Έπειτα από ένα φορτσάτο ξεκίνημα, οι εταιρείες διανομής κατεβάζουν την ταχύτητα με την οποία τροφοδοτούν τα θερινά σινεμά με νέες ταινίες, έχοντας να αντιμετωπίσουν και το θηρίο που λέγεται "Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου". Επιπλέον, μόνο καταστροφικό μπορεί να χαρακτηριστεί το προηγούμενο εφταήμερο, λόγω και του άστατου καιρού, καταγράφοντας στα εισιτήρια πτώση περίπου 50%. Έτσι, αυτή την εβδομάδα κάνουν πρεμιέρα πέντε νέες ταινίες, ενώ οι επανεκδόσεις περιορίζονται σε δύο και μάλιστα απευθυνόμενες σε ένα συγκεκριμένο κοινό.
Από τις νέες ταινίες ξεχωρίζει το δραματικό θρίλερ "Υποσχόμενη Νέα Γυναίκα" της Έμεραλντ Φένελ, ενώ οι φίλοι τής περιπέτειας και της ταχύτητας θα βρουν τον μάστορά τους από το γνωστό φραντζάιζ "Fast & Furious", που έφτασε αισίως το 9ο επεισόδιο. Επίσης, υπάρχει το ενδιαφέρον ελληνικό αγροτικό δράμα "Digger" και το ντοκιμαντέρ "Όρνιθες (Ή Πως να Γίνεις Πουλί)", αλλά και το συναρπαστικό ιρανικό δράμα "Γιάλντα, η Νύχτα της Συγχώρεσης".
Υποσχόμενη Νέα Γυναίκα
Υποσχόμενη Νέα Γυναίκα (Promising Young Woman) Δραματικό θρίλερ, αμερικάνικης παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Έμεραλντ Φένελ, με τους Κάρεϊ Μάλιγκαν, Μπο Μπέρναμ, Αλισον Μπρι, Κλάνσι Μπράουν,Τζένιφερ Κούλιτζ, Λαβέρν Κοξ, Κόνι Μπρίτον κ.ά.
Βαρβάτο ντεμπούτο από την Έμεραλντ Φένελ, μία ηθοποιό με σχετική επιτυχία ( "Άννα Καρένινα", "The Crown"), που γράφει και σκηνοθετεί μία ταινία εκδίκησης, αλλά κυρίως βάζει τα πράγματα στη θέση τους στο ζήτημα του βιασμού, της γυναικείας ταπείνωσης. Χωρίς, να κρύβεται πίσω από αγκυλώσεις ή την πολιτική ορθότητα, που αποδυναμώνει κάθε κινηματογραφική προσπάθεια, η Φένελ βάζει την ηρωίδα της να παίρνει τη δικαιοσύνη στα χέρια της, με έναν, ωστόσο, εναλλακτικό τρόπο.
Η ηρωίδα της, που έχει μία τραυματική εμπειρία από το βιασμό και το χαμό τής καλύτερης φίλης της στο πανεπιστήμιο και βάζει σε εφαρμογή ένα ιδιοφυές σχέδιο εκδίκησης των θυτών, δεν είναι ο θηλυκός "βρόμικος Χάρι", αλλά μία νέα γυναίκα που ακυρώνει με τεκμήρια και ομολογουμένως σκληράδα τα στερεότυπα περί συνευθύνης των θυμάτων βιασμού ή και των δικαιολογιών για τους θύτες. Όλα αυτά που μας ντροπιάζουν για προκλητικό ντύσιμο και συμπεριφορά ή οποιαδήποτε άλλη δικαιολογία ή και το χειρότερο όλων: "άνδρας είναι, τι να έκανε;".
Ταυτόχρονα, επιχειρεί να αφυπνίσει το μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας που μπροστά στο έγκλημα του βιασμού βρίσκει δικαιολογίες, αδιαφορεί ή απλώς αποστρέφει τη ματιά της, προσέχοντας απλώς τα δικά της παιδιά. Όπως συμβαίνει στην ταινία, με τη διευθύντρια του πανεπιστημίου που δικαιολογεί τον "καλύτερο φοιτητή", τον "άριστο επιστήμονα" μέχρι να παραδεχθεί ότι έκανε τα "στραβά μάτια" για να μη χαλάσει η εικόνα του ιδρύματος, τη γενική εικόνα μιας άρχουσας τάξης που πλέον έχει χάσει κάθε ίχνους συνείδησης.
