Στην Τουρκική διείσδυση και με στρατιωτικά μέσα στη Συρία, αναφέρεται δημοσίευμα της Jerousalim Post. Πιο συγκεκριμένα, αναλύει το πως η τουρκική επέκταση στη Συρία, αποτελεί, αποσταθεροποιητικός παράγοντας για το Ισραήλ και κατά επέκταση τη Μ. Ανατολή και της ευρύτερης περιοχής, που μπορεί να οδηγήσει σε νέο πόλεμο!
Ένα τουρκικό μη επανδρωμένο αεροσκάφος που διεισδύει στον ισραηλινό εναέριο χώρο δεν είναι πλέον φανταστικό - μέχρι το 2025, έχει γίνει μια ρεαλιστική απειλή. Η πρωτοφανής δήλωση του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στις 30 Μαρτίου, που κάλεσε ανοιχτά τον Αλλάχ να φέρει «καταστροφή στο σιωνιστικό Ισραήλ», υπογραμμίζει ότι μια άμεση στρατιωτική σύγκρουση είναι αναπόφευκτη. Η Τουρκία είναι ήδη βαθιά οχυρωμένη κοντά στα σύνορα του Ισραήλ και είναι απίθανο να φύγει οικειοθελώς.
Μετά το υποστηριζόμενο από την Τουρκία πραξικόπημα του Δεκεμβρίου 2024 στη Δαμασκό, η Άγκυρα έχει γίνει ο κύριος εξουσιαστής της Συρίας, ελέγχοντας άμεσα ή έμμεσα περίπου 8.000 τετραγωνικά χιλιόμετρα από το Ιντλίμπ έως το Ρας αλ-Αϊν, επικίνδυνα κοντά στο ισραηλινό έδαφος.
Η τζιχαντιστική κυβέρνηση της Συρίας, που τώρα συμμαχεί ανοιχτά με την Άγκυρα, διαπραγματεύεται ενεργά ένα επίσημο αμυντικό σύμφωνο για τη μόνιμη φιλοξενία τουρκικών στρατευμάτων και προηγμένων συστημάτων αεράμυνας στο συριακό έδαφος, μια κίνηση που θα άλλαζε ριζικά τη στρατηγική ισορροπία.
Οι αναφορές επιβεβαιώνουν ότι η Τουρκία προετοιμάζει ήδη αεροπορικές βάσεις στη βόρεια Συρία, ικανές να εξαπολύουν επιχειρήσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη, οι οποίες θα μπορούσαν να απειλήσουν άμεσα τον ισραηλινό εναέριο χώρο και να περιορίσουν σοβαρά την επιχειρησιακή ελευθερία του Ισραήλ.
Η στρατηγική κοινότητα του Ισραήλ, όπως αναφέρεται με σαφήνεια στην έκθεση της επιτροπής Nagel που δημοσιεύθηκε τον Ιανουάριο του 2025, έχει αναγνωρίσει την εμβάθυνση της στρατιωτικής εδραίωσης της Τουρκίας στη Συρία ως δυνητικά «ακόμη πιο επικίνδυνη από την ιρανική απειλή».
Ο ταξίαρχος (ε.α.) Eran Ortal, πρώην επικεφαλής του Κέντρου Dado των IDF, επαναλαμβάνει αυτή την ανησυχία, τονίζοντας τις προηγμένες δυνατότητες της Τουρκίας σε μη επανδρωμένα αεροσκάφη, τον εξελιγμένο ηλεκτρονικό πόλεμο και τη στρατιωτική εκπαίδευση κατά τα πρότυπα του ΝΑΤΟ ως κρίσιμους κινδύνους για την εθνική ασφάλεια του Ισραήλ.
Η περαιτέρω επιδείνωση της πρόκλησης του Ισραήλ είναι η ανοιχτή υποστήριξη της Τουρκίας προς τη Χαμάς, η οποία δρα όλο και πιο ελεύθερα στο τουρκικό έδαφος. Ανώτερα στελέχη της Χαμάς, συμπεριλαμβανομένου του Saleh al-Arouri, συντονίζουν τρομοκρατικές επιχειρήσεις από την Κωνσταντινούπολη - μια πραγματικότητα που επιβεβαιώνεται από τις ισραηλινές μυστικές υπηρεσίες και αναφέρεται ευρέως στα διεθνή μέσα ενημέρωσης.
