Η «προδοσία», όπως καταγράφεται από τα αμερικανικά ΜΜΕ, του προέδρου των Ηνωμένων Πολιτειών, Ντόναλντ Τραμπ έναντι των Κούρδων της Συρίας -στην περίπτωση φυσικά που δεν αλλάξει πάλι γνώμη, και διατηρήσει τους Αμερικανούς πεζοναύτες στο συριακό Κουρδιστάν-, αναγκάζει όλες τις χώρες να μην έχουν καμία απολύτως εμπιστοσύνη στη σημερινή προεδρία των Ηνωμένων Πολιτειών, η οποία χαρακτηρίζεται από αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά.
Αν πιστέψουμε τις αναλύσεις, αυτή η απόφαση πρέπει να είναι η πλέον αντιαμερικανική ενέργεια στη σύγχρονη ιστορία. Υπό την έννοια ότι προκαλείται τεράστια ζημιά στα αμερικανικά στρατηγικά συμφέροντα και ενισχύονται οι δύο μεγαλύτεροι εχθροί της Αμερικής, το Ιράν και η Ρωσία. Είναι τέτοια η απογοήτευση σημαντικών συνεργατών του Αμερικανού προέδρου, που δεν πρέπει να αποκλειστεί και μαζική αποχώρησή τους από την κυβέρνηση του κ. Τραμπ, μετά την παραίτηση του υπουργού Άμυνας, Τζιμ Μάτις που προκάλεσε σοκ στην Ουάσιγκτον.
Φανταστείτε πόσο πολύ πίστευε στη θέση του, ότι δηλαδή τα αμερικανικά στρατεύματα πρέπει να παραμείνουν στη Συρία, για να λάβει τη μεγάλη απόφαση να αποχωρήσει από μία θέση, η οποία είναι από τις πιο σημαντικές σε ολόκληρο τον κόσμο.
Χθες παραιτήθηκε και ο Brett McGurk, ο ειδικός προεδρικός απεσταλμένος των Ηνωμένων Πολιτειών στο Συνασπισμό που αγωνίζεται εναντίον του Ισλαμικού Κράτους. Ανακοίνωσε στους συναδέλφους του ότι δεν θα μπορούσε να υλοποιήσει την πρόσφατα δηλωμένη πολιτική του Προέδρου Ντόναλντ Τραμπ να αποσύρει τα 2.000 στρατεύματα που σταθμεύουν στη Συρία.
Σύμφωνα με το καλωδιακό δίκτυο CNN, αλλά και άλλα μέσα ενημέρωσης:
«Σε συνομιλίες τις τελευταίες ημέρες (πριν από την απόφαση), κορυφαίοι σύμβουλοι του προέδρου Τραμπ τον συμβούλευσαν ότι η απόσυρση του στρατιωτικού προσωπικού από τη Συρία θα ισοδυναμούσε με υποχώρηση από την περιοχή και θα επέτρεπε στα αντιμαχόμενα έθνη, (όπως η Ρωσία και το Ιράν), να αποκτήσουν επιρροή. Σε εκείνους που προειδοποιούν εναντίον της ταχείας και άμεσης απόσυρσης από τη Συρία, συμπεριλαμβάνονται ο υπουργός Άμυνας Τζέιμς Μάτις, ο υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο και ο σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζον Μπόλτον, σύμφωνα με τους ανθρώπους που έχουν γνώση των συζητήσεων».
Γιατί δεν άκουσε κανένα ο κ. Τραμπ; Και γιατί (πιθανότατα) «έβαζε …αυτί» μόνο στις ασυναρτησίες (και στις απειλές) του Ταγίπ Ερντογάν, αν και οι πληροφορίες είναι αλληλοσυγκρουόμενες; Γιατί δεν εμπιστεύθηκε τους συνεργάτες του, οι οποίοι στάθηκαν δίπλα του στις πιο δύσκολες στιγμές της προεδρίας του. Και τελικά τι συμβαίνει με τον κ. Τραμπ;
Είναι απρόβλεπτος, χωρίς αμφιβολία. Διαθέτει και ένα αυταρχισμό και ίσως και να βλέπει στο πρόσωπο του Ταγίπ Ερντογάν αυτό που ίσως να ήθελε να γίνει. Ναι, μην παραξενεύστε. Δεν μίλησε με θαυμασμό στη σύνοδο του ΝΑΤΟ, τον περασμένο Ιούλιο, για τη διακυβέρνηση του Ερντογάν. Η οποία, ως γνωστό, είναι «αυτοκρατορική» και δικτατορική, υπό τον μανδύα μίας τραυματισμένης Δημοκρατίας.
Αλλά τα παραπάνω δεν δικαιολογούν τη στάση του σε ένα μείζον θέμα ασφάλειας της Αμερικής, και για μία υπόθεση -τον κίνδυνο του Ισλαμικού Κράτους- που αποτελεί την μεγαλύτερη απειλή για τις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή. Οπότε, και εφόσον δεχθούμε ότι βρίσκεται υπό κάποιου είδους εκβιασμό, αν και δεν έχουμε στοιχεία, τότε θα μπορούσε ένας κακόπιστος να ισχυριστεί ότι του ασκείται κάποιος -τρόπος του λέγειν- έλεγχος από το εξωτερικό.
Και αυτό, διότι έλαβε μία απόφαση που πρωτίστως εξυπηρετεί τη Μόσχα και την Τεχεράνη και δευτερευόντως την Τουρκία. Αυτούς που σίγουρα δεν εξυπηρετεί είναι τους Κούρδους, οι οποίοι έχυσαν ποτάμια αίματος για να του προσφέρουν νίκες στο πιάτο εναντίον των τζιχαντιστών, ώστε σήμερα να καυχιέται ότι θριάμβευσε.
