Μια από τις πιο γνωστές, cult και αγαπητές φυσιογνωμίες του ιστορικού κέντρου της Αθήνας είναι ο κ. Ανδρέας Νομικός, γνωστός ως «Η Φτερού».
Μέρα καύσωνα τον απαθανάτισε με την φωτογραφική του ο Νίκος Σταθούλης στο Θησείο και μας πληροφόρησε ότι αυτός ο άνθρωπος που εξακολουθεί να «οργώνει» καθημερινά τους δρόμους είναι 92 ετών!
Στο τέλος καταλήξαμε ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία η ακριβής ηλικία, αλλά η ενέργεια και η δύναμη αυτού του ανθρώπου. …
Η ζέστη ήταν αφόρητη και ο Ανδρέας είχε βγάλει το σπορ φανελάκι, που συνήθως φορά. Η εικόνα του συνηθισμένη. Κίτρινο σορτσάκι, δίχαλη σαγιονάρα και υφασμάτινη τσάντα με το εμπόρευμα στα χέρια.
Αεικίνητος, συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει από το 1965.
Να αναστατώνει τους πάντες με το πέρασμα του, να δημιουργεί ευθυμία με τις ατάκες του και να ξεσηκώνει τους Αθηναίους να αγοράσουν τα πολύχρωμα φτερά του.
«Έδρα» του υπαίθριου μικροπωλητή, ένα παγκάκι του πεζόδρομου στην Αιόλου και Ευριπίδου, από όπου ξεκινάει το δρομολόγιο για να πουλήσει τα φτερά του. «Φτερού, φτεράααα, πάρτε καλά φτεράααα», είναι η φράση που φωνάζει αμέτρητες φορές καθημερινά, διαλαλώντας την πραμάτεια του και προκαλώντας ευχάριστα με το διαφορετικό του στυλ.
Στο «στόχαστρό» του οι πάντες, είτε για να τους πουλήσει φτερά ξεσκονίσματος, είτε για να τους κάνει πλάκα. Νέοι, ηλικιωμένοι, γυναίκες, έμποροι, καταστηματάρχες, όργανα της τάξης, οδηγοί, περιπτεράδες, ακτιβιστές, διαμαρτυρόμενοι και όποιος άλλος βρεθεί στο διάβα του, ακούνε έκπληκτοι τους διάσημους αυτοσχεδιασμούς του.
Η Φτερού δεν διστάζει να σχολιάσει κανέναν. Το 1973 βλέποντας τα τανκς που κυκλοφορούσαν στους δρόμους, η Φτερού δεν δίστασε να πάει να πουλήσει φτερά στους φαντάρους των τεθωρακισμένων. «Καλέ παιδιά, τι παίζετε εδώ; τον Άγνωστο Πόλεμο;», ήταν το φαρμακερό σχόλιό του….
Αγαπημένη του στάση ήταν πάντα στην πλατεία Κουμουνδούρου, όπου οι ναύτες περίμεναν στην αφετηρία το λεωφορείο για να πάνε στο Σκαραμαγκά. «Πάρε με ναύτη πάρε με και βάλε με στην πλώρη», τους έλεγε ξεσκονίζοντάς τους ώμους τους με φτερά ή τραγουδώντας με δικά του λόγια το άσμα του Λυκούργου Μαρκέα, «άσπρα ναυτάκια με λευκές κολλαρίνες.»
Ο κ. Νομικός μόλις πλησιάζει σε κάποιο γνωστό του μαγαζί, εκτός από την καλοσυνάτη «καλημέρα» που λέει πάντα, παρατηρεί τους πελάτες και το ντύσιμο τους. «Καλέ, τι ωραίο καρό σακάκι φοράτε. Έχω ακριβώς το ίδιο σε τραπεζομάντiλο στο σπίτι μου», είπε κάποτε σε ένα ευπρεπή ντροπαλό κύριο….
Πολλές φορές διάφορες κυρίες με αγενή τρόπο, ζητούσαν από τον κ. Ανδρέα να αγοράσουν φτερά. – «Δώσε μου ένα καλό φτερό». – «Προτιμάς ελληνικό ή κινέζικό;». – «Δώσε κινέζικο αν και νομίζω ότι τα φτερά αυτά είναι από ελληνική κότα». – «Τι λες καλή μου, τα φτερά της ελληνικής κότας είναι κοντά, χοντρά και πλαδαρά, με κάτι κιρσούς να, δηλαδή σαν και εσένα», ήταν η σκωπτική του απάντησή….
Ο κ. Νομικός εκτός από πωλητής φτερών και αγαπημένη φιγούρα της Αθήνας, έπαιξε μικρούς ρόλους – κυρίως ομοφυλόφιλων – σε περισσότερες από είκοσι ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Ανάμεσά τους «Θου-Βου φαλακρός πράκτωρ», «Καυτά ψυχρά κι ανάποδα», «Άρπα-Colla», «Ένας πρωτάρης στο κολλέγιο», «Ράδιο Αρβύλα».
Η προσωπική του ζωή είναι άγνωστη για τον περισσότερο κόσμο. Όσοι τον σχολιάζουν, δεν γνωρίζουν ότι ο Ανδρέας Νομικός είναι οικογενειάρχης και έχει τρία παιδιά, τα οποία σπούδασε με κόπο. Αγνοούν επίσης ότι ο τρόπος ντυσίματος και έκφρασης της Φτερούς, καθιερώθηκε σε εποχές που μόνο η υποψία για ομοφυλοφιλία, αρκούσε για να στιγματιστεί από τις Αρχές και να «τιμωρηθεί» από τη συντηρητική κοινωνία.
Στο παρελθόν, διάφοροι συνωμοσιολόγοι του «χρέωναν» ότι η πραγματική του δουλειά ήταν ασφαλίτης ή πράκτορας της ΚΥΠ, που τριγυρνάει στην Αθήνα για να ακούει και να μαθαίνει πληροφορίες.
Ο Ανδρέας Νομικός μεγάλωσε. Η δυνατή φωνή του όμως εξακολουθεί να ακούγεται δύο τετράγωνα μακριά. Τα φτερά για ξεσκόνισμα στο σπίτι δεν πωλούνται πλέον όπως παλιά, αλλά αυτός δεν το βάζει κάτω. Οι δρόμοι της πόλης του «ανήκουν» και εξακολουθεί να αποτελεί ένα από τα πιο ζωντανά, ευχάριστα και θρυλικά πρόσωπα της Αθήνας.