Mία από τις σημαντικότερες μορφές του κληρικών ο 71χρονος π. Βασίλειος Βασιλείου έχασε τη μάχη με τον κορονοϊό.
Ο π. Βασίλειος, του οποίου η κηδεία γίνεται σήμερα, ως ιερέας στη Σιάτιτσα είχε σταθεί στο πλευρό των νέων με σύγχρονες αντιλήψεις και σημαντικό έργο.
Ο π. Βασίλειος γεννήθηκε στον Τύρναβο. Μέχρι τα 7 του χρόνια έζησε στον Τύρναβο και μετά στον Αμπελώνα, όπου τελείωσε το δημοτικό και το γυμνάσιο. Το 1969 εισήχθη στην Ακαδημία Λαρίσης, από όπου και αποφοιτά το 1971. Το 1974 εισάγεται κατόπιν εξετάσεων στην ανωτέρα εκκλησιαστική σχολή Θεσσαλονίκης, από την οποία αποφοιτά το 1975.
Το 1976 διορίζεται δάσκαλος στην Καλλιπεύκη Ολύμπου. Συνεχίζει ως δάσκαλος με μετάθεση στους Γόννους Λάρισας, στον Ασπρόπυργο Ευρυτανίας, στην πόλη της Κοζάνης και τελικά, το 1982 στη Σιάτιστα.
Τον Αύγουστο του 1982 χειροτονήθηκε διάκονος στο μοναστήρι της Παναγίας Μικροκάστρου και τον Οκτώβριο της ίδιας χρονιάς ιερέας στην Σιάτιστα, στον Άγιο Νικόλαο, από το μακαριστό μητροπολίτη Αντώνιο Κόμπο. Έκτοτε ιερουργούσε στην ενορία του Αγίου Νικολάου.
Ο π. Βασίλειος σπούδασε παιδαγωγικά. Τοποθετήθηκε δάσκαλος στην Κοζάνη.
Ήθελε όμως ν’ ακολουθήσει τα βήματα του πατέρα του. Αν και δάσκαλος χειροτονήθηκε ιερέας από τον μακαριστό επίσκοπο Σιατίστης Αντώνιο. Ωστόσο, παραιτήθηκε από τη θέση του δασκάλου για να αφιερωθεί εξ ολοκλήρου στα εφημεριακά του καθήκοντα, στον Άγιο Νικόλαο Σιάτιστας. «Ή παπάς παπάς ή ζευγάς ζευγάς» έλεγε.
Ο π. Βασίλειος δημιούργησε ήδη από το 1990 ραδιοφωνικό σταθμό στην ενορία του με εκλεκτό πρόγραμμα ομιλιών, συνεντεύξεων, βυζαντινής και δημοτικής μουσικής, η ακροαματικότητα του οποίου υπήρξε πολύ καλή. Από το σταθμό αυτόν αναμεταδίδονταν και οι ακολουθίες και ομιλίες του ναού, καθώς και όλες οι διοργανώσεις εορτών.
Πρωτοτύπησε μάλιστα να μεταδίδεται το πρόγραμμα του σταθμού και διαδικτυακά.
Τέλος μεγάλη ήταν η συμβολή του π. Βασιλείου στην ανάδειξη και αντιμετώπιση των προβλημάτων των πολύτεκνων οικογενειών καθώς και του δημογραφικού προβλήματος. Κάθε οικογένεια της ενορίας του, που αποκτούσε το τέταρτο και επιπλέον παιδί λάμβανε ένα πολύ ικανοποιητικό ποσό από το ταμείο της ενορίας, πράγμα που λειτουργούσε ως κίνητρο και για άλλες οικογένειες.
Επί μία τριετία υπήρξε και μέλος στο Δ.Σ. του Συλλόγου Πολυτέκνων Κοζάνης. Μέχρι και σήμερα επίσης διένεμε σε όλη τη Σιάτιστα το εξαμηνιαίο περιοδικό «Ελληνορθόδοξη Πολύτεκνη Οικογένεια» της Π.Ε.ΦΙ.Π.