Η Γερμανίδα καθηγήτρια επισκέφθηκε το μουσείο Θυμάτων Ναζισμού Διστόμου. Είδε, έκλαψε με λυγμούς βουβά και είπε: "Τώρα ξέρω"! Πίσω της επίσης βουρκωμένοι 22 μαθητές της από το σχολείο Μ. Μπρεχτ της Νυρεμβέργης. Εδώ κι ένα χρόνο προγραμμάτιζαν αυτή την επίσκεψη.Όπως φάνηκε δεν περίμεναν να μάθουν αυτό που έμαθαν στο Δίστομο.Το μέγεθος της θηριωδίας τους συγκλόνισε.Τώρα ξέρουν...
Η φιλόλογος και διευθύντρια του Λυκείου στο Δίστομο Βασιλική Καρανάσου οργάνωσε το ταξίδι των Γερμανών καθηγητών και των μαθητών τους.Ένα ταξίδι που αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις τους δεν πρόκειται ποτέ να ξεχάσουν.
Το μικρό κείμενο που ακολουθεί είναι γραμμένο από τον Λουκά Δημάκα. Δημοσιογράφος και βετεράνος στρατιωτικός συντάκτης,γέννημα θρέμα του Διστόμου. Ήταν εκεί και γράφει:
"Φτάνουν τα δάκρυα και οι λυγμοί; Η Γερμανίδα καθηγήτρια του " Γυμνασίου- Λυκειου Μπερτολτ Μπρεχτ "της Νυρεμβεργης έκλαψε βλέποντας το συγκλονιστικό βίντεο με τις μαρτυρίες στο Μουσειο Θυμάτων Ναζισμού Διστομου. Και οι 22 γερμανοί μαθητές της συγκινηθηκαν οπως και ο συναδελφος της – που ειχε ερθει και παλι στο Διστομο ως μαθητής! Τους επιασα κουβεντα στην Πλατεια όπου ψωνισαν."Οχι δεν ήξερα για ό,τι ειχε γινει εδώ στο Διστομο.Φρίκη. Μονο πολυ γενικά και αοριστα ήξερα για την κατοχή στην Ελλάδα.Αλλα οχι αυτα... Τωρα ξέρω!" μου ειπε με την βοήθεια της Ειρήνης Πανουργιά. "Ξερεις δεν ειναι μόνο το Διστομο...Ειναι εκατονταδες χωρια που σφαχτηκαν απο τους Ναζι..." προσθεσα."Ναι,τωρα έμαθα: Πανω απο χίλια..." συνεχισε βουρκωμένη. Γυρνώντας σπίτι ειδα την γερμανική εκδοση του βιβλιου "Αθεριστος Ιουνης.Διστομο 1944" της Καιτης Μανωλοπουλου (παρουσιαζεται σήμερα στο Μέγαρο Μουσικής).Αν και χαρισμένο απο την συγγραφέα το πήρα και ετρεξα να προλάβω το πουλμαν με τους γερμανους μαθητες.Θα ήταν ενα καλό βοήθημα αν η καθηγητρια ήθελε να μεταδώσει αυτα που ενιωσε στο Δίστομο,οπως πιστευω..Δεν τους πρόλαβα- Εχουμε ακόμα δρόμο και βιβλία σαν αυτο της Μανωλοπουλου θα βοηθήσουν.Τα δάκρυα μπορεί να είναι προσωπική λύτρωση αλλά απαιτειται – και διεκδικουμε- ΠΛΗΡΗ ΔΙΚΑΙΩΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΗ!"
Στις 10 Ιουνίου του 1944 ο Fritz Laufenbach, λοχαγός των SS του 2ου λόχου του 1ου τάγματος του 7ου τεθωρακισμένου συντάγματος της αστυνομίας SS, επιχείρησε να μετακινήσει τον λόχο του από την Λειβαδιά προς το Δίστομο, Στείρι και Κυριάκι με σκοπό τον εντοπισμό ανταρτών στην δυτική πλευρά του Ελικώνα. Οι Γερμανοί μπήκαν στο Δίστομο και εκφοβίζοντας τους χωρικούς έμαθαν ότι υπήρχαν αντάρτες στο Στείρι. Ο 2ος λόχος κατευθύνθηκε προς τα εκεί και στην θέση Λιθαράκι, περιοχή του Στειρίου, έπεσε σε ενέδρα των ανταρτών του 11ου λόχου του 3ου τάγματος του 34ου συντάγματος του ΕΛΑΣ. Μετά περίπου δύο ημέρες οΙ γερμανοί οπισθοχώρησαν.
Για λόγους αντεκδίκησης ο 2ος λόχος του 8ου Συντάγματος της 4ης Αστυνομικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας Γρεναδιέρων των Ες Ες άρχισε την σφαγή όσων κατοίκων έβρισκαν στο χωριό. Η μανία τους ήταν τόσο μεγάλη, ώστε δεν ξεχώριζαν από το μακελειό ούτε τα γυναικόπαιδα ούτε τους ηλικιωμένους.
Αποκεφάλισαν τον ιερέα, εκτέλεσαν βρέφη και βίασαν γυναίκες πριν τις σκοτώσουν.
Η σφαγή σταμάτησε μόνον όταν νύχτωσε και αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στην Λειβαδιά, αφού πρώτα έκαψαν τα σπίτια του χωριού.
Οι εκτελέσεις συνεχίστηκαν και κατά την επιστροφή των Γερμανών στην βάση τους, καθώς σκότωναν όποιον άμαχο έβρισκαν στον δρόμο τους.
Οι νεκροί του Δίστομου έφτασαν τους 228, εκ των οποίων οι 117 γυναίκες και 111 άντρες, ανάμεσά τους 53 παιδιά κάτω των 16 χρόνων.
Σύμφωνα με τον απεσταλμένο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού Eλβετού George Wehrly ο οποίος έφτασε στο Δίστομο μετά λίγες μέρες, οι νεκροί σε Δίστομο και την ευρύτερη περιοχή έφτασαν τους 600.
Ένας από τους επκεφαλής που θεωρήθηκε υπεύθυνος για την σφαγή στο Δίστομο, ο Χανς Τσάμπελ (Hans Zampel) μετά το τέλος του πολέμου συνελήφθη στη Γαλλία και εκδόθηκε στην Ελλάδα. Ζητήθηκε η μεταφορά του στη Γερμανία όπου και τελικά παρέμεινε.
Πηγή:
ΣΧΕΤΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ
Στο Ευρωκοινοβούλιο έστειλε η Βουλή το πόρισμα για τις Γερμανικές Κατοχικές Οφειλές