«Παραλλήλως προς την ιστορικώς προηγουμένη αναστήλωση των Ιερών Εικόνων, η Εορτή της Ορθοδοξίας σηματοδοτεί, με έκπαγλη πνευματική αντιπροσωπευτικότητα, και την ανάγκη αναστήλωσης των αρχών και αξιών εκείνων, τις οποίες οφείλουμε να υπερασπισθούμε και να υπηρετήσουμε ως Έλληνες, ως Ευρωπαίοι Πολίτες και ως υπεύθυνα μέλη της Διεθνούς Κοινότητας».
Αυτό τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος στην προσφώνησή του κατά το γεύμα που παρατέθηκε προς τιμήν τού προέδρου και των μελών της Διαρκούς Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος, με την εικαιρία της εορτής της Ορθοδοξίας.
Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας συμπλήρωσε ότι «ο Άνθρωπος, ως αυτοτελής προσωπικότητα με την δική της αξία, βρίσκεται στο επίκεντρο της ύπαρξης αλλά και του προορισμού της Ανθρωπότητας. Όχι όμως ο Άνθρωπος ως μονάδα, αλλά ο Άνθρωπος ως μέλος ενός ευρύτατου κοινωνικού συνόλου, το οποίο υπερβαίνει κάθε είδους σύνορα. Ενός κοινωνικού συνόλου το οποίο ξεπερνά, κατά πολύ, τα όρια της αρχετυπικής απλής συνύπαρξης -όσο και αν αυτή είναι στις μέρες μας αρκούντως θεσμικώς θωρακισμένη- και διαμορφώνει πραγματική κοινωνία προσώπων».
Ολόκληρη η προσφώνηση του Προέδρου της Δημοκρατίας είναι η ακόλουθη:
«Η Εορτή της Ορθοδοξίας, κορυφαία λειτουργική στιγμή στον ενιαύσιο εορτολογικό κύκλο της Εκκλησίας μας, συνιστά αείρροο πηγή συμβολισμών και διδαχών, οι οποίες υπερβαίνουν το Χριστεπώνυμο Πλήρωμά της και απευθύνονται στο σύνολο του Λαού και του Έθνους μας. Και τούτο διότι πλειάδα των ως άνω συμβολισμών και διδαχών συνδέεται, αρρήκτως, με την ιστορία, το παρόν και το μέλλον του Λαού και του Έθνους μας.
Περαιτέρω, η εξαιρετικά κρίσιμη περίοδος που διανύουμε, όχι μόνο για την Πατρίδα μας αλλά για την Ευρωπαϊκή μας Εστία και την Υφήλιο, παρέχει την ευκαιρία να αναδειχθεί η θεμελιώδης σημασία της Ορθοδοξίας ως πραγματικής κιβωτού αρχών και αξιών, οι οποίες αφορούν όχι μόνον τους πιστούς αλλά τον Άνθρωπο γενικώς, στην ανηφορική –και εν πολλοίς συσσύφεια- πορεία του προς την επιτέλεση της επί Γης αποστολής του.
Κατ' αυτόν τον τρόπο η αναστήλωση των Ιερών Εικόνων, ως κοιτίδα και λίκνο του πνεύματος της Εορτής της Ορθοδοξίας, συνθέτει την σημερινή της, εκπλήσσουσα, επικαιρότητα. Με την έννοια ότι, παραλλήλως προς την ιστορικώς προηγουμένη αναστήλωση των Ιερών Εικόνων, η Εορτή της Ορθοδοξίας σηματοδοτεί, με έκπαγλη πνευματική αντιπροσωπευτικότητα, και την ανάγκη αναστήλωσης των αρχών και αξιών εκείνων, τις οποίες οφείλουμε να υπερασπισθούμε και να υπηρετήσουμε ως Έλληνες, ως Ευρωπαίοι Πολίτες και ως υπεύθυνα μέλη της Διεθνούς Κοινότητας.