Επιπλέον, πρόσφατες εκθέσεις των μυστικών υπηρεσιών από τα τέλη του 2024 προκάλεσαν ανησυχίες μεταξύ των Αμερικανών νομοθετών ότι η Χαμάς μπορεί να έχει επεκτείνει την παρουσία της στην κατεχόμενη από την Τουρκία Βόρεια Κύπρο, επιτείνοντας τις ισραηλινές ανησυχίες ότι η Τουρκία θα μπορούσε να οπλίσει τους αντιπροσώπους της εναντίον του Ισραήλ από αυτές τις νεοαποκτηθείσες βάσεις προώθησης επιχειρήσεων.
Ειδικότερα, τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης της Τουρκίας, συμπεριλαμβανομένων των Yeni Safak και Sabah, ανέφεραν εντατικοποιημένη στρατιωτική συνεργασία με τη νέα ισλαμιστικά προσανατολισμένη κυβέρνηση της Συρίας, επικαλούμενα διπλωματικές πηγές και πηγές ασφαλείας που συζητούν για μόνιμες αεροπορικές βάσεις και ανάπτυξη μη επανδρωμένων αεροσκαφών.
Η επιθετική στάση του Ερντογάν έναντι του Ισραήλ
Ανώτεροι σύμβουλοι του Ερντογάν έχουν επίσης προωθήσει δημοσίως εμπρηστικούς ισχυρισμούς για υποτιθέμενη ισραηλινή επιθετικότητα, προτρέποντας μάλιστα σε ετοιμότητα μέσω της ενεργοποίησης των ρωσικής κατασκευής πυραυλικών συστημάτων S-400, υπογραμμίζοντας την συγκρουσιακή στάση της Άγκυρας έναντι του Ισραήλ.
Τα πρόσφατα γεγονότα ενισχύουν σημαντικά αυτή την αντίληψη περί απειλής. Ο ίδιος ο Ερντογάν κλιμάκωσε δραματικά τη ρητορική στις 30 Μαρτίου, καλώντας ρητά τον Αλλάχ να φέρει «καταστροφή στο σιωνιστικό Ισραήλ», μια δήλωση που περιγράφηκε από τον υπουργό Εξωτερικών Gideon Sa'ar ως ρητά αντισημιτική και επικίνδυνη για την περιφερειακή σταθερότητα.
Μια τέτοια εμπρηστική ρητορική, πρωτοφανής ακόμη και για τα δεδομένα του ίδιου του Ερντογάν, αποκαλύπτει μια σαφή πρόθεση να κινητοποιήσει το εθνικιστικό συναίσθημα στο εσωτερικό, αποσπώντας την προσοχή από τις εσωτερικές κρίσεις και ενδεχομένως θέτοντας τις βάσεις για στρατιωτική κλιμάκωση.
Η επιθετική στάση του Ερντογάν στη Συρία θέτει σημαντικές διπλωματικές και επιχειρησιακές προκλήσεις για το ΝΑΤΟ. Η συμμετοχή της Τουρκίας θέτει τη συμμαχία σε δυσχερή θέση σε περίπτωση που ξεσπάσει σύγκρουση με το Ισραήλ.
Παρόλο που η Άγκυρα θα μπορούσε θεωρητικά να επικαλεστεί το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ, τα βασικά μέλη -ιδίως οι ΗΠΑ, η Γαλλία, η Γερμανία και η Ελλάδα- είναι βαθιά επιφυλακτικοί απέναντι στις πρόσφατες προκλήσεις του Ερντογάν και τις παραβιάσεις των συμμαχικών πρωτοκόλλων. Αυτός ο εσωτερικός διχασμός κινδυνεύει να παραλύσει το ΝΑΤΟ, να υπονομεύσει τη συνοχή του και να αφήσει ενδεχομένως την Τουρκία απομονωμένη εντός των δυτικών στρατηγικών πλαισίων.
