Η ΚΥΑ για την «Έγκριση γενικών κανόνων κοστολόγησης και τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος. Μέθοδος και διαδικασίες για την ανάκτηση κόστους των υπηρεσιών ύδατος στις διάφορες χρήσεις του», αντιμετωπίζει το ζήτημα με ένα καθαρό οικονομίστικο και λογιστικό τρόπο, με μόνο στόχο της να καλυφθούν οι πάροχοι ύδατος, σημειώνει, με ανακοίνωσή του, το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS.
Όπως εξηγεί το Δίκτυο, «κάθε γνώση-ανάκτηση του συνολικού κόστους των υδάτινων πόρων οδηγεί αυτόματα σε αύξηση της τιμολόγησης των υπηρεσιών ύδατος και σε λανθασμένες αντιλήψεις περί βιώσιμης διαχείρισης των υδάτινων πόρων. Άλλωστε, για αυτό και για άλλη μία φορά επιλέχθηκε η σύγκληση της Εθνικής Επιτροπής Υδάτων και όχι του Εθνικού Συμβουλίου Υδάτων σε μία διαδικασία προσχηματική και διεκπεραιωτική, αποκλείοντας επί της ουσίας τους πολίτες, την κοινωνία και κάθε συμμετοχική διαδικασία. Διεκπεραιωτική, αν όχι ύποπτη, και η εξαίρεση από την εφαρμογή των υπηρεσιών ύδατος για παραγωγή υδροηλεκτρικής ενέργειας προς εξυπηρέτηση υδροηλεκτρικών μονάδων. Με αυτόν τον τρόπο, ευσχήμως αποφεύγεται η αντιμετώπιση ενός ζητήματος που οδηγεί στην ταπείνωση/εξαφάνιση του υδροφόρου ορίζοντα και την εξάλειψη/καταστροφή υδροφόρων σωμάτων, παρότι η αειφόρος ανάπτυξη αναφέρεται ως στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης, σύμφωνα με το σχετικό ΔΤ».
Το Δίκτυο ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ SOS τονίζει ότι «με ασαφή τον προσδιορισμό του σταθερού τέλους και της κλιμακωτής ογκομετρικής χρέωσης, η ανάκτηση του οικονομικού κόστους και η οικονομική επάρκεια των φορέων διαχείρισης ύδατος αποτελεί τη βασική επιδίωξη του νομοθετήματος. Ουσιαστικά, χωρίς κίνητρα για τους χρήστες του αστικού νερού, αδυνατίζει ακόμα περισσότερο κάθε προσπάθεια στην κατεύθυνση της βιώσιμης-ορθολογικής διαχείρισης των υδάτινων πόρων».
Συνολικά, υπογραμμίζει, «η απουσία μέτρων εξοικονόμησης, αποτροπής σπατάλης, ορθολογικής διαχείρισης καθιστά τη νέα ΚΥΑ άλλο ένα νομοθέτημα εισπρακτικής λογικής που δεν ενδιαφέρεται για την προσφορά αλλά για τη ζήτηση και την κοστολογεί για το μέγιστο κέρδος».
Καταλήγοντας, στην ανακοίνωσή του, το Δίκτυο αναφέρει: «Καθώς έγινε αναφορά στο συνταγματικά κατοχυρωμένο δημόσιο χαρακτήρα, με τους γενικούς κανόνες προσδιορισμού χρηματοοικονομικού κόστους και τον προσδιορισμό του χρηματοοικονομικού κόστους (και ιδιαίτερα του κόστους ευκαιρίας του υπενδεδυμένου κεφαλαίου, που είναι η απόδοση του κεφαλαίου σε εναλλακτικές τοποθετήσεις), σε συνδυασμό με τη μεταφορά των ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ στο Yπερταμείο και την παράλληλη θεσμοθέτηση Ανεξάρτητης Αρχής ωσάν μνημονιακή οικονομική υποχρέωση, προσδιορίζεται και ιδιωτική διαχείριση με κριτήρια αγοράς και όχι διαχείρισης φυσικού πόρου. Αειφόρο».