Στις 20-21 Αυγούστου 1968 πραγματοποιήθηκε η εισβολή των δυνάμεων του «Συμφώνου της Βαρσοβίας» στην Τσεχοσλοβακία του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, προκειμένου έτσι και με αυτόν τον βάναυσο τρόπο να καταπνιγεί η «Άνοιξη της Πράγας», μιας προσπάθειας της τότε «πεφωτισμένης» κομμουνιστικής ηγεσίας της χώρας για ένα διαφορετικό μοντέλο κομμουνισμού, ενός «κομμουνισμού με ανθρώπινο πρόσωπο», που να έμοιαζε περισσότερο με το σε πλήρη άνθηση τότε στην Δυτική Ευρώπη μοντέλο του λεγόμενου «Ευρωκομμουνισμού».
Μία προσπάθεια, μία κίνηση, ένα μοντέλο, μη αποδεκτό για την τότε ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενώσεως, που αποφάσισε και έδρασε κατασταλτικώς, προκειμένου αυτή η «σπίθα» να μη μεταδοθεί και γίνει «φωτιά» και στις υπόλοιπες χώρες της Ανατολικής Ευρώπης, που βρίσκονταν προσδεδεμένες αναγκαστικώς στο άρμα της τότε Σοβιετικής Ενώσεως!
Η μάλλον ρομαντικής διαθέσεως ονομασία «Επιχείρηση Δούναβης», ήταν η κωδική ονομασία της προαναφερθείσης στρατιωτικής επιχειρήσεως του «Συμφώνου της Βαρσοβίας» στην Τσεχοσλοβακία, στην οποία συμμετείχαν εκτός της τότε Σοβιετικής Ενώσεως και δυνάμεις από τη Βουλγαρία, την Ουγγαρία και την Πολωνία, συνολικώς περίπου 250.000 στρατιώτες. Οι Ρουμανία και Αλβανία αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην επιχείρηση. Η Αλβανία την ίδια χρονιά (1968) αποχώρησε και επισήμως από το «Σύμφωνο της Βαρσοβίας», καθώς είχε αρχίσει να δείχνει τάσεις αυτονομίας από το Σύμφωνο από το 1961, χρονιά που είχε αρχίσει την ιδεολογική στροφή της προς την Κίνα του Μάο, ενώ και ο Τσαουσέσκου της Ρουμανίας είχε αρχίσει και αυτός να παίρνει αποστάσεις από το Σύμφωνο! Οι δυνάμεις της τότε Ανατολικής Γερμανίας αν και ήταν απολύτως έτοιμες να συμμετάσχουν στην επέμβαση, κυριολεκτικώς την τελευταία στιγμή διατάχθηκαν από την Σοβιετική Ένωση, να μην περάσουν τα σύνορα!
Στις 5 Ιανουαρίου 1968, με την εκλογή του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ ως του νέου πρώτου Γενικού Γραμματέα του ΚΚ της Τσεχοσλοβακίας, ξεκίνησε μια περίοδος πολιτικής φιλελευθεροποιήσεως, που συνεχιζόταν σταδιακώς μεν, με διστακτικά αλλά σταθερά βήματα, μέχρι και το βράδυ της 20/21 Αυγούστου 1968, οπότε και έγινε η εισβολή των δυνάμεων του Συμφώνου της Βαρσοβίας.
«Οι μεταρρυθμίσεις της Άνοιξης της Πράγας ήταν μια ισχυρή προσπάθεια του Ντούμπτσεκ να παραχωρήσει πρόσθετα δικαιώματα στους πολίτες της Τσεχοσλοβακίας σε μια πράξη μερικής αποκέντρωσης της οικονομίας και εκδημοκρατισμού. Οι ελευθερίες που χορηγήθηκαν περιλάμβαναν χαλάρωση των περιορισμών στα μέσα ενημέρωσης, τον λόγο και τα ταξίδια. Μετά από εθνική συζήτηση για τη διαίρεση της χώρας σε μια ομοσπονδία τριών δημοκρατιών, της Βοημίας, της Μοραβίας-Σιλεσίας και της Σλοβακίας, ο Ντούμπτσεκ επέβλεψε την απόφαση να χωριστεί σε δύο, την Τσεχική Δημοκρατία και τη Σλοβακική Δημοκρατία» (www.wikipidia.org).
Συμπερασματικώς, η εισβολή του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία, σταμάτησε με βίαιο και αιματηρό τρόπο τις μεταρρυθμίσεις της «Ανοίξεως της Πράγας» του Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, που είτε είχαν ήδη πραγματοποιηθεί είτε ήταν προγραμματισμένο να πραγματοποιηθούν στο εγγύς μέλλον. Το γεγονός αυτό ενίσχυσε την εξουσία της απολυταρχικής πτέρυγος του ΚΚ Τσεχοσλοβακίας, γεγονός που «επανέφερε» τη χώρα, στη σκληρή γραμμή του «Δόγματος Μπρέζνιεφ», του τότε ηγέτη της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΣΕ Λεονίντ Μπρέζνιεφ.
Συμπτωματικώς, την ίδια χρόνια, αλλά μερικούς μήνες πιο νωρίς (Φεβρουάριος 1968), στο Βουκουρέστι που ήταν η έδρα του τότε εκτός νόμου στην Ελλάδα ΚΚΕ, σημειώθηκε και η διάσπαση του κόμματος. Στο ΚΚΕ, που υπό τον Χαρίλαο Φλωράκη ήταν απολύτως πιστό στη Σοβιετική Ένωση και στο «Δόγμα Μπρέζνιεφ» και στο ΚΚΕ Εσωτερικού, υπό τον Μπάμπη Δρακόπουλο, με ιδεολογική ταυτότητα και επαγγελία για ένα «σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο», μια ελληνική εκδοχή του «Ευρωκομμουνισμού».
Τέλος, κλείνοντας την παρένθεση αυτή, να σημειώσουμε ότι η εισβολή των δυνάμεων του «Συμφώνου της Βαρσοβίας» στην Τσεχοσλοβακίας, προκάλεσε τον θάνατο 108 αμάχων Τσεχοσλοβάκων πολιτών, ενώ άλλοι περίπου 500 τραυματίστηκαν.