Πέρασε το πρώτο 24ωρο εντός του οποίου θα τελείωνε τον πόλεμο στην Ουκρανία, πέρασαν και οι πρώτες 100 ημέρες, αλλά ο Τραμπ εξακολουθεί να μην ακούει αυτό που φωνάζει ο Πούτιν.
Σε ανάρτηση που έκανε την Τετάρτη (23/4), αλλά και σε δήλωση που παραχώρησε την επομένη, ο Αμερικανός πρόεδρος επανέλαβε ότι η ειρήνη είναι κοντά.
Αύξηση της παραγωγής όπλων ζήτησε ο Πούτιν
Αυτή δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Τραμπ επέλεξε να αγνοήσει πλήρως εξελίξεις στο εσωτερικό της Ρωσίας. Εκεί, όπου την ίδια ημέρα το Πούτιν ζήτησε αύξηση της παραγωγής όπλων.
Το εν λόγω αίτημα του Ρώσου προέδρου, που κατατέθηκε σε σύσκεψη της κρατικής Στρατιωτικοβιομηχανικής Επιτροπής, δείχνει πως η Ρωσία σκοπεύει να αυξήσει περαιτέρω τη στρατιωτική παραγωγή στον τέταρτο χρόνο του πολέμου της στην Ουκρανία.
Η Ρωσία έχει μετατρέψει τα αμυντικά εργοστάσια σε 24ωρης λειτουργίας αφότου ξεκίνησε ο πόλεμος.
Έχει αποκτήσει επίσης μεγάλες ποσότητες στρατιωτικού εξοπλισμού από άλλες χώρες, περιλαμβανομένων μη επανδρωμένων εναέριων οχημάτων Shahed από το Ιράν και συστημάτων πυροβολικού, βαλλιστικών πυραύλων και ρουκετών από τη Βόρεια Κορέα.
Τις τελευταίες εβδομάδες, δεν ήταν λίγες οι φορές που ο Τραμπ εμφανίστηκε αγανακτισμένος από το γεγονός ότι τα πράγματα δεν προχωρούν όπως τα είχε υπολογίσει.
Όποτε κατηγορεί τις δυο εμπόλεμες χώρες για παρεμπόδιση της ειρήνης και αναφέρεται στον… εύκολο στόχο, που δεν είναι άλλος από τον Ζελένσκι, επειδή εξακολουθεί να έχει ανάγκη την αμερικανική βοήθεια, ο Αμερικανός πρόεδρος επαναλαμβάνει ότι ο Ουκρανός πρόεδρος «δεν έχει κανένα χαρτί στα χέρια του».
Έχει θυσιάσει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες της χώρας του. Αλλά, όσον αφορά στην πίεση που θεωρεί ότι μπορεί να ασκήσει στον Πούτιν για να τον αναγκάσει προβεί σε παραχωρήσεις, ο Τραμπ έχει κάποιο χαρτί στα χέρια του;
Από που συχνά απουσιάζει από μια ανάλυση, είναι το γεγονός ότι ο Τραμπ και ο κάθε ηγέτης που σήμερα καταθέτει προτάσεις για το Ουκρανικό με όρους λογιστικής, δεν αποτελεί έναν ηγέτη που έχει θυσιάσει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες της χώρας του «για έναν σκοπό».
Αυτήν τη στιγμή, σε αυτήν τη θέση βρίσκεται ο Πούτιν, που θα ήταν κόντρα σε κάθε λογική να πει στον λαό του ότι δεν εκπλήρωσε αυτόν τον σκοπό χωρίς -τουλάχιστον να του παρουσιάσει- έναν σοβαρό λόγο γι’ αυτό.
Θα μπορούσε να είναι η κατάσταση που επικρατεί στα πεδία των μαχών; Δύσκολα, μιας και η Ρωσία δεν έχει πάψει να σημειώνει νίκες σε αυτόν τον τομέα και άρα να επεκτείνει τα δυνητικά της όρια – αναγνωρισμένα ή μη στο μέλλον.
