Στις τελευταίες επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας εστιάζει ο ΣΕΒ, διαπιστώνοντας αύξηση της καταναλωτικής εμπιστοσύνης, αλλά και υποχώρηση του επιχειρηματικού κλίματος.
Συγκεκριμένα, παρατηρεί ότι «η παραγωγή υπερπλεονασμάτων μέσω υπερφορολόγησης για την, εκ των υστέρων, διοχέτευση πόρων στην κατανάλωση, ιδίως σε προεκλογική περίοδο, προκαλεί τον προβληματισμό των αγορών και της επιχειρηματικής κοινότητας, όσον αφορά στην ορθότητα της ακολουθούμενης οικονομικής πολιτικής».
Και εξηγεί: Πέραν των αναταράξεων στις αγορές, με τις τιμές των ομολόγων και των μετοχών να έχουν διαμορφωθεί σε χαμηλά επίπεδα, η κατάσταση αυτή επηρεάζει αρνητικά και την επιχειρηματική εμπιστοσύνη, με τον δείκτη οικονομικού κλίματος να έχει εισέλθει σε καθοδική τροχιά. Αντιθέτως σε ανοδική τροχιά κινείται η καταναλωτική εμπιστοσύνη.
Αν και η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε φάση ανάκαμψης, κατά τον ΣΕΒ, αυτή δεν επιταχύνεται επαρκώς, με αποτέλεσμα οι διεθνείς οργανισμοί να προβλέπουν μεσοπρόθεσμα σχετικά μέτριους ρυθμούς ανάπτυξης γύρω στο 2.
Στο πλαίσιο αυτό, ασκεί κριτική στην κυβέρνηση, καθώς το ακολουθούμενο μίγμα πολιτικής στηρίζεται σε υπερβολικό βαθμό στη διατήρηση του φορολογικού βάρους της ιδιωτικής οικονομίας σε υψηλά επίπεδα και της μετατόπισης πόρων όχι σε επενδύσεις -καθώς περικόπτεται και ο προϋπολογισμός δημοσίων επενδύσεων-, αλλά στην κατανάλωση μέσω κοινωνικών παροχών.
«Οι παρεμβάσεις αυτές δεν διαθέτουν το αναγκαίο ισχυρό αναπτυξιακό αποτύπωμα. Οι οικονομικά ασθενέστεροι δεν μπορούν να στηρίζονται σε μόνιμη βάση σε κοινωνικά επιδόματα, που χρηματοδοτούνται με την υπερφορολόγηση της εργασίας και της επιχειρηματικότητας. Πρέπει να έχουν αξιοπρεπείς δουλειές και μισθούς. Και αυτό μόνο με επενδύσεις επιτυγχάνεται» τονίζει, στο μηνιαίο δελτίο του.
Την προηγούμενη εβδομάδα, πέραν του προϋπολογισμού του 2019 (που, όπως αναμενόταν, δεν περιλαμβάνει περικοπές συντάξεων), δόθηκε στη δημοσιότητα και η πρώτη μετα-μνημονιακή έκθεση ενισχυμένης εποπτείας για την Ελλάδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Στην έκθεση αυτή, όπως υπενθυμίζει ο ΣΕΒ, σκιαγραφείται η χαμηλή πτήση της ελληνικής οικονομίας, ενώ, χωρίς ιδιαίτερο προβληματισμό, επισημαίνονται οι καθυστερήσεις στην υλοποίηση όλων (σ.σ. 16) των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που έχουν συμφωνηθεί στη μεταμνημονιακή εποχή, και προσυπογράφεται, εν πολλοίς, το ακολουθούμενο μείγμα πολιτικής.