Η Φένελ, όμως, καταφέρνει και άλλα αρκούντως σημαντικά με την ταινία της, πέρα από το δυνατό και πρωτότυπο σενάριό της, που κέρδισε το Όσκαρ. Καταφέρνει να ξεφύγει από τη νοσηρότητα του θέματός της, να δώσει ένα ψυχαγωγικό θρίλερ, να κρατήσει τους ρυθμούς στα ύψη, να αποδώσει θαυμάσια την ψυχολογία μίας γυναίκας που έμμεσα ζει τις συνθήκες του βιασμού, αλλά και να διασκεδάσει τους θεατές με τις πανούργες κινήσεις εκδίκησης ή κατατρομοκράτησης των βιαστών ή των επίδοξων βιαστών.
Μοναδική ένσταση το απροσδόκητο και για πολλούς σοκαριστικό φινάλε, που μπορεί να δίνει το αίσθημα της θυσίας, αλλά περισσότερο τονίζει τη διαφορετικότητα από μία "αρσενική" ταινία εκδίκησης, προξενώντας ανάμικτα συναισθήματα και κυρίως στο γυναικείο κοινό, που μπορεί να ξαναμπεί στη συμβατική σκέψη των στερεότυπων.
Ειδική μνεία αξίζει η ερμηνεία της Κάρεϊ Μάλιγκαν, η οποία ενσωματώνει την τραυματική εμπειρία, μετατρέπεται σε θανάσιμη απειλή και κρατά ταυτόχρονα τα στοιχεία μιας νέας γυναίκας που έχει το δικαίωμα να ζει χωρίς να φοβάται.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Η Κάσι Τόμας, ετών τριάντα, που είχε όλα τα φόντα να γίνει μια λαμπρή επιστήμονας, έχει εγκαταλείψει τις σπουδές ιατρικής και ζει με τους γονείς της, ενώ δουλεύει σε ένα καφέ. Πριν χρόνια, στη διάρκεια των σπουδών της, ένας συμφοιτητής της βίασε την καλύτερή της φίλη κι έμεινε ατιμώρητος, και το γεγονός την στοιχειώνει ακόμη.
Ζητώντας κάποιου είδους εκδίκηση, η Κάσι συχνάζει σε μπαρ προσποιούμενη την μεθυσμένη κι αφήνοντας άντρες να την πάρουν στο σπίτι τους. Όταν δοκιμάζουν να εκμεταλλευτούν την αδυναμία της να αντισταθεί, η Κάσι αποκαλύπτει πως δεν έχει πει σταγόνα, φέρνοντας τους, προ των ευθυνών τους. Όταν μαθαίνει ότι ο βιαστής της φίλης της επέστεψε και ετοιμάζεται να παντρευτεί βάζει μπροστά ένα σχέδιο εκδίκησης.
Digger
Digger (Digger) Δράμα, ελληνικής και γαλλικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Τζώρτζη Γρηγοράκη, με τους Βαγγέλη Μουρίκη, Αργύρη Πανταζάρα, Σοφία Κόκκαλη, Θίο Αλεξάντερ, Μιχάλη Ιατρόπουλο, Παύλο Ιορδανόπουλο, Βασίλη Μπισμπίκη, Μαριάνθη Παντελοπούλου κ.ά.
Το ντεμπούτο του Τζώρτζη Γρηγοράκη, με ένα αγροτικό δράμα, που έκανε πρεμιέρα στο Φεστιβάλ του Βερολίνου, γνώρισε διακρίσεις και τώρα ανοίγεται στα βαθιά έχοντας απέναντί του το κοινό.
Ο πολλά υποσχόμενος σκηνοθέτης, βάζοντας ως συμπρωταγωνιστή το δεξιοτεχνικά φωτογραφημένο φυσικό τοπίο, μιλά με απλότητα και αμεσότητα για την αποτρόπαια επέμβαση του ανθρώπου στη φύση και συνάμα για μία προβληματική σχέση πατέρα-γιου. Με τον πρώτο να έχει πλέον απομονωθεί, να έχει γίνει αντικοινωνικός, απογοητευμένος από τους ανθρώπους και τον δεύτερο, επηρεασμένο από έναν κόσμο σε παρακμή, να του ζητά το μερίδιο της περιουσίας του για να το... αξιοποιήσει.
Και παράλληλα, ο σκηνοθέτης να επιχειρεί να περάσει ένα κοινωνικό- πολιτικό σχόλιο για την οικονομική ασφυξία της ελληνικής επαρχίας, θύμα της εγκατάλειψης από την Πολιτεία και της επενδυτικής τρέλας από μεγάλες επιχειρήσεις που αποσκοπούν μόνο στο πρόσκαιρο κέρδος, αγνοώντας το κακό που προξενούν στο περιβάλλον και στους μόνιμους κατοίκους.
