Με σχίσμα απείλησε ο Πατριάρχης Μόσχας τον Οικουμενικό Πατριάρχη Βαρθολομαίο στην πρόσφατη, κατ' ιδίαν, συνάντηση που είχαν στο Φανάρι.
Αφορμή για την σκληρή προειδοποίηση του Ρώσου Ιεράρχη ήταν το θέμα του αυτοκέφαλου της Ουκρανικής Εκκλησίας.
Σύμφωνα με πληροφορίες της ιστοσελίδας Romfea.gr ο Πατριάρχης Μόσχας Κύριλλος πρότεινε στον κ. Βαρθολομαίο, το status σχετικά με την Εκκλησία της Ουκρανίας να μείνει ως έχει σήμερα και να μην υπεισέρχεται το Οικουμενικό Πατριαρχείο στο χώρο δικαιοδοσίας της Ρωσικής Εκκλησίας.
«Ούτε απειλούμε, ούτε απειλούμαστε» φέρεται να απάντησε ο Οικουμενικός Πατριάρχης στον Ρώσο Πατριάρχη, ζητώντας του παράλληλα, με αυστηρό ύφος, να μην απειλεί την Ορθόδοξη Εκκλησία με Σχίσμα.
«Ούτε χρήματα, ούτε στρατό, ούτε δυνάμεις έχουμε, αλλά φοβόμαστε μόνον τον Θεό» λέγεται πως ξεκαθάρισε ο κ. Βαρθολομαίος απευθυνόμενος προς τον Πατριάρχη Κύριλλο.
Τι λέει η Ρωσική Εκκλησία για την συνάντηση
Η Ρωσική Εκκλησία απέφυγε να πει οτιδήποτε για το περιεχόμενο της συζήτηση των δυο Ιεραρχών.
Ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίωνας, Πρόεδρος στο Τμήμα Εξωτερικών Εκκλησιαστικών Σχέσεων του Πατριαρχείου Μόσχας απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου είπε:
«Δεν νομίζω ότι πρέπει και δικαιούμαι να αποκαλύψω τώρα το περιεχόμενο της συζητήσεως των δύο Πατριαρχών, διότι εάν ήθελαν να διεξαγόταν ανοικτά αυτή η συζήτηση, θα προέβαιναν σε δήλωση στον Τύπο. Αυτό δεν έγινε, ήταν κλειστού τύπου η συζήτηση, αλλά πάντως αδελφική. Βεβαίως, μερικά Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, ειδικά στην Ουκρανία, ευρίσκονται σε σύγχυση καθώς έχουν ήδη αρχίσει να δημοσιεύουν πληροφορίες σχετικά με την συνάντηση. Εμείς, από την πλευρά μας θα σχολιάσουμε το περιεχόμενο αυτής της συναντήσεως, μόνο εάν αξιωματούχοι του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως σχολιάσουν αυτή.
Αυτά τα πρόσωπα είναι μόνο δύο: ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος και ο Μητροπολίτης Γαλλίας, ο οποίος ήταν παρών στη συνάντηση. Όποιοι άλλοι μιλήσουν για την συνάντηση, κάνουν μόνο εικασίες. Ίσως κάποιος τώρα να θελήσει να παρουσιάσει το επιθυμητό για πραγματικό, και όμως φρονώ ότι με επίγνωση μεγάλης ευθύνης οφείλουμε να αντιμετωπίσουμε τέτοιου είδους συναντήσεις, προκειμένου να προστατεύσουμε, κατά το μέγιστο δυνατόν, τις διεκκλησιαστικές μας σχέσεις από κάθε είδους ανεδαφική σοφιστεία».