Βέβαια, δεν έχει τελειώσει ο πόλεμος. Αρκετές μάχες κέρδισαν οι Κούρδοι και οι Άραβες αντάρτες που συνεργάζονται με την Αμερική, αλλά το βασικό είναι ότι μπόρεσαν τουλάχιστον να δαμάσουν το θηρίο. Τι θα είχε γίνει αν ήταν μόνοι τους οι Αμερικανοί και δεν είχαν τη βοήθεια και την υποστήριξη των Κούρδων και των Αράβων; Μα θα είχαν χάσει καταλυτικά και οι τζιχαντιστές θα απειλούσαν όλο τον κόσμο. Ήδη, και παρά την ήττα τους, καθημερινά η ελεύθερη κοινωνία δέχεται τρομοκρατικές επιθέσεις τις οποίες «υπογράφει» το Ισλαμικό Κράτος.
Αυτό που πρωτίστως τρέμουν οι στρατηγοί και οι μυστικές υπηρεσίες είναι την πιθανότητα να φτάσει η τρομοκρατική εκστρατεία των τζιχαντιστών μέχρι την Αμερική. Διότι το Ισλαμικό Κράτος δεν έχει ανάγκη να εκπαιδεύσει κάποιον και να τον στείλει στις ΗΠΑ. Αρκεί να βρει ένα από τους παρανοϊκούς, που ενστερνίζονται την αρρωστημένη ιδεολογία του, και οι οποίοι βρίσκονται στην Αμερική. Ένας φτάνει για να προκαλέσει πανικό σε όλη τη χώρα.
Ο παραιτηθείς υπουργός Άμυνας, που είναι πρώην στρατηγός των πεζοναυτών, και ένας από τους πιο έμπειρους στρατιωτικούς, πήγε την Πέμπτη στο Λευκό Οίκο αποφασισμένος να κάνει την ύστατη προσπάθεια για να μεταπείσει τον Αμερικανό πρόεδρο. Δεν τα κατάφερε και παραιτήθηκε. Και έχει σημασία ότι πίστευε στον σκοπό της εξόντωσης του Ισλαμικού Κράτους, διότι είναι ο μόνος στις ΗΠΑ που γνωρίζει με ακρίβεια τη δύναμη των τζιχαντιστών.
Ο Πρόεδρος Τραμπ κήρυξε την υποχώρηση και αποχώρηση από τη Συρία, σε μία κρίσιμη καμπή του πολέμου εναντίον της τζιχαντιστικής τρομοκρατίας, και ενώ -όπως λέγεται- 30 χιλιάδες ένοπλοι τρομοκράτες ετοιμάζονται για τη μεγάλη αντεπίθεση. Και όμως, ο κ. Τραμπ δεν δίνει σημασία στις προειδοποιήσεις και αφήνει ελεύθερο το πεδίο στα μέλη του ΙΚ, στη Ρωσία και το Ιράν, αλλά και στην προβληματική Τουρκία, η οποία αναμένεται να επιτεθεί για να εξοντώσει τους Κούρδους. Η κατάσταση έχει ξεφύγει εντελώς από τα χέρια του Αμερικανού προέδρου, ο οποίος χειρίζεται υποθέσεις εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ με ιδιαίτερα επικίνδυνο και προβληματικό τρόπο. Αυτά δεν τα λέμε εμείς, αλλά σημαντικοί παράγοντες στην αμερικανική πρωτεύουσα, ανάμεσά τους και στελέχη του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος.
Παρ’ όλα αυτά, μερικοί αναλυτές στην Ουάσιγκτον ελπίζουν ότι ο γαμπρός του και η αγαπημένη του θυγατέρα, αλλά και ο πρωθυπουργός του Ισραήλ, μπορεί τις επόμενες ημέρες να τον συνεφέρουν ώστε να ακυρώσει μία απόφαση, που θα προκαλέσει εθνική ζημία στην Αμερική. Δύσκολο, αλλά ο κ. Τραμπ μας έχει συνηθίσει να αλλάζει αποφάσεις στο δευτερόλεπτο…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Παρατήρησα στα κοινωνικά δίκτυα, μερικούς γνωστούς για τις φιλοτουρκικές θέσεις τους Ελληνοκύπριους, που πανηγύρισαν την απόφαση του κ. Τραμπ να εγκαταλείψει τη Συρία. Μα τόση «αρρώστια» πια;
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η τριμερής συνάντηση του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας, ολοκληρώθηκε με μεγάλη επιτυχία. Η επόμενη στην Κρήτη θα είναι ακόμα πιο σημαντική αφού αναμένεται η Αμερική να αντιπροσωπευθεί σε υπουργικό επίπεδο. Το περίεργο είναι ότι η απόφαση του Λευκού Οίκου να συμμετάσχει σε μερικές από τις εργασίες της τριμερούς ο Αμερικανός πρέσβης στο Ισραήλ, έδωσε την «ευλογία» γι’ αυτή τη συνεργασία, την ίδια στιγμή που ο φίλος του Αμερικανού προέδρου, ο Ταγίπ Ερντογάν σκίζει τα ιμάτια του και θεωρεί αντιτουρκικά μέτωπα αυτές τις συνόδους. Ανεξάρτητα από την πορεία εξομάλυνσης των σχέσεων με την Τουρκία, η στρατηγική σχέση με τις πιστές χώρες της Μεσογείου θα συνεχιστεί και θα αναβαθμιστεί περαιτέρω. Ακόμα και αν τα βρουν οι Αμερικανοί με τους Τούρκους, δεν θα κάνουν το ίδιο λάθος και να τοποθετήσουν ξανά όλα τα αυγά τους σε μία προβληματική «σύμμαχο».
Πηγή: