Ανακοίνωση σχετικά με τις τελευταίες εξελίξεις στον Πήγασο, εξε΄δωσε το ΠΑΜΕ ΤΥΠΟΥ ΚΑΙ ΜΜΕ.
Διαβάστε την ανακοίνωση:
Οι εξελίξεις στην υπόθεση της «Πήγασος» μετά την τριμερή συνάντηση στο Υπ. Εργασίας, επιβεβαιώνουν ότι δεν χωράει καμία επανάπαυση και εφησυχασμός.
Στο Υπ. Εργασίας αυτό που συνέβη, ήταν ο κ. Μπόμπολας να εκθέσει και ενώπιον της Κυβέρνησης τα αντεργατικά σχέδιά του, σχετικά με μειώσεις μισθών και απολύσεις, χωρίς ταυτόχρονα να δεσμεύεται για την αποπληρωμή των δεδουλευμένων. Το αποτέλεσμα της «τριμερούς» αξιοποιείται από την κυβέρνηση και την εργοδοσία ως στάχτη στα μάτια των εργαζομένων. Οι δήθεν δεσμεύσεις της κυβέρνησης είναι τόσο αξιόπιστες, όσο ήταν και οι υπόλοιπες φιλεργατικές δεσμεύσεις της πριν τα δύο μνημόνια που υπέγραψε. Στόχο έχει να παγώσουν οι κινητοποιήσεις που ξεκίνησαν δυναμικά και να επικρατήσει η «εργασιακή ειρήνη».
Αυτή η πρόσκληση για «εργασιακή Ειρήνη» που για πρώτη φορά έκανε ο εργοδότης ως καλεσμένος στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ, έχει υποστηρικτές το Υπ. Εργασίας καθώς και τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που καλούν τους εργαζόμενους σε στάση αναμονής. Οι πλειοψηφίες που διοικούν την ΕΣΗΕΑ, την ΕΠΗΕΑ, την ΕΣΠΗΤ, και την ΕΤΗΠΤΑ με τη στάση τους υπηρετούν αυτό που ζητά ο Μπόμπολας, τη σιγή νεκροταφείου. Κάνουν τα πάντα για να εμποδίσουν τις συλλογικές διαδικασίες, τη διεκδίκηση των δίκαιων αιτημάτων των εργαζομένων, την οργάνωση της πάλης τους. Όμως ό,τι και να κάνουν δεν μπορούν να πείσουν τους εργαζόμενους ότι προωθούν λύσεις προς όφελός τους, αφού γίνεται κάθε μέρα και πιο καθαρό ότι βρίσκονται στην απέναντι όχθη.
Η συνδικαλιστική πλειοψηφία είναι ταγμένη με την υπονόμευση του αγώνα, είναι ενάντια στις απεργίες: Είναι χαρακτηριστική η μαρτυρία στελέχους της «Πήγασος» σε προηγούμενη συνέλευση πως ο τρόπος για να σπάσει η απεργία, όπως πάσχιζαν, τους υποδείχτηκε από τον πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ (!) ο οποίος τους είπε να μαζέψουν υπογραφές.
Έχουμε το δίκιο με το μέρος μας!
Ήρθε η ώρα να δείξουμε τη δύναμή μας!
Στην τελευταία συνέλευση των εργαζομένων, (που εξαναγκάστηκαν να συμμετέχουν οι πρόεδροι της ΕΣΗΕΑ και της ΕΣΠΗΤ) δε δίστασαν ξανά να βάλουν κατά των απεργιών. Μάλιστα γνωρίζοντας πως η εργοδοσία μία ημέρα πριν είχε πάρει 5 εκατομμύρια ευρώ από την πώληση ποσοστού του MEGA, δήλωσαν ευθαρσώς πως τώρα δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για αγώνες. Δηλαδή θέλησαν να επιβάλλουν αυτό που ζητούν ο εργοδότης και η Κυβέρνηση.
Φαίνεται ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ στο συνδικαλιστικό κίνημα, δε διστάζουν να θυσιάσουν μισθούς, θέσεις εργασίας και αποζημιώσεις συναδέλφων σε όφελος της εργοδοσίας.
Είναι η ώρα ο κάθε εργαζόμενος ανεξάρτητα σε ποιο πόστο δουλεύει, να βγάλει τα συμπεράσματά του. Να στρατευτεί με αυτούς που πρωτοστατούν στην πάλη για το συμφέρον του και να γυρίσει την πλάτη σε όσους υπονομεύουν τον αγώνα του για λογαριασμό της εργοδοσίας.
Το ταξικό εργατικό κίνημα όπως εκφράζεται στον κλάδο μέσα από το ΠΑΜΕ Τύπου & ΜΜΕ, τα Σωματεία Λιθογράφων και Πρακτορείων Τύπου, κινείται κόντρα στη λογική του συμβιβασμού και της υποταγής. Δίνει όλες του τις δυνάμεις, αλλού ως πλειοψηφία και αλλού ως μειοψηφία για να βάλει εμπόδια στα αντεργατικά σχέδια Κυβέρνησης και εργοδοσίας. Στηρίζει κάθε μικρό και μεγάλο αγώνα, δίνοντας προοπτική για οριστική λύση των προβλημάτων μας. Στηρίζει και την αξιοποίηση των όποιων ελάχιστων νόμων εργατικής προστασίας έχει αφήσει η αντεργατική λαίλαπα, που βεβαίως έχει νόημα, μόνο όταν συνδυάζεται με οργάνωση της πάλης.
Αυτό που χρειάζεται τώρα είναι να γίνουν γρήγορα και αποφασιστικά βήματα στην οργάνωση και την ανασύνταξη των εργαζομένων στην «Πήγασος», να μη μείνει κανένας ασυνδικάλιστος. Να παλέψουμε για την αλλαγή των συσχετισμών στις Ενώσεις ώστε να πάψουν να είναι όργανα υποταγής των εργαζομένων, αλλά να οργανώνουν την πάλη τους σε συμπόρευση με όλο το εργατικό – λαϊκό κίνημα. Αυτό είναι που τρέμει η εργοδοσία και απεχθάνονται οι συνδικαλιστές της, γι’αυτό καλλιεργούν τη διάσπαση και τον συντεχνιασμό.
Τώρα πρέπει να συντονιστούν οι εργαζόμενοι της «Πήγασος , με αυτούς του MEGA, του ΔΟΛ, των Πρακτορείων Τύπου και της «Ίριδας», που έχουν τα ίδια προβλήματα. Μόνο έτσι θα δώσουμε δύναμη στη δύναμή μας. Τότε η φωνή μας θα ακουστεί πιο δυνατά και μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Τα παραδείγματα των αγωνιστικών κινητοποιήσεων στα Πρακτορεία, την Ίριδα κ.α. δείχνουν το δρόμο.