Όποιος και αν αναδειχθεί νικητής των τουρκικών εκλογών, είναι σίγουρο ότι θα πρέπει να διαχειριστεί σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Η ανορθόδοξη οικονομική πολιτική του Ταγίπ Ερντογάν, η οποία τάσσεται υπέρ της μείωσης αντί για αύξησης των επιτοκίων για την αντιμετώπιση του πληθωρισμού, στοχεύοντας να το πετύχει μέσω επενδύσεων και αύξησης του ΑΕΠ, δεν αποδίδει, καθώς οι τιμές συνεχίζουν να αυξάνονται ραγδαία, με αποτέλεσμα όλο και μεγαλύτερο μέρος του τουρκικού λαού να μην έχει πρόσβαση σε βασικά αγαθά και να οδηγείται σε φτωχοποίηση.
Η κεντρική τράπεζα της Τουρκίας μείωσε απότομα τα επιτόκια από 19% στο σημερινό 8,5%, γεγονός που οδήγησε τον επίσημο πληθωρισμό στα ιστορικά υψηλά επίπεδα του 84% τον περασμένο Αύγουστο, ενώ κατά πολλούς παρατηρητές ο πραγματικός πληθωρισμός είναι πολύ επάνω από 100% και συνεχίζει ακάθεκτος.
Παράλληλα η Τουρκία έχει χάσει την αξιοπιστία της απέναντι σε σοβαρούς επενδυτές, η λίρα έχει υποτιμηθεί κατά 80% έναντι του αμερικανικού δολαρίου μέσα σε μια πενταετία και το εμπορικό ισοζύγιό της το 2022, παρά την μεγάλη βιομηχανική και εξαγωγική βάση, παρουσιάζεται ελλειμματικό κατά 110 δισ.$. Το 2022 σύμφωνα με το Γραφείο Ο.Ε.Υ. Κωνσταντινούπολης, οι βασικές χώρες- προμηθευτές της Τουρκίας ήταν η Ρωσία (16%), η Κίνα (11%), η Γερμανία (6,5%) και οι ΗΠΑ (4%), ενώ οι βασικοί εξαγωγικοί της προορισμού η Γερμανία (8%), οι ΗΠΑ (6,5%) και το Ιράκ (5,5%).
Αναφορικά με τις διμερείς εμπορικές σχέσεις Ελλάδος-Τουρκίας, η Τουρκία παραμένει στις πρώτες θέσεις προορισμού των ελληνικών εξαγωγών. Το 2022, οι ελληνικές εξαγωγές στη Τουρκία ανήλθαν για πρώτη φορά σε 2,2 δισ.$, αύξηση 8% σε σχέση με το 2021.
Είναι σαφές πως για να ορθοποδήσει οικονομικά η χώρα χρειάζεται πρωτίστως αλλαγή στην νομισματική της πολιτική αλλά και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στην πραγματική οικονομία. Θα χρειαστούν χρόνια ώστε η Τουρκία να αποκτήσει σταθερότητα ώστε να θεωρείται αξιόπιστη για επενδύσεις και εμπορικές συμφωνίες.
Στην περίπτωση που επικρατήσει ο Κιλιτσντάρογλου στην εκλογική αναμέτρηση, ο οποίος έχει υποσχεθεί πώς θα αυξήσει τα επιτόκια ώστε να αποκλιμακωθεί ο πληθωρισμός, η λίρα θα έπαιρνε τα πάνω της. Η ακρίβεια όμως έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό, που δεν είναι αρκετή η αύξηση των επιτοκίων από μόνη της για να ορθοποδήσει η χώρα, ειδικά μετά από τις πρόσθετες ανάγκες ίσως και άνω των 150 δις δολαρίων για αποκατάσταση των ζημιών από τους μέγα-σεισμούς. Αυξάνονται έτσι οι πιθανότητες να αναγκαστεί η τουρκική κυβέρνηση να προσφύγει στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο για οικονομική βοήθεια. Αυτό όμως ως γνωστό συνοδεύεται από μνημόνια, δομικές και θεσμικές αλλαγές και ελέγχους, πράγμα που ο μεν Κιλιντσντάρογλου (με υπουργό οικονομικών ίσως τον Αλί Μπαμπατζάν) μάλλον θα το δεχθεί εύκολα και η τουρκική οικονομία θα σταθεροποιηθεί, εγείρει όμως μεγάλα ερωτηματικά πως θα το δεχθεί ο Ερντογάν σε περίπτωση εκλογής του, καθώς οι όροι και οι έλεγχοι του ΔΝΤ θα του παγώσουν την φιλόδοξη ατζέντα για αμυντική βιομηχανία και εξοπλισμούς υπερδύναμης και τις μεγαλεπίβολες στρατιωτικές του φιλοδοξίες στο εξωτερικό.