Εορτολόγιο-Βίοι αγίων: Σήμερα 5 Μαρτίου η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη:
Άγιος Κόνων ο Ίσαυρος, Όσιος Μάρκος ο ασκητής και Θαυματουργός, Άγιος Γεώργιος ο Νεομάρτυρας εκ Ραψάνης, Άγιος Κόνων ο Κηπουρός, Όσιος Μάρκος ο Αθηναίος, Άγιος Παρθένιος Παρθενιάδης, Άγιος Ευλόγιος, Άγιος Ευλάμπιος, Άγιος Αρχέλαος και οι μαζί μ' αυτόν Εκατόν πενήντα δύο μάρτυρες, Άγιοι Φώτιος και Κύριλλος, Άγιος Νικόλαος Επίσκοπος Αχρίδος και Ζίτσης, Όσιος Κόνων ο εκ Κύπρου, Άγιος Ιωάννης ο Νεομάρτυρας εκ Βουλγαρίας, Άγιος Νέστωρ, Άγιος Θεόφιλος ο Ιερομάρτυρας Επίσκοπος Καισαρείας, Όσιοι Αδριανός και Λεωνίδας οι Μάρτυρες εκ Ρωσίας, Ανακομιδή των τιμίων Λειψάνων του Αγίου Θεοδώρου του Πρίγκιπος και των υιών αυτού Δαβίδ και Κωνσταντίνου.
Γιορτάζουν οι: Αρχέλαος, Ευλόγιος, Ευλογία, Κόνων, Λωξάνδρα, Λωξάντρα, Ρωξάνη.
Ο Άγιος Νεομάρτυς Γεώργιος ανήκε σε ανώτερη κοινωνικά και οικονομικά οικογένεια της Ραψάνης.
Ο Γεώργιος παρουσιάζεται από την παράδοση ως τρόφιμος και απόφοιτος της ανωτέρου επιπέδου Σχολής Ραψάνης, στην οποία χρημάτισε διδάσκαλος και ο κυρ Χριστόδουλος Καραζήσης. Σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, η ορεινή κωμόπολη της Ραψάνης άκμαζε οικονομικά τον 18ο μ.Χ. αιώνα, όπως και ο Τύρναβος και τα Αμπελάκια. Είχε βιομηχανία, έκανε εξαγωγή εξαίρετου κρασιού και αποτελούσε πόλο έλξεως για τα γύρω χωριά του κάτω Ολύμπου.
Ενώ λοιπόν υπήρχαν οι οικονομικές προϋποθέσεις, ο δραστήριος Επίσκοπος Πλαταμώνος και Λυκοστομίου Διονύσιος, ο οποίος θεμελίωσε και προστάτευσε και τη σπουδαία Σχολή στα Αμπελάκια, προέβη στην ίδρυση και της εν λόγω Σχολής στη Ραψάνη το έτος 1767 μ.Χ. Ονομαστό υπήρξε το πνευματικό αυτό Ίδρυμα. Στην ακμή του συγκρινόταν με τις Σχολές των Μηλέων, της Ζαγοράς, των Αμπελακίων, του Τυρνάβου κ.α. Σε αυτή μαθήτευσαν και ο Βασίλειος ο Ραψανιώτης, ένας από τους άριστους μαθητές στην Αθωνιάδα Ακαδημία (1753 - 1758 μ.Χ.) του Ευγενίου Βούλγαρη και ο Ιωνάς Σπερμιώτης, ένας από τους διακεκριμένους δασκάλους εκείνης της εποχής και περιζήτητος γι' αυτό στη Μακεδονία και στη Θεσσαλία και άλλοι. Κατά την Επανάσταση και λίγο πριν από αυτή, σταμάτησε να λειτουργεί η Σχολή και επαναλειτούργησε το 1830 μ.Χ.
Την εποχή εκείνη, για την οποία κάνουμε λόγο, τα παραποτάμια χωριά της περιοχής κατοικούνταν ως επί το πλείστον από Οθωμανούς, που συναλλάσσονταν, μέχρι και συνδέονταν ακόμη σε περιορισμένη βέβαια κλίμακα, με Έλληνες Χριστιανούς.
Ένας από τους Οθωμανούς, κάτοικος της κωμοπόλεως Δερελί (Γόννοι) και οικογενειάρχης, επιθυμώντας ο υιός του να τύχει αξιόλογης παιδείας, τον απέστειλε οικότροφο σε φίλο του που διέμενε στη Ραψάνη. Άρχισε έτσι το τουρκόπουλο να παρακολουθεί και να μαθαίνει τα στοιχειώδη γράμματα μαζί με τα ελληνόπουλα, στα πόδια του γραμματοδιδάσκαλου Γεωργίου.
Το παιδί προσαρμόστηκε σύντομα στο κλίμα του σχολείου και συναγωνιζόταν τους συμμαθητές του, ενθαρρυνόμενος και από τον διδάσκαλό του αλλάζοντας
, τις πεποιθήσεις του γεγονός που ενόχλησε τους Τούρκους.Ετσι, συνέλαβαν τον Γεώργιο
τον έσυραν δέσμιο στον Τύρναβο, όπου από το 1811 μ.Χ. είχε έδρα του ο διορισμένος διοικητής της Θεσσαλίας, Βελή Πασάς, υιός του Αλή Πασά .
Η κατηγορία εναντίων του κατηγορουμένου ήταν συγκεκριμένη, σαφής και, σύμφωνα με όσα ίσχυαν στους Οθωμανούς, βαρύτατη: απόπειρα εκχριστιανισμού μουσουλμανόπαιδος. Αυτό και μόνο, ανεξάρτητα του αποτελέσματος της προσπάθειας, συνεπαγόταν ανελέητη καταδίκη σε μαρτυρικό θάνατο.
Η διαδικασία ήταν σύντομη και τελεσίδικη. Η απόφαση δεν ήταν η προβλεπόμενη και η συνηθισμένη σε παρόμοιες αφορμές: εκτέλεση διά βασανισμού. Συγκεκριμένα ο Νεομάρτυς Γεώργιος αποκεφαλίσθηκε.
Ενταφιάστηκε κοντά στη γέφυρα του Τιταρησίου ποταμού.Μετά από λίγο καιρό, τα λείψανα μετακομίσθηκαν από το κοιμητήριο της Ραψάνης, το οποίο ήταν στο χώρο γύρω από το ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στην αρχοντική οικία Καραζήση που βρισκόταν κοντά.