Θα μπορούσε να είναι η κατάσταση που επικρατεί στην οικονομία της; Μα η ρωσική οικονομία σημείωσε ανάπτυξη ύψους 4,1% το 2024, με το ΑΕΠ της χώρας να σκαρφαλώνει σε ιστορικό υψηλό: στα 200 τρισεκατομμύρια ρούβλια (2,06 τρισεκατομμύρια $).
Αυτήν τη στιγμή, δεν υπάρχει εκτίμηση που να λέει ότι έχει απομείνει οικονομικές κυρώσεις ικανές να πλήξουν τη ρωσική οικονομία. Και αυτήν τη μεγάλη ανθεκτικότητα, η Ρωσία την απέκτησε οδηγούμενη στην αναγκαστική σύσφιξη την δεσμών της με την Κίνα και τις άλλες χώρες των BRICS, μετά από την πλήρη απομόνωσή της από τον δυτικό κόσμο.
Ο σκοπός της Ρωσίας σε αυτόν τον πόλεμο, όπως τον έχει θέσει ο Πούτιν, δεν είναι ιμπεριαλιστικού χαρακτήρα. Εάν ήταν τέτοιου χαρακτήρα, μπορεί να ήταν πιο εύκολο για τον ίδιο να προβεί σε παραχωρήσεις για την ειρήνη.
Αλλά ο χαρακτήρας που του έχει αποδώσει, σχεδόν μονοδρομεί την πορεία που δύναται να ακολουθεί σε αυτόν τον πόλεμο. Είναι αυτός της «απελευθέρωσης», και άρα, τουλάχιστον οι περιοχές που έχει προσαρτήσει μέσω δημοψηφισμάτων, «θα πρέπει» να «απελευθερωθούν» εξ ολοκλήρου και να παραμείνουν ρωσικές.
Υπόσχεση που δεν μπορεί να αθετήσει
Πέραν αυτού, ο Πούτιν έχει πει ότι ξεκίνησε τον πόλεμο για να τελειώσει τον εμφύλιο πόλεμο στην Ουκρανία, να αποναζιστικοποιήσει τη χώρα και να τορπιλίσει τα σχέδια του ΝΑΤΟ για επέκταση στο μαλακό υπογάστριο της Ρωσίας.
Όλα τα παραπάνω έχουν τον ίδιο παρονομαστή: τη μελλοντική ασφάλεια της Ρωσίας. Και αυτή είναι μια υπόσχεση που, εάν δεν τηρήσει, τότε το πολιτικό του μέλλον θα γίνει κατά πάσα πιθανότητα ανύπαρκτο.
Και αυτό, ανεξάρτητα από το ότι, πράγματι, η μελλοντική ασφάλεια της Ρωσίας μόνο εγγυημένη δεν θα είναι στην περίπτωση που η χώρα αποχωρήσει ηττημένη από την περιπέτεια στην οποία την έβαλε ο Ρώσος πρόεδρος τον Φλεβάρη του 2022.
Και θα είναι ηττημένη εάν, έχοντας θυσιάσει εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες της, επιστρέψει στα προπολεμικά της σύνορα, με την Ουκρανία να είναι πια ελεύθερη να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση να προχωρά με ταχύ βηματισμό σε μια ιστορική στρατιωτικοποίηση.
Όλα δείχνουν ότι η πραγματικότητα επί του πεδίου είναι αυτή που θα καθορίσει το πότε και το πώς θα τελειώσει αυτός ο πόλεμος.
Αγώνας για θετικό πρόσημο
Ο Τραμπ, από την πλευρά του, παλεύει να απαλλαγεί από τον βραχνά του ουκρανικού ζητήματος καταγράφοντας όσο τον δυνατόν μικρότερες απώλειες στο επικοινωνιακό κομμάτι και εξασφαλίζοντας όσο το δυνατόν περισσότερα κέρδη στο οικονομικό.