Ωστόσο, η ταινία έχει αδυναμίες, χάνει το ρυθμό της από τα αμήχανα και αδικαιολόγητα μακρά πλάνα πάνω στον πρωταγωνιστή, ο συναισθηματισμός προσπαθεί να επιβληθεί, ενώ δεν τον βοηθά και το απλοϊκό σενάριο.
Ο Γρηγοράκης, πάντως, έχει κάνει καλή δουλειά, μη φοβούμενος να ριχτεί στα δύσκολα, αποφεύγοντας εντυπωσιασμούς και εύκολες σκηνοθετικές λύσεις και αξιοποιώντας τον Βαγγέλη Μουρίκη, ο οποίος καταγράφει ακόμη μία καλή ερμηνεία.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Είναι η ιστορία του Νικήτα, που ζει αποτραβηγμένος στην κορυφή ενός ορεινού δάσους. Μια βιομηχανία επεκτείνεται επιθετικά διαταράσσοντας την άγρια φύση και απειλώντας τον πρωταγωνιστή μας. Η μεγαλύτερη απειλή όμως έρχεται με την ξαφνική άφιξη του γιου του, ο οποίος επιστρέφει για να διεκδικήσει το μερίδιο του κτήματος που κληρονόμησε μετά τον θάνατο της μητέρας του. Με φόντο μια κοινωνία σε ατμόσφαιρα εμφυλίου, οι δύο άνδρες συγκρούονται μετωπικά, με τη φύση ως τον μόνο παρατηρητή.
Fast & Furious 9: Μαχητές των Δρόμων (F9)
Fast & Furious 9: Μαχητές των Δρόμων (F9) Περιπέτεια, αμερικανικής παραγωγής του 2020, σε σκηνοθεσία Τζάστιν Λιν, με τους Βιν Ντίζελ, Τζον Σένα, Σαρλίζ Θερόν, Μισέλ Ροντρίγκεζ, Ελεν Μίρεν, Ταϊρέζ Γκίμπσον κ.ά.
Οι Fast & Furious επιστρέφουν με νέες εννιά βάβιδες, προς το παρόν, περιπέτειες και τον Βιν Ντίζελ μπαμπά, να καρπαζώνει τους εχθρούς του με μία... φροντίδα. Μπορεί όμως να λείπει από την ταινία η προδέρμ, δεν λείπουν, όμως, για τους λάτρεις του είδους, τα τρελά γκάζια, τα αναποδογυρισμένα αυτοκίνητα, η ταχύτητα φωτός, οι εκρήξεις, το μπουνοκλωτσίδι και ό,τι άλλο βάζει ο νους, σε αυτό το φιλμ των 145 λεπτών!
Με δυο κουβέντες, ο χαβαλές που ξεκίνησε πριν περίπου 20 χρόνια συνεχίζεται, με ακόμη πιο εξωφρενικές καταστάσεις, τις συνηθισμένες τεράστιες σεναριακές τρύπες και έναν καταιγισμό δράσης, που στο τέλος μπορεί να προκαλέσει και ζαλάδα.
Πρωταγωνιστεί ο ακόμη ακμαίος και χαράς το κουράγιο του, Βιν Ντίζελ, ενώ ένα πέρασμα στον ρόλο της κακιάς, η Σαρλίζ Θερόν αλλά και η Έλεν Μίρεν, που δεν λέει όχι στις καλές αμοιβές.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ... Ο Ντομ Τορέτο, ζει μια ήσυχη ζωή μαζί με την Λέτι και τον γιο τους, όμως γνωρίζει καλά ότι ο κίνδυνος πάντα θα καραδοκεί στον ορίζοντα. Αυτή τη φορά, η απειλή θα αναγκάσει τον Ντομ να αντιμετωπίσει τις αμαρτίες του παρελθόντος του, αν θέλει να σώσει τους αγαπημένους του ανθρώπους. Η ομάδα του συγκεντρώνεται ξανά, αυτή τη φορά με σκοπό να σταματήσει μια συνωμοσία παγκοσμίων διαστάσεων.
ΠΡΟΒΑΛΛΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ
Γιάλντα, η Nύχτα της Συγχώρεσης (Yalda, a Night for Forgiveness) Ακόμη μία σημαντικά ενδιαφέρουσα πρόταση από την -αν μη τι άλλο- αξιόπιστη ιρανική κινηματογραφία, αποτελεί αυτό το δράμα του Μασούντ Μπακσί, σε πολυεθνική παραγωγή του 2020 και με το μεγάλο βραβείο του Διεθνούς Φεστιβάλ του Σάντανς στις αποσκευές του. Ένα συναρπαστικό, κλειστοφοβικό, οικογενειακό δράμα, που ξετυλίγεται σε ένα τηλεοπτικό στούντιο, σε ένα ριάλιτι, απ' αυτά που αντικαθιστούν την πραγματική ζωή και επηρεάζουν όλο και περισσότερους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο, αποκτώντας μία ιδιότυπη τηλεοπτική υπόσταση, ανατρέποντας την πραγματικότητα και χρησιμεύοντας ως παντοδύναμα εργαλεία χειραγώγησης. Εξαιρετική δουλειά στους χαρακτήρες, όπως σχεδόν πάντα στον ιρανικό κινηματογράφο, ένταση που καθηλώνει, δυνατές ερμηνείες. Μία από τις πλέον ενδιαφέρουσες προτάσεις της σεζόν.
Όρνιθες (Ή πώς να γίνεις πουλί) Ελληνικό υβριδικό ντοκιμαντέρ του Μπάμπη Μακρίδη, το οποίο συνδυάζεται με μυθοπλασία και με το κείμενο του Αριστοφάνη στην ομώνυμη κωμωδία του να αποτελεί την έμπνευση, για τα ερωτήματα που βάζει η ταινία. Καλοδεχούμενος πειραματισμός, που θέλει να μείνει μακριά από τυπικές αφηγηματικές φόρμες και να αποκτήσει δική του ξεχωριστή φωνή. Ένα φιλμ για την πτήση και την πτώση, για τον φόβο του ύψους, την ουτοπία, το μεταφυσικό και βεβαίως την ανθρώπινη φύση.
ΕΠΑΝΕΚΔΟΣΕΙΣ
Ερωτική Επιθυμία (In the Mood for Love) Ο στυλίστας Γουόνγκ Καρ Γουάι, εδώ μας μεταφέρει στο Χονγκ Κονγκ του 1962 και μας εντάσσει ολόψυχα σε μια μελαγχολική ιστορία ανολοκλήρωτου έρωτα. Ένα αισθητικά πανέμορφο μελόδραμα, μακριά από τα συνηθισμένα, χωρίς κλάψες και γλυκερά αισθήματα, αλλά με την ενοχή και τους ηθικούς φραγμούς να κυριαρχούν ανάμεσα στο παράνομο ζευγάρι- μοντέλο κομψότητας και αυτοσυγκράτησης. Ένα μικρό διαμαντάκι που δικαίως είχε προξενήσει ιδιαίτερη εντύπωση το 2000 όταν πρωτοπροβλήθηκε. Ένα εντελώς διαφορετικό φιλμ από άλλες δουλειές του Γουάι, με πλάνα πλούσια, γεμάτα έμπνευση, που χαίρεσαι να χαζεύεις. Η κάμερα κινείται αργά, καταγράφοντας σε βάθος τα συναισθήματα, ενώ έχεις την αίσθηση ότι συμβάλουν και στον εγκλωβισμό του ζευγαριού σε μια ακέραιη ηθική. Εξαιρετική καλλιτεχνική διεύθυνση, στιβαρές ερμηνείες και εν τέλει μια κινηματογραφική εμπειρία, παρά τις όποιες αστοχίες του σεναρίου και το αμήχανο φινάλε.
Το Δυστύχημα (Accident) Γοητευτικό, εθιστικό ρομαντικό ψυχολογικό δράμα του 1967 από τον Τζόζεφ Λόουζι, σε σενάριο Χάρολντ Πίντερ, που βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκολας Μόσλεϊ. Ιδιόμορφη ατμόσφαιρα, πανέξυπνο σενάριο, συγκαλυμμένη νοσηρότητα κάτω από την φαινομενικά αθώα επιφάνεια. Το στόρι περιστρέφεται γύρω από ένα ερωτικό τρίγωνο, όταν στην Οξφόρδη μία Αυστριακή φοιτήτρια έχει σχέση με Βρετανό συμφοιτητή της, αλλά όλα ανατρέπονται όταν πέφτει στο κρεβάτι με ένα δυστυχισμένο ζευγάρι καθηγητών. Με τον θαυμάσιο Ντεργκ Μπόγκαρντ και τους πολύ καλούς Στάνλεϊ Μπέικερ, Ζακλίν Σασάρντ και Μάικλ Γιορκ. Η ταινία είχε προβληθεί και πέρσι το καλοκαίρι, κάνοντας ένα ανέλπιστο καλό σκορ στα ταμεία.