Λίγες ώρες πριν από την έναρξη του Συνεδρίου Επανίδρυσης της ΟΝΝΕΔ, νομίζω ότι έχουν ειπωθεί τα περισσότερα από αυτά που μπορούσαν να ειπωθούν: Προβλήθηκε η επιτακτική ανάγκη ανανέωσης της Οργάνωσης σε πρόσωπα, ιδέες και πρακτικές, έγινε σαφής η σημασία της διαφάνειας στις εσωτερικές διαδικασίες, καθώς και η σπουδαιότητα της παραγωγής πρωτότυπου πολιτικού λόγου υψηλού επιπέδου.
Τονίστηκε, επίσης, ο κομβικός ρόλος του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας και αυριανού Πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη: Η επιλογή του να μην αναγνωρίσει το νοθευμένο αποτέλεσμα της παρωδίας του Ευόσμου ήταν μια απόφαση που μπορεί να φάνηκε σε κάποιους σκληρή, αλλά αποδείχτηκε ότι ήταν πέρα για πέρα δίκαιη και αναγκαία. Και αποδείχτηκε από τα δεκάδες νέα μέλη, τα οποία, απελευθερωμένα από τον αποκλεισμό των στείρων ομαδοποιήσεων που είχαν κυριαρχήσει, αναδείχθηκαν σύνεδροι και προετοιμάζονται για το επόμενο βήμα της Οργάνωσης.
Βρισκόμαστε, λοιπόν, λίγες ώρες πριν γυρίσουμε σελίδα. Απέχουμε ελάχιστα από την επιστροφή της ΟΝΝΕΔ στους ΟΝΝΕΔίτες. Είναι η στιγμή που οι υγιείς ομάδες και μονάδες της Οργάνωσης θα συναντηθούμε για να οδηγήσουμε την Νεολαία στο μέλλον που μας αξίζει. Και θα συναντηθούμε για να δούμε τι κάναμε λάθος και να συμφωνήσουμε πώς θα το κάνουμε από εδώ και πέρα σωστά. Και, αφού τα περισσότερα έχουν ήδη ειπωθεί και θα ειπωθούν στον πλέον κατάλληλο χώρο διαβούλευσης, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες λίγο πιο γενικές σκέψεις σχετικά με το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα αναγεννηθεί και θα δραστηριοποιηθεί η ΟΝΝΕΔ.
Προσερχόμενοι στο Συνέδριο Επανίδρυσης, οφείλουμε να έχουμε συνείδηση της κατάστασης που υφίσταται γύρω μας: Ζούμε στη μόνη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που όχι απλά δεν έχει ξεπεράσει την κρίση, αλλά, εξαιτίας της εγκληματικής διακυβέρνησης από το μόρφωμα των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και των ακραίων δορυφόρων τους, βυθίζεται πιο βαθιά σε αυτή, ούσα η μόνη χώρα της Ευρωζώνης σε ύφεση. Η γενιά μας, η πιο καταρτισμένη γενιά από καταβολής του νέου Ελληνικού Κράτους, είτε ξενιτεύεται, είτε ακροβατεί μεταξύ ανεργίας και υποαπασχόλησης. Οι θεσμοί της Ελληνικής Δημοκρατίας δέχονται πρωτοφανείς επιθέσεις. Τα Πανεπιστήμιά μας βουλιάζουν στην ανυποληψία, έρμαια του παρακράτους των κουκουλοφόρων και ο εκφασισμός μεγάλων μαζών έχει παγιώσει την επιρροή των νεοναζί σε επικίνδυνα μεγέθη.
Προσερχόμενοι στο Συνέδριο Επανίδρυσης, οφείλουμε να έχουμε και συνείδηση της αποστολής μας, η οποία είναι να ανατρέψουμε την εικόνα κατάρρευσης και παραίτησης που επικρατεί στην πατρίδα μας. Και, για να το πετύχουμε αυτό, πρέπει να απευθυνθούμε στην κοινωνία των νέων πολιτών, σε αυτούς που ακόμα αντιστέκονται, που ακόμα επιμένουν. Σε αυτούς που μελετούν και εργάζονται σκληρά, σε αυτούς που παράγουν και σε αυτούς που πρωτοπορούν. Σε αυτούς που, παράλληλα με όλα αυτά, αναζητούν έναν φορέα που να αφουγκράζεται τις αγωνίες και τα όνειρα, τις ανάγκες και τα θέλω τους.
Αυτό πρέπει να γίνει η ΟΝΝΕΔ, το μέσο έκφρασης και ουσιαστικής πολιτικοποίησης των νέων που ξέρουν ότι αξίζουν μια Ελλάδα πολύ καλύτερη από αυτή που τους παραδίδεται και που έχουν τη γνώση και τη θέληση να την οικοδομήσουν. Το σημείο αναφοράς στην πολιτική ζωή του τόπου μας, που θα φέρει το πραγματικά νέο σε ένα γερασμένο τοπίο, όχι επειδή έχει το πρόσκαιρο προνόμιο της νεότητας, αλλά επειδή έχει τις πραγματικά καινοτόμες ιδέες και τεχνογνωσία τις υλοποιήσει.
Προσερχόμενοι στο Συνέδριο Επανίδρυσης, οφείλουμε να έχουμε και συνείδηση του χρέους μας προς την Παράταξη της Νέας Δημοκρατίας: Με την απόφαση επανίδρυσης, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έδωσε μια ιδέα από τα «προσεχώς» της διακυβέρνησής του: Σύγκρουση με τις παθογένειες που μας έφεραν στο τέλμα και ανοικοδόμηση με υγιή πρόσωπα και μέλη. Χρέος μας, λοιπόν, είναι να φανούμε αντάξιοι να σηκώσουμε το φορτίο της πραγματικής αλλαγής της Οργάνωσής μας, ώστε, τακτοποιώντας τα του οίκου μας, να δώσουμε στους πολίτες το παράδειγμα ότι όλοι μαζί μπορούμε να πετύχουμε το ίδιο με την Ελλάδα.
Σε αντίθεση με τις ατέρμονες διαδικασίες της ακροαριστεράς και την ισοπέδωση των θεσμών της ακροδεξιάς, προσερχόμαστε στο Συνέδριο Επανίδρυσης με συνείδηση του ρόλου που θα παίξει αυτό στο μέλλον: Τα Συνέδρια δεν είναι και δεν πρέπει να είναι κατάληξη πολιτικής σκέψης και διαδρομής, αλλά αφετηρία. Δεν έλυσαν από μόνα τους κανένα πρόβλημα, γιατί δεν είναι αυτή η αποστολή τους. Πολλές φορές, όμως, δημιούργησαν συνθήκες προόδου και επιτυχιών.
Στις 23 Οκτωβρίου δεν θα έχει τελειώσει τίποτα για την ΟΝΝΕΔ. Αντίθετα, τότε θα ξεκινούν όλα. Προσερχόμενοι στο Συνέδριο Επανίδρυσης, οφείλουμε να έχουμε και συνείδηση ότι αυτή είναι η τελευταία μας ευκαιρία. Αν δεν το είχαμε αντιληφθεί, καλύτερα να μέναμε σπίτι μας, όπως θα ονειρεύονταν αυτοί που θέλουν την ΟΝΝΕΔ απούσα ή έστω άχρωμη. Στις 23 Οκτωβρίου απλά πρέπει να φροντίσουμε να έχουμε έτοιμα όλα τα ζητήματα λειτουργίας και κατεύθυνσης πάνω στα οποία θα κληθούμε να οικοδομούμε καθημερινά πολιτική.
Είναι η τελευταία μας ευκαιρία να αποδείξουμε ότι είμαστε εδώ, μαζικοί, ενωμένοι, συνειδητοποιημένοι και αποφασισμένοι να πετύχουμε. Και να είστε βέβαιοι ότι η ΟΝΝΕΔ, η Οργάνωση που έμαθε να βγάζει τον καλύτερό της εαυτό όταν είναι με την πλάτη στον τοίχο, θα το καταφέρει και τώρα.