Με τον Ζελένσκι να έχει σηκώσει μπαϊράκι, έχοντας ξεθαρρέψει από την αποφασιστική υποστήριξη της ΕΕ μετά από τον δημόσιο καβγά του με τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο και την επιδείνωση των σχέσεών της με κυβέρνηση Τραμπ, ο Αμερικανός πρόεδρος έχει αρχίσει να αντιλαμβάνεται ότι η φθορά του στο επικοινωνιακό κομμάτι θα είναι πιθανότατα μεγαλύτερη απ’ ό,τι ανέμενε – η εικόνα του σθεναρού ηγέτη που θα καθίσει στο τραπέζι τον Πούτιν και τον Ζελέκσι και τελειώσει γρήγορα τον πόλεμο, έχει ήδη ξεθωριάσει αισθητά.
Τουναντίον, στο οικονομικό κομμάτι τα πράγματα βαίνουν καλώς για τον Τραμπ, γεγονός που ενδέχεται να μεταβάλει επί τα βελτίω τη συνολική εικόνα του στη διαχείριση του Ουκρανικού – στο εσωτερικό της χώρας του.
Ένα Υπερταμείο, που επί της ουσίας θα λειτουργεί για την αποπληρωμή των αμερικανών «δανείων», έχει ήδη δημιουργηθεί στην Ουκρανία.
Παράλληλα, η Ουκρανία υπέγραψε τη βάση της συμφωνίας για τα ορυκτά με τις ΗΠΑ, αν και οι λεπτομέρειες δεν έχουν ανακοινωθεί ακόμα.
Η υπουργός Οικονομικής Ανάπτυξης και Εμπορίου της Ουκρανίας, Γιούλια Σβιριντένκο, δήλωσε ότι και οι δύο πλευρές υπέγραψαν ένα «μνημόνιο προθέσεων» που αποτέλεσε τη βάση της συμφωνίας, με στόχο Ουκρανία και ΗΠΑ να αναπτύσσουν από κοινού τους φυσικούς πόρους της χώρας.
Η Ουκρανία είναι ήδη μια χώρα με υποθηκευμένο μέλλον
«Είμαστε στην ευχάριστη θέση να ανακοινώσουμε την υπογραφή, με τους Αμερικανούς εταίρους μας, ενός Μνημονίου Προθέσεων, το οποίο ανοίγει το δρόμο για μια Συμφωνία Οικονομικής Εταιρικής Σχέσης και την ίδρυση του Επενδυτικού Ταμείου για την Ανασυγκρότηση της Ουκρανίας», έγραψε η Σβιριντένκο στο X.
«Υπάρχουν πολλά να γίνουν, αλλά ο σημερινός ρυθμός και η σημαντική πρόοδος δίνουν λόγους να προσδοκούμε ότι το έγγραφο θα είναι πολύ ωφέλιμο και για τις δύο χώρες», πρόσθεσε.
Αν και δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με το περιεχόμενο του προσχεδίου της συμφωνίας, δημοσίευσε φωτογραφίες της ίδιας και του υπουργού Οικονομικών των ΗΠΑ, Σκοτ Μπέσεντ, να υπογράφουν τη συμφωνία.
Ο Τραμπ επιθυμούσε μια συμφωνία με την Ουκρανία για τα ορυκτά από την ορκωμοσία του, τον Ιανουάριο, λέγοντας ότι μια συμφωνία για την κοινή ανάπτυξη και αξιοποίηση των κοιτασμάτων σπάνιων γαιών, κρίσιμων ορυκτών, πετρελαίου, φυσικού αερίου και άλλων φυσικών πόρων της Ουκρανίας θα λειτουργούσε, ουσιαστικά, ως αποζημίωση για την αμερικανική βοήθεια προς τη χώρα καθ’ όλη τη διάρκεια του πολέμου με τη Ρωσία.
Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν ότι η Ουκρανία είναι ήδη μια χώρα με υποθηκευμένο μέλλον.