Για «δυσκολίες» και «πειρασμούς» έκανε λόγο ο κ. Βαρθολομαίος
Στο μεταξύ την έναρξη των εργασιών της Σύναξης της Ιεραρχίας των εν ενεργεία Μητροπολιτών και Αρχιεπισκόπων του Οικουμενικού Θρόνου, η οποία συνεκλήθη κατόπιν προσκλήσεώς του, και συνέρχεται από χθες, 1η Σεπτεμβρίου, μέχρι και τη Δευτέρα, 3η Σεπτεμβρίου 2018, στον Ιερό Ναό Αγίας Τριάδος Σταυροδρομίου Κωνσταντινουπόλεως, κήρυξε χθες το απόγευμα ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος.
Στη Σύναξη, που πραγματοποιείται υπό την προεδρία του Πατριάρχη, μετέχουν περισσότεροι από εκατό Ιεράρχες, από την Έδρα του και ολόκληρη την οικουμένη, και θα συζητηθούν θέματα του Οικουμενικού Πατριαρχείου και διορθοδόξου ενδιαφέροντος.
Στην εναρκτήρια ομιλία του, ο Παναγιώτατος, επεσήμανε, μεταξύ άλλων, ότι «κατά καιρούς αντιμετωπίζομεν δυσκολίας και πειρασμούς, και τούτο επειδή λελανθασμένως τινές νομίζουσιν ότι δύνανται να αγαπώσι την Ορθόδοξον Εκκλησίαν αλλ᾽ουχί και το Οικουμενικόν Πατριαρχείον, αγνοούντες ότι αυτό ενσαρκώνει το γνήσιον εκκλησιαστικόν ήθος της Ορθοδοξίας».
Στη συνέχεια της ομιλίας του τόνισε: «Κατά την πρώτην χιλιετίαν, οι μακάριοι προκάτοχοι ημών αντιμετώπισαν τον πειρασμόν των αιρέσεων. Ο μέγας πειρασμός της δευτέρας χιλιετίας, όστις εκληροδοτήθη και εις την ην νυν διανύομεν, είναι τα δικαιοδοσιακά καθεστώτα. Πηγή του προβλήματος τούτου είναι ο εθνοφυλετισμός, αι τάσεις επεκτατισμού και η αθέτησις των ορίων των υπό των Πατριαρχικών και Συνοδικών Τόμων καθορισθέντων. Το Οικουμενικόν Πατριαρχείον έχει την ευθύνην να θέση τα πράγματα εν εκκλησιαστική και κανονική ευταξία, διότι μόνον αυτό έχει τα τε κανονικά προνόμια και την ευχήν και ευλογίαν της Εκκλησίας και των Οικουμενικών Συνόδων να επιτελή το υψηλόν και εξαιρετικόν τούτο χρέος ως φιλόστοργος Μήτηρ και αρχή των Εκκλησιών. Εάν το Οικουμενικόν Πατριαρχείον αποποιηθή των ευθυνών του και απομακρυνθή από την διορθόδοξον σκηνήν, τότε αι τοπικαί Εκκλησίαι θα πορεύωνται ''ως πρόβατα μη έχοντα ποιμένα'' (Ματθ. 9, 36), αναλισκόμεναι εις εκκλησιαστικάς πρωτοβουλίας, αι οποίαι συγχέουσι την ταπείνωσιν της πίστεως με την υπεροψίαν της εξουσίας. Όλη η μεγαλωσύνη του Πατριαρχείου ημών εξαντλείται εις την διακονίαν του μυστηρίου της Εκκλησίας. Η μοναδικότης αυτού δεν έγκειται εις την κατοχήν υπερανθρώπου κοσμικής τινος δυνάμεως, αλλ᾽ εις την ταπεινήν και ανιδιοτελή βούλησιν αυτού να υποτάξη τον πειρασμόν της εξουσίας εις την χάριν και να μεταβάλη την ανασφάλειαν και τον φόβον του κατέχειν και κατακρατείν εις ελευθερίαν και δωρεάν. Ενταύθα ζώμεν την τελικήν δόξαν του πνεύματος, την ταυτιζομένην τη άκρα ταπεινώσει, την δύναμιν, η οποία ''εν ασθενεία τελειούται'' (Β΄ Κορ. 12, 9)».