωμένες θέσεις.
Τότε η κυβέρνηση Εθνικής Ενότητος στην Ελλάδα υπό τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, δεν απέστειλε ενισχύσεις προς τις μαχόμενες ελληνικές και ελληνοκυπριακές δυνάμεις στην Κύπρο, σταθμίζοντας τα γεγονότα και κρίνοντας προφανώς ότι δεν θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε τυχόν μεταφορά των πολεμικών επιχειρήσεων από την Κύπρο στη Θράκη και στο Αιγαίο, χωρίς πολύ σοβαρό πολιτικό, διπλωματικό και βεβαίως στρατιωτικό κόστος, τέτοιο που θα απέτρεπε αφενός την ομαλή πορεία εκδημοκρατισμού της χώρας και προετοιμασίας για την πορεία εισόδου της στην τότε Ευρωπαϊκή Οικονομική Κοινότητα (ΕΟΚ), που αποτελούσε και τον πρωτεύοντα στρατηγικό στόχο της κυβερνήσεώς του.
Στις 14 Αυγούστου 1996, πραγματοποιήθηκε η κηδεία του Τάσου Ισαάκ, ο οποίος, στις 11 Αυγούστου, είχε ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου από Τουρκοκύπριους αστυνομικούς και παρακρατικούς, στη νεκρή ζώνη κοντά στη Δερύνεια, κατά τη διάρκεια αντικατοχικής διαδηλώσεως Κυπρίων μοτοσυκλετιστών.
Αμέσως μετά την κηδεία, αρκετοί εκ των συμμετεχόντων σε αυτήν, πραγματοποίησαν πορεία-διαδήλωση, ξαναμπένοντας στη νεκρή ζώνη από το ίδιο σημείο, για να αποτίσουν φόρο τιμής στον Ισαάκ, καταθέτοντας στεφάνια και λουλούδια στον τόπο της δολοφονίας του. Μεταξύ αυτών ήταν και ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού, δεύτερος ξάδελφος του Ισαάκ, πρόσφυγας από την Αμμόχωστο, ο οποίος ζούσε στο Παραλίμνι.
Περίπου στις 14:20, ξαφνικά, ο Σολωμού, με ένα τσιγάρο στο στόμα και αγνοώντας τις προειδοποιήσεις των Τούρκων στρατιωτών, κατευθύνθηκε στο γειτονικό τουρκικό φυλάκιο και άρχισε να σκαρφαλώνει στον ιστό της σημαίας, με πρόθεση να την κατεβάσει. Τη στιγμή αυτή ακούστηκαν τρεις πυροβολισμοί από την πλευρά των κατεχομένων και ο νεαρός άνδρας έπεσε νεκρός, με ισάριθμες βολίδες στο στόμα, στο λαιμό και στο στομάχι του, όλες θανατηφόρες.
Ακολούθησαν κι άλλοι πυροβολισμοί, από τους οποίους τραυματίστηκαν ελαφρά 11 άτομα, μεταξύ των οποίων και δύο άνδρες Κυανόκρανοι του ΟΗΕ. Η κηδεία του Σολωμού Σολωμού έγινε στις 16 Αυγούστου 1996, στο Παραλίμνι, παρουσία πλήθους κόσμου, που καταδίκασε την τουρκική βαρβαρότητα, όπως είχε πράξει τρεις ημέρες νωρίτερα με την άνανδρη δολοφονία του Τάσου Ισαάκ.
Η Κυπριακή Αστυνομία στην εκτενή και ενδελεχή έρευνά της που ακολούθησε τη δολοφονία του Σολωμού, κατόρθωσε να αναγνωρίσει τους δράστες της δολοφονίας του, εκδίδοντας ταυτοχρόνως διεθνές ένταλμα συλλήψεως των:
--- Κενάν Ακίν, υπουργό Γεωργίας του ψευδοκράτους.
--- Ερντάλ Χατζιαλί Εμανέτ, επικεφαλής των Ειδ.Δυνάμεων στα κατεχόμενα.
--- Αττίλα Σαβ, επικεφαλής της Αστυνομίας των Κατεχομένων.
--- Χασάν Κουνταξί, Υποστράτηγο των κατοχικών Τουρκικών δυνάμεων.
--- Μεχμέτ Καρλί, Ταξίαρχο των κατοχικών Τουρκικών δυνάμεων.
Τον Οκτώβριο του 2004 ο Ακίν παραδέχθηκε ότι ήταν αυτός που δολοφόνησε τον Σολωμού, αλλά δικαιολογήθηκε ότι διατάχθηκε από τον Χαλίλ Σαντραζάμ, τότε διοικητή των κατοχικών δυνάμεων στο νησί. Ο Σαντραζάμ με δηλώσεις του διέψευσε τους ισχυρισμούς του Ακίν, που λίγο αργότερο συνελήφθη από τις τουρκικές αρχές για λαθρεμπόριο, αλλά αφέθηκε ελεύθερος με άνωθεν εντολή.
Στις 24 Ιουνίου 2008, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έκρινε ένοχη την Τουρκία για τη δολοφονία του Σολωμού Σολωμού, βάσει του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Συμβάσεως για την προάσπιση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και των Θεμελιωδών Ελευθεριών, ενώ επιδίκασε χρηματική αποζημίωση στην οικογένειά του.(στοιχεία από www.sansimera.gr)