Και τώρα τι θα κάνουμε που δεν θα έρθει ο ρωσικό στόλος να μας σώσει; Που δεν θα μας δώσει "σούπερ μαχητικά" ο Πούτιν; Τι θα κάνουμε τώρα που είχαμε τη βεβαιότητα ότι μόλις ο Ερντογάν κάνει "αταξία" θα έρθει ο Βλαδίμηρος να του "τραβήξει" δυο χαστούκια και να τον βάλει στη θέση του; Πώς θα επιβιώσει το Έθνος χωρίς τη βέβαιη "κάθοδο του ξανθού Ορθόδοξου Γένους" στα "θερμά νερά της Μεσογείου; Και βέβαια όλα αυτά προκαλούν το καυτό ερώτημα: "Πώς θα εκπληρωθούν οι προφητείες"; Όπως είναι κατανοητό, ελπίζουμε, το ΄χουμε ρίξει λίγο στη πλάκα, γιατί διαφορετικά δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και την πραγματικότητα, αλλά κυρίως την περιγραφή της και την "ανάλυσή" της από διάφορους "προφήτες-δημοσιογράφους".
Προφανώς και η κατάσταση είναι πάρα πολύ σοβαρή με τις αλλαγές που συντελούνται στη γειτονιά μας. Η Τουρκία με μια απελπισμένη διπλωματική "κούρσα" τρέχει να διορθώσει όσο κι όπου μπορεί τα λάθη που έκανε, ανοίγοντας μέτωπα μ΄όλους τους γείτονές της. Δεν το κάνει ούτε από θέση ισχύος, ούτε είναι βέβαιο ότι θα αποκομίσει τα κέρδη στα οποία ευελπιστεί.
Εξίσου σοβαρή για την Ελλάδα ήταν η κατάσταση κι όλα αυτά τα χρόνια που οι σχέσεις μας με Ισραήλ, Ρωσία και Αίγυπτο ήταν -και είναι - εξαιρετικές. Δεν αρκεί να έχεις πολύ καλές σχέσεις με τους γείτονες και με μεγάλες δυνάμεις. Πρέπει και να τις εκμεταλλεύεσαι. Δεν νομίζουμε ότι κατορθώσαμε και πολλά σ΄ αυτό το πεδίο.
Η αίσθηση που έχουμε είναι ότι από το 2010 που ενεργοποιήθηκε ο "ελληνοϊσραηλινός άξονας" μέχρι πρόσφατα που η Ρωσία "τσακώθηκε" με την Τουρκία η οποία ήδη είχε "πλακωθεί" με την Αίγυπτο, στην Ελλάδα λειτουργούσαμε με το "σύνδρομο του μπάρμπα"! Όχι από τη Κορώνη αλλά πότε από τη Μόσχα, πότε από το Τελ Αβίβ και μονίμως βεβαίως από την Ουάσινγκτο.
Δεν θα πούμε καμία σοφιστεία. Τα αυτονόητα θα επαναλάβουμε. Δεν υπάρχουν "μπαρμπάδες" στη διπλωματία. Ούτε "πατερούληδες". Οι συμπάθειες και οι αντιπάθειες καθορίζονται βεβαίως από γεγονότα, αλλά κυρίως και πάνω απ΄ όλα από συμφέροντα. Ο μπορεί να μας ...αγαπάει σαν παιδιά του. Αλλά δεν πρόκειται να βάλει κανένα στόλο να τσακωθεί για εμάς αν αυτό δεν είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας. Μπορεί να μισεί θανάσιμα τον Ερντογάν, αλλά θέλει να του πουλήσει φυσικό αέριο ξανά για έχει σημαντικά έξοδα στα ταμεία του. Έτσι λειτουργούν όλοι στον κόσμο. Δεν είμαστε καθόλου βέβαιοι ότι το ΄χουμε καταλάβει.
Συνεπώς δεν χρειάζεται ούτε να ενθουσιαζόμαστε παράφορα, ούτε να απογοητευόμαστε μέχρι... θανάτου όταν μιλάμε για διπλωματία. Πρέπει να ανησυχούμε και μάλιστα πάρα πολύ. Όχι για τις κινήσεις που όλοι οι άλλοι γύρω μας κάνουν αλλά για το ανεξήγητο γεγονός ότι εμείς χρόνια τώρα παραμένουμε ακίνητοι...