Έντονα προβληματισμένος φέρεται ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής με όσα διαδραματίζονται στα ελληνοτουρκικά το τελευταίο διάστημα. Προβληματισμό τον οποίο δε διστάζει να διατυπώνει στις συζητήσεις που έχει και μάλιστα επισημαίνει ότι «Απαιτείται σοβαρότητα, συνέπεια και επαγρύπνηση» και καθαρές θέσεις από την ελληνική πλευρά.
Ο πρώην πρωθυπουργός μιλά για «επαγρύπνηση» γιατί «Η Τουρκία ίσως θέλει να στήσει σκηνικό Ιμίων» το οποίο κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει μιας και η τότε κυβέρνηση Κ. Σημίτη υπέγραψε δύο συμφωνίες με την Τουρκία, με τις οποίες ουσιαστικά τέθηκε σε μόνιμη αμφισβήτηση το αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας μας να θεωρεί ότι το μόνο εκκρεμές θέμα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι η υφαλοκρηπίδα.
Τους προβληματισμούς του πρώην πρωθυπουργού Κ . Καραμανλή καταγράφει ο Δημήτρης Μιχαλέλης στην Κυριακάτικη Real (22/4/2018) υπό τον τίτλο: Οι φόβοι του Καραμανλή - «Απαιτείται σοβαρότητα, συνέπεια και επαγρύπνηση».
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο
Bαθύτατα προβληματισμένος εμφανίζεται τον τελευταίο μήνα ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής με όσα διαδραματίζονται στα ελληνοτουρκικά. Την έντονη ανησυχία του την εκφράζει με κάθε ευκαιρία και δεν διστάζει να τη διατυπώνει όταν η συζήτηση φθάνει σε αυτό το θέμα. Μάλιστα, στις κατ’ ιδίαν συναντήσεις που έχει είτε με τους συνεργάτες του είτε με όσους τον επισκέπτονται στο γραφείο του στην Παναγή Κυριακού, η έκδηλη ανησυχία του πρώην πρωθυπουργού για τα ελληνοτουρκικά υπερκαλύπτει κάθε άλλο θέμα που βρίσκεται στην επικαιρότητα.
Για αυτό και ο Κ. Καραμανλής δεν σταματά να λέει: «Απαιτείται σοβαρότητα, συνέπεια και επαγρύπνηση». Η πάγια εκτίμηση του πρώην πρωθυπουργού είναι ότι η βαθύτερη αιτία για τη συμπεριφορά της Τουρκίας από το 1973 κι εντεύθεν είναι το ζήτημα των υδρογονανθράκων. Κι αυτός είναι ο λόγος, όπως πίστευε
από παλιά ο Κ. Καραμανλής, που από τότε η Τουρκία ξεκίνησε να διατυπώνει τη θέση ότι τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα.
Νέα δεδομένα
Υπό αυτό το πρίσμα, η κλιμάκωση της τουρκικής προκλητικότητας ήταν αναμενόμενη για τον Κ. Καραμανλή. Πολλώ δε μάλλον, στη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία που οι δραστηριότητες γύρω από τους υδρογονάνθρακες σε Αιγαίο και Κύπρο δημιουργούν νέα δεδομένα, όχι μόνο γεωστρατηγικά, αλλά και οικονομικά. Κι όπως όλοι γνωρίζουμε, η οικονομική κατάσταση της Τουρκίας οδεύει από το κακό στο χειρότερο και μια… πιθανή συμμετοχή της στο ενεργειακό
παιχνίδι στην περιοχή θα την αναβάθμιζε.
Το μείγμα, δε, γίνεται ακόμη πιο εκρηκτικό, τώρα που η γειτονική χώρα οδεύει προς εκλογές. Γι’ αυτό και ο Κ. Καραμανλής μιλά για «επαγρύπνηση». Το ίδιο είπε και πριν από λίγες ημέρες όταν συζητούσε με συνεργάτες του και ανθρώπους που έχουν γνώση και παρακολουθούν τα ελληνοτουρκικά. «Η Τουρκία ίσως θέλει
να στήσει σκηνικό Ιμίων», είπε προβληματισμένος ο πρώην πρωθυπουργός.
Η κρίση των Ιμίων δεν μπορεί να ξεχαστεί, άλλωστε. Πέρα από την ταπείνωση, έφερε δυσάρεστες πολιτικές και διπλωματικές εξελίξεις που άλλαξαν τα δεδομένα. Ηταν οι θλιβερές -όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα- συμφωνίες που υπέγραψε η τότε ελληνική κυβέρνηση: το Σύμφωνο της Μαδρίτης το 1997 και του Ελσίνκι το 1999. Δεν πρέπει να ξεχνά κάποιος ότι με αυτές τις δύο συμφωνίες ουσιαστικά τέθηκε σε μόνιμη αμφισβήτηση το αναφαίρετο δικαίωμα της χώρας μας να θεωρεί ότι το μόνο εκκρεμές θέμα μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας είναι η υφαλοκρηπίδα.
Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ, το 1997, στη Μαδρίτη, Κώστας Σημίτης και Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ υπέγραψαν συμφωνία στην οποία γίνεται λόγος για «νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα» των δύο χωρών στο Αιγαίο. Εν συνεχεία, στο Ελσίνκι, το 1999, και πάλι ο τότε πρωθυπουργός Κ. Σημίτης είχε υπογράψει κείμενο στο οποίο γινόταν λόγος για «εκκρεμείς συνοριακές διαφορές και άλλα συναφή θέματα»!
Καθαρές θέσεις
Συνέπεια των δύο αυτών συμφωνιών -απόρροια της «κρίσης των Ιμίων»- ήταν να ανοίξει ένας κύκλος διεκδικήσεων, αμφισβήτησης και απειλών από την Τουρκία. Ενας κύκλος που δεν έχει κλείσει ακόμη…
Αποψη του πρώην πρωθυπουργού είναι ότι η ελληνική πλευρά θα πρέπει να έχει πάντα καθαρές, σαφείς, ενιαίες και διαχρονικά σταθερές θέσεις σε ό,τι αφορά τα ελληνοτουρκικά. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα μπορεί η χώρα να εκπέμπει, όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο εξωτερικό, μηνύματα σταθερότητας, συνέχειας και ετοιμότητας, με συνέπεια οι σύμμαχοι και ο διεθνής παράγοντας να γνωρίζουν και να μην έχουν σύγχυση για τις εθνικές θέσεις.
Παράλληλα, μια τέτοια συμπεριφορά θα έστελνε μήνυμα στους γείτονες ότι η πολιτική σκηνή της χώρας είναι αποφασισμένη και προσηλωμένη σε σταθερές αρχές και συνεπώς ικανή και έτοιμη να τις υπερασπιστεί σε κάθε επίπεδο.