(Προ)Χθες Δευτέρα, 24 Ιουλίου, συμπληρώθηκαν 100 χρόνια από τη Συνθήκη της Λωζάννης. Αν και έχει μεσολαβήσει ένας αιώνας από την υπογραφή της έως σήμερα, η Συνθήκη της Λωζάννης εξακολουθεί να είναι βαρύνουσας σημασίας για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις και τη χάραξη της εξωτερικής πολιτικής της Τουρκίας.
Όπως σχολιάζει η Welt, «η Συνθήκη της Λωζάννης αποτελεί ένα μέσο για τον πρόεδρο Ερντογάν, ώστε αυτός να αναστατώνει ξανά και ξανά τη διεθνή κοινότητα με προκλητικές θέσεις».
Η εφημερίδα του Βερολίνου επισημαίνει ότι «τα τελευταία χρόνια, ο πρόεδρος της Τουρκίας έχει επανειλημμένα απειλήσει να αναθεωρήσει το καθεστώς των νησιών του Αιγαίου στα ανοικτά των τουρκικών ακτών, εάν χρειαστεί και με στρατιωτικά μέσα. Η Λέσβος, η Χίος, η Σάμος και η Ικαρία, καθώς και τα Δωδεκάνησα με τη Ρόδο και την Κω είχαν παραχωρηθεί στην Ελλάδα βάσει της Συνθήκης, υπό τον όρο να μη στρατιωτικοποιηθούν. Όταν όμως, κατά τη διάρκεια της κυπριακής σύγκρουσης το 1974, τουρκικά στρατεύματα αποβιβάστηκαν στο μεγάλο νησί και εγκαθίδρυσαν τη - διεθνώς μη αναγνωρισμένη - Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, η Αθήνα μετέφερε στρατεύματα στο Ανατολικό Αιγαίο, βρισκόμενη σε αυτοάμυνα απέναντι στις συγκεντρώσεις τουρκικών στρατευμάτων, όπως αναφέρει στην αιτιολόγησή της.
Οι Τούρκοι εθνικιστές θεωρούν ότι αυτό αποτελεί παραβίαση της Συνθήκης της Λωζάννης και όταν ο Ερντογάν εξυπηρετεί τα επιχειρήματά τους, προβάλλει εαυτόν ως ισχυρό ηγέτη στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής. Έτσι καταφέρνει να αποσπάσει κάπως την προσοχή από την καταστροφική οικονομική του πολιτική στο εσωτερικό…», καταλήγει το γερμανικό μέσο.