Σας το λέω μεταξύ μας και μην σας ξεφύγει κουβέντα. Εντελώς «Εμπιστευτικά». Χρειάζεται μεγάλη προσοχή γιατί ο Πρετεντέρης… κακιώνει. Και αν κακιώσει… μαζί σας καλά ξεμπερδέματα.
Δεν θα σας αφήσει σε χλωρό κλαρί. Μάλιστα δεν χρειάζεται να θίξετε τον ίδιο. Διατρέχετε αντίστοιχο κίνδυνο και αν δεν συμφωνείτε με τις εκτιμήσεις του. Αν διαφωνείτε με τις επιλογές του. Αν υποτιμάτε αυτούς που εκείνος καλύπτει, με τις στοργικές «φτερούγες» του, προτιμώντας και υποστηρίζοντας όσους ο ίδιος έχει καταδικάσει στο «πυρ το εξώτερο». Το πολιτικό φυσικά αφού η κρίση του αρκείται στα επίγεια και ιδιαίτερα τα πολιτικά.
Σας το λέω –τονίζοντας την ανάγκη εμπιστευτικότητας αφού δεν θέλω, να υποστώ την μήνιντου και να δεχθώ τους κεραυνούς του- γιατί διαβάζοντας το σημείωμά του στα ΝΕΑ (28/8/2020) κατάλαβα ότι ορισμένοι απερίσκεπτοι, μεταξύ σας, τον έχουν εκνευρίσει αφάνταστα. Ακόμα δεν επέστρεψε από τις διακοπές και παραλίγο να πάθει ο άνθρωπος εγκεφαλικόδιαπιστώνοντας ότι υπάρχουν αδαείς που «νοσταλγούν τον Παυλόπουλο».
Εξοργίστηκε διαπιστώνοντας ότι υφίστανται: «τεθλιμμένοι νοσταλγοί» οι οποίοι «διακρίνονται κυρίως για την κριτική στην διάδοχο του κυρίου Παυλόπουλου. Θεωρούν ότι δεν βρίσκεται στο ύψος του προκατόχου της». Αλλά βεβαίως ο ίδιος δεν συμφωνεί μαζί τους. Τώρα που το σκέπτομαι -αυτό δεν είναι εμπιστευτικό μπορείτε να το πείτε- σαν να συμφωνώ μαζί του. Σε τι υπερτερούσαν οι Τσάτσος, Καραμανλής, Στεφανόπουλος, Παπούλιας, Παυλόπουλος. Οι μισοί ήταν αναγνωρισμένοικαθηγητές πανεπιστημίων. Ε, και. Όλοι είχαν μεγάλη πολιτική εμπειρία και διεθνείς γνωριμίες έχοντας υπηρετήσει την χώρα από κορυφαία αξιώματα για πολλά χρόνια. Ε, και. Κανένας δεν ήταν γυναίκα. Δηλαδή το «πρώτη φορά γυναίκα Πρόεδρος» πως το ξεπερνάτε;
Θα τολμήσει ο Ερντογάν να μιλήσει απρεπώς σε μια γυναίκα. Θα ξεσηκωθεί το φεμινιστικό κίνημα εναντίον του. Στο κάτω-κάτω δεν είναι και καμία τυχαία. Ο πατέρας της υπήρξε Αντιπρόεδρος του Α.Π.. Επιπλέον «παρακολούθησε και μαθήματα μεταπτυχιακού επιπέδου» στο Παρίσι. Το γεγονός ότι η Ν.Δ. δεν την ψήφισε όταν ο ΣΥΡΙΖΑ την έκανε Αντιπρόεδρο(2015) και στην συνέχεια Πρόεδρο(2018) του ΣΤΕ προφανώς οφείλεται σε παρεξήγηση. Δεν θυμάμαι πως είχε τοποθετηθεί ο κύριος Πρετεντέρης τότε. Αν είχε συμφωνήσει με την επιλογή ή με την Ν.Δ. ή αν είχε σιωπήσει αιδημόνως θα είχε τους λόγους του.
Αλλά δεν πρέπει να υπάρχει παρανόηση. Δεν είναι η ανάγκη να υπερασπιστεί την Πρόεδρο που τον οδήγησε να «ζωστεί την πανοπλία του». Είναι ο θυμός που προκαλεί το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα συμπολίτες μας που δεν έχουν αντιληφθεί το «σχέδιο Παυλόπουλου» το οποίο ευτυχώς «βυθίστηκε με την μη επανεκλογή του».
Το αλάνθαστο ένστικτο του Πρετεντέρη του δημιουργεί την «αίσθηση ότι η νοσταλγία των τεθλιμμένων δεν αφορά προσωπικά τον Παυλόπουλο».Το ναυάγιο του «σχεδίου» είναι λοιπόν είναι η αιτία –την οποία αποκαλύπτει- για την κριτική σε βάρος της Προέδρου. Έτσι, λοιπόν, «διάφορα κέντρα» -τα οποία οφείλαμε να γνωρίζουμε μην περιμένουμε από αυτόν