Έφυγε για πάντα. Ο Φιντέλ Κάστρο υπήρξε ένας ηγέτης που σημάδεψε όχι μόνο τη χώρα του,την Κούβα,αλλά ολόκληρο το πλανήτη .Μαζί με τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα ενέπνευσαν από τη δεκαετία του 60 εκατομμύρια ανθρώπους σ΄όλο το πλανήτη και έδωσαν ώθηση σε επαναστατικά κινήματα της εποχής σ΄όλο το κόσμο. Η Κούβα συνέχισε την μοναχική της πορεία ακόμη και μετά από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Στην φωτογραφία ο Φιντέλ Κάστρο όταν είχε συναντήσει τον γγ του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη.
Ο Φιντέλ γεννήθηκε στο Μπιράν της Κούβας στις 13 Αυγούστου του 1926 . Ήταν στο τιμόνι της Κούβας από το 1959 μέχρι και το 2011 .
Μαθήτευσε σε λύκειο Ιησουιτών μέχρι το 1945 και την ίδια χρονιά μπήκε στη Νομική σχολή του πανεπιστημίου της Αβάνας. Το 1950 παίρνει το πτυχίο του στο Αστικό Δίκαιο, ενώ δυο χρόνια πριν έχει παντρευτεί την Μίρτα ντιάζ Μπαλαρτ. Το 1953 με το πραξικόπημα του Μπατίστα ο Φιντέλ συλλαμβάνεται και μαζί με τον αδερφό του Ραούλ εξορίζονται στη νήσο των Πεύκων στον Ειρηνικό για 15 χρόνια.
Δυο χρόνια μετά, το 1955 ο Μπατίστα μοιράζει γενική αμνηστία στους πολιτικούς κρατούμενους και ο Κάστρο επιστρέφει στη Κούβα για να φύγει αμέσως μετά για το Μεξικό και να οργανώσει από εκεί το κίνημα ανατροπής του δικτάτορα.
Στο Μεξικό γνώρισε τον Ερνέστο Τσε Γκεβάρα. Οι δυο τους θα γίνουν σύμβολα όλων των αριστερών κινημάτων και θα εμπνεύσουν γενιές και γενιές στις δύσκολες δεκαετίες του 60 του 70 και του 80.
Στις 2 Δεκεμβρίου 1956 ο Κάστρο μαζί με τον Τσε επιστρέφουν στη Κούβα κρυφά με το γιοτ "Γκράνμα". ΄Ετσι ξεκινά η ένοπλη επανάσταση κατά του Μπατίστα.Την 1η Ιανουαρίου του 1959 ο Μπατίστα εγκαταλείπει την Κούβα και μια εβδομάδα αργότερα , ο Φιντέλ μπαίνει νικηφόρα στην Αβάνα. Η επανάσταση νίκησε και τον επόμενο χρόνο ο Κάστρο εθνικοποιεί 166 αμερικάνικες εταιρίες που εδρεύουν στην Κούβα και ουσιαστικά αρχίζει η περίοδος έντασης με τις ΗΠΑ.
Μια περίοδος που θα φτάσει στα όρια της ένοπλης σύρραξης αρκετές φορές με αποκορύφωμα τον "κόλπο των Χοίρων" και την "κρίση των πυραύλων".
Αναδείχτηκε σε ηγετική μορφή του Τρίτου Κόσμου και ανέπτυξε τους δεσμούς της χώρας του τόσο με αφρικανικές όσο και με ασιατικές χώρες. Το 1975 έστειλε στρατεύματα στην Αγκόλα στο πλευρό του Λαϊκού Κινήματος για την Απελευθέρωση της Αγκόλας και το 1978 στην Αιθιοπία για την αντιμετώπιση της εισβολής της Σομαλίας. Το γεγονός αυτό, καθώς και η βοήθεια που πρόσφερε στους Σαντινίστας της Νικαράγουας το 1979, επιδείνωσε ακόμη περισσότερο τις σχέσεις του με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 1991 η ανατροπή των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού και η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης σήμαναν την απαρχή μεγάλων οικονομικών δυσκολιών για την Κούβα και ο Κάστρο αναγκάστηκε να κάνει ορισμένα ανοίγματα προς την κατεύθυνση της φιλελευθεροποίησης της κουβανικής οικονομίας.
Τιμήθηκε με το διεθνές βραβείο Λένιν (1961) και το χρυσό μετάλλιο Ζολιό-Κιουρί για την ειρήνη το 1972. Συνέγραψε πολιτικά έργα, τα νεότερα από τα οποία είναι Οκτωβριανή Επανάσταση και η Επανάσταση της Κούβας (1978), Φιντέλ (1987).
Πηγή: militaire.gr