Ο Ερντογάν αντιμετωπίζει αυξανόμενη εσωτερική αναταραχή, συμπεριλαμβανομένου του ραγδαία αυξανόμενου πληθωρισμού άνω του 44% και της πρόσφατης πολιτικής αναταραχής, ιδίως της σύλληψης του δημάρχου της Κωνσταντινούπολης Εκρέμ Ιμάμογλου. Ιστορικά, οι ηγέτες υπό παρόμοιες πιέσεις έχουν καταφύγει σε εξωτερικές συγκρούσεις ως αντιπερισπασμό. Ισραηλινοί αναλυτές φοβούνται ότι ο Ερντογάν μπορεί να εκμεταλλευτεί το εθνικιστικό συναίσθημα μέσω της αύξησης των εντάσεων με το Ισραήλ.
Δεδομένης της συνεχιζόμενης προσπάθειας του Ερντογάν να περιορίσει την τεράστια εσωτερική αναταραχή, με παράδειγμα τις πρωτοφανείς μαζικές διαδηλώσεις μετά τη σύλληψη του Ιμάμογλου, μια υπολογισμένη κλιμάκωση κατά του Ισραήλ φαίνεται όλο και πιο πιθανή.
Η εσωτερική κρίση της Τουρκίας έφτασε σε σημείο βρασμού στα τέλη Μαρτίου του 2025, μετά την πολιτικά φορτισμένη σύλληψη του Εκρέμ Ιμάμογλου, κύριου αντιπάλου του Ερντογάν. Εκατοντάδες χιλιάδες βγήκαν στους δρόμους στις μεγαλύτερες αντικυβερνητικές διαδηλώσεις εδώ και πάνω από μια δεκαετία, κατηγορώντας τον Ερντογάν για κατάλυση της δημοκρατίας.
Η στρατηγική του Ερντογάν και οι κίνδυνοι που ενέχει
Πέρα από τον εσωτερικό πολιτικό αντιπερισπασμό, τα στρατηγικά κίνητρα του Ερντογάν περιλαμβάνουν την εδραίωση της επιρροής του στην Ανατολική Μεσόγειο, την επέκταση της γεωπολιτικής επιρροής της Τουρκίας στο ΝΑΤΟ και έναντι της Ρωσίας, καθώς και τη διεκδίκηση κυριαρχίας στον σουνιτικό αραβικό κόσμο.
Ωστόσο, ο Ερντογάν κινδυνεύει να χάσει αρκετό πολιτικό κεφάλαιο. Μια απερίσκεπτη στρατιωτική περιπέτεια εναντίον του Ισραήλ θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ήδη ισχνή κατοχή της Τουρκίας επί της Βόρειας Κύπρου, η οποία κατέχεται από το 1974.
Με την Ελλάδα και την Κύπρο να εκσυγχρονίζουν ταχύτατα τις ένοπλες δυνάμεις τους μέσω σημαντικών ισραηλινών εξαγωγών αμυντικών προϊόντων - συμπεριλαμβανομένης της απόκτησης από την Ελλάδα των εκτοξευτών πυραύλων PULS της Elbit και των αντιαρματικών πυραύλων Spike της Rafael, και της Κύπρου που αναπτύσσει το προηγμένο σύστημα αεράμυνας Barak MX που παράγεται από την Israel Aerospace Industries - οποιαδήποτε τουρκική επιθετικότητα θα μπορούσε να προκαλέσει αποφασιστικά αντίποινα, ενδεχομένως ανατρέποντας δεκαετίες τουρκικής στρατιωτικής εδραίωσης στο νησί.
Ένα τέτοιο σενάριο προσφέρει στην Ελλάδα και την Κύπρο ιστορικές ευκαιρίες. Μια αποδυναμωμένη Τουρκία θα μπορούσε να χάσει τον έλεγχο της Βόρειας Κύπρου, επιτρέποντας τις διπλωματικές προσπάθειες της ΕΕ και του ΟΗΕ να τερματίσουν την κατοχή και να αναδιαμορφώσουν σημαντικά την περιφερειακή γεωπολιτική.
