Στις 10 Δεκεμβρίου 1948 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε τη Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Σήμερα τα ανθρώπινα δικαιώματα δέχονται περισσότερες πιέσεις από ποτέ.
Όταν η Αναλένα Μπέρμποκ επισκέφθηκε την Κίνα τον Απρίλιο επέκρινε ανοιχτά τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων των Ουιγούρων στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον κινέζο ομόλογό της Κιν Γκανγκ. Απαντώντας ο κινέζος υπουργός Εξωτερικών τόνισε ότι για την προστασία ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν υπάρχουν «καθολικά πρότυπα παγκοσμίως». Υπάρχουν, αντέτεινε η γερμανίδα υπουργός: η Οικουμενική Διακήρυξη των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Με αφορμή τη σημερινή επέτειο η Αναλένα Μπέρμποκ δήλωσε: «Κατά την άποψή μου, η παγκόσμια προσέγγιση σημαντικών ζητημάτων δέχεται ανήλεες επιθέσεις. Και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο τα οικουμενικά ανθρώπινα δικαιώματα είναι πιο σημαντικά από ποτέ».
Για τη γερμανίδα υπουργό Εξωτερικών η Οικουμενική Διακήρυξη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποτελεί, 75 χρόνια μετά την υιοθέτησή της, ένα είδος οδικού χάρτη για τη γερμανική εξωτερική πολιτική. Την ίδια στιγμή όμως, τονίζει, ότι ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δέχεται τρομακτικές πιέσεις. Και όχι μόνο στον πόλεμο στην Εγγύς Ανατολή, μεταξύ Χαμάς και Ισραήλ, ή τον πόλεμο στην Ουκρανία. Η Αναλένα Μπέρμποκ θεωρεί ότι η Γερμανία θα πρέπει να κάνει ό,τι περνά από το χέρι της για να μην διολισθήσουν στην αφάνεια όσα συμβαίνουν στη Λευκορωσία, στο Νταρφούρ ή με την κατάσταση των Γεζίντι. Ο Φόλκερ Τιρκ, Ύπατος Αρμοστής των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, συμφωνεί ότι τα ανθρώπινα δικαιώματα δέχονται σήμερα πιέσεις. Στο βιντεοσκοπημένο του μήνυμα αναφέρεται ωστόσο και στην πρόοδο που έχει σημειωθεί τα τελευταία 75 χρόνια: «Ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος της διακυβέρνησης και της λήψης αποφάσεων. Κινήματα όπως το Black Lives Matter, το Metoo, το Fridays for Future, ο ακτιβισμός αυτόχθονων πληθυσμών, ο φεμινισμός και το γυναικείο κίνημα έχουν ενθαρρύνει τους ανθρώπους να υπερασπιστούν τα δικαιώματά τους και να καταπολεμήσουν την αδικία. Δικαστήρια ορισμένων χωρών ανάγκασαν δράστες να λογοδοτήσουν, αναγνωρίζοντας παράλληλα το δικαίωμα σε ένα υγιές περιβάλλον».
Η Γερμανία και η αρχή της παγκόσμιας δικαιοδοσίας
Ο ΟΗΕ αναφέρει ότι ο αριθμός των εκτοπισμένων έχει αυξηθεί σήμερα στα 110 εκατομμύρια, την ώρα που 50 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν σε συνθήκες σύγχρονης δουλείας, σύμφωνα με τη Διεθνή Οργάνωση Εργασίας (ILO) και 735 εκατομμύρια άνθρωποι πλήττονται από ασιτία. Σε αυτά έρχονται να προστεθούν η δραματική κατάσταση στο Ισραήλ, τη Γάζα και την Ουκρανία, καθώς και οι επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής.
Όσον αφορά τις γερμανικές προσπάθειες υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε διεθνές επίπεδο, ο ιστορικός Χάινερ Μπίλεφελντ, καθηγητής Πολιτικής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Πανεπιστήμιο Φρίντριχ-Αλεξάντερ του Πανεπιστημίου Έρλανγκεν-Νιρεμβέργης, δηλώνει στην DW: «Η Γερμανία υπήρξε πολύ ενεργή σε ζητήματα Διεθνούς Ποινικής Δικαιοσύνης. Η πρώτη παγκόσμια δίκη κατά των βασανιστηρίων στη Συρία από το καθεστώς Ασάντ έγινε στο Κόμπλεντς, σε γερμανικό έδαφος, εφαρμόζοντας την αρχή της παγκόσμιας δικαιοδοσίας, σύμφωνα με την οποία ένα γερμανικό δικαστήριο μπορεί να εκδικάσει μια υπόθεση ακόμη και αν ούτε οι δράστες ούτε τα θύματα είναι Γερμανοί».
Πηγή: Deutsche Welle