Υπ' αυτήν την έννοια δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η αναντικατάστατη συμβολή της Χριστιανοσύνης, και ιδίως της Ορθοδοξίας, έγκειται στο ότι προσέθεσε στο Αρχαίο Ελληνικό Πνεύμα και στην Ρωμαϊκή παράδοση –που αποτελούν τους δύο από τους τρεις πυλώνες του σύγχρονου Πολιτισμού μας- την κατηγορική επιταγή της ανάγκης καταξίωσης του Ανθρώπου. Όμως, η Χριστιανοσύνη και ιδίως η Ορθοδοξία δεν έμειναν μόνο στην διατύπωση της ως άνω επιταγής αλλά, ουσιαστικώς, διαμόρφωσαν και το πλήρες περιεχόμενό της.
Και το περιεχόμενο τούτο συνίσταται στο ότι ο Άνθρωπος, ως αυτοτελής προσωπικότητα με την δική της αξία, βρίσκεται στο επίκεντρο της ύπαρξης αλλά και του προορισμού της Ανθρωπότητας. Όχι όμως ο Άνθρωπος ως μονάδα, αλλά ο Άνθρωπος ως μέλος ενός ευρύτατου κοινωνικού συνόλου, το οποίο υπερβαίνει κάθε είδους σύνορα. Ενός κοινωνικού συνόλου το οποίο ξεπερνά, κατά πολύ, τα όρια της αρχετυπικής απλής συνύπαρξης –όσο και αν αυτή είναι στις μέρες μας αρκούντως θεσμικώς θωρακισμένη- και διαμορφώνει πραγματική κοινωνία προσώπων. Ήτοι κοινωνία, η οποία θεμελιώνεται –πρωτίστως κατά την ρήση «ο συ μισείς ετέρω μη ποιήσεις»- στις ακρογωνιαίες, κατά την Ευαγγελική και την Πατερική διδασκαλία, αντηρίδες της Αγάπης και της «δίδυμης αδελφής» της, της Αλληλεγγύης.
Μέσα σε αυτό το κορυφαίο, γνησίως αλτρουιστικό αλλά και ειλικρινώς ανεξίθρησκο, πλαίσιο, η Χριστιανοσύνη και η Ορθοδοξία δίδαξαν, διδάσκουν αλλά και θα διδάσκουν ανά τους αιώνες τις ζωογόνες για τον Πολιτισμό μας και την πορεία της Ανθρωπότητας αρχές και αξίες του Ανθρωπισμού, της Ειρήνης, της Δημοκρατίας και της Δικαιοσύνης, υπό την αναλογική της έννοια που της προσδίδει και τα πολύτιμα χαρακτηριστικά της Κοινωνικής Δικαιοσύνης. Ήτοι υπό την έννοια που εκφράζει ο κανόνας: «Justitia est constans et perpetua voluntas, jus suum cuique tribuere».
Μακαριώτατε,
Σεβασμιώτατοι,
Επιτρέψατέ μου να σας διαβεβαιώσω ότι στην αποστολή υπεράσπισης των αρχών και αξιών που προανέφερα η Πολιτεία, στο σύνολό της το οποίο συντίθεται από όλες τις Δημοκρατικές Πολιτικές Δυνάμεις του Τόπου και από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, βρίσκεται και θα βρίσκεται ανιδιοτελής αρωγός και συμπαραστάτης. Στον κοινό αυτόν αγώνα δεν μας πτοούν μεμονωμένες φωνές, οι οποίες –καλοπίστως ελπίζω- αδυνατούν, για τους δικούς τους λόγους, να κατανοήσουν το πνευματικό και ηθικό μεγαλείο της Χριστιανοσύνης και, κυρίως, της Ορθοδοξίας ως προς την εκπλήρωση της αποστολής του Λαού και του Έθνους μας.
Εύχομαι, με αφετηρία τον σημερινό εορτασμό της Κυριακής της Ορθοδοξίας, οι ευλογίες Σας και το έργο Σας να χαλυβδώνουν το κοινό μας φρόνημα και να παρακάμπτουν κάθε εμπόδιο που επιχειρεί να ανακόψει τον δρόμο της κοινής μας εθνικής προσπάθειας.