Η Τουρκία του Ερντογάν αντιμετωπίζει αυξανόμενη απομόνωση. Η Αίγυπτος, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα δεν εμπιστεύονται τους δεσμούς του με τη Χαμάς και τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, ενώ η ισχυρή συμμαχία της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ αφήνει την Άγκυρα με ελάχιστη περιφερειακή υποστήριξη.
Η Ρωσία λειτουργεί επί του παρόντος ως απρόθυμος σταθεροποιητής. Το Ισραήλ, παρά τις μακροχρόνιες εντάσεις, υποστηρίζει σιωπηλά τη συνεχιζόμενη παρουσία της Μόσχας στις βάσεις Ταρτούς και Χμεϊμίμ για να εξισορροπήσει τις φιλοδοξίες της Τουρκίας.
Ωστόσο, το Ισραήλ δεν μπορεί να βασίζεται μόνο σε εξωτερικούς παράγοντες. Οι άμεσες στρατηγικές προσαρμογές είναι ζωτικής σημασίας: καθορισμός σαφών κόκκινων γραμμών κατά των τουρκικών εισβολών και ενίσχυση της αεράμυνας, του ηλεκτρονικού πολέμου και της αποτροπής.
Οι αντισημιτικές δηλώσεις του Ερντογάν, οι απροκάλυπτες απειλές και η υποστήριξη προς τη Χαμάς πρέπει να εκτεθούν γρήγορα σε παγκόσμιο ακροατήριο. Μια προληπτική διπλωματική εκστρατεία και εκστρατεία στα μέσα μαζικής ενημέρωσης που θα τονίζει αυτούς τους κινδύνους και τις παραβιάσεις του ΝΑΤΟ από την Τουρκία είναι ζωτικής σημασίας για να διασφαλιστεί η διεθνής νομιμοποίηση οποιασδήποτε ισραηλινής απάντησης.
Τελικά, η ετοιμότητα παραμένει το ισχυρότερο αποτρεπτικό μέσο του Ισραήλ. Η ιστορία δείχνει ότι ο καλύτερος τρόπος για να αποφευχθεί ο πόλεμος είναι η ορατή και αποφασιστική προετοιμασία. Οι αναλυτές αναγνωρίζουν ολοένα και περισσότερο ότι η στάση του Ερντογάν απέναντι στο Ισραήλ στοχεύει στην αναδιαμόρφωση της περιφερειακής στρατηγικής δυναμικής και όχι στην επιδίωξη βραχυπρόθεσμων τακτικών κερδών. Το Ισραήλ πρέπει να εκθέσει δημοσίως και να αμφισβητήσει προληπτικά τις στρατηγικές φιλοδοξίες του Ερντογάν.
Η Επιτροπή Nagel δικαίως προτρέπει σε επείγουσα αύξηση του αμυντικού προϋπολογισμού του Ισραήλ - έως και 15 δισεκατομμύρια NIS επιπλέον ετησίως για πέντε χρόνια - για να προετοιμάσει επαρκώς τις IDF για αυτές τις αναδυόμενες τουρκικές απειλές.
Το καθεστώς του Ερντογάν δεν ήταν ποτέ πιο κοντά σε σύγκρουση με το Ισραήλ. Με την εγχώρια νομιμότητα να καταρρέει εν μέσω μαζικών διαδηλώσεων, οι απειλές του Ερντογάν έχουν γίνει άμεσες και όλο και πιο στρατιωτικοποιημένες. Αν και ανοιχτό στον διάλογο, το Ισραήλ πρέπει να αναγνωρίσει ότι η στρατιωτική αντιπαράθεση δεν είναι πλέον ζήτημα του «αν», αλλά του «πότε». Η ορατή στρατιωτική ετοιμότητα, η ενισχυμένη αεράμυνα, οι προηγμένες πληροφορίες και η προληπτική διπλωματία είναι τα ισχυρότερα αποτρεπτικά μέσα του Ισραήλ.
Πηγή: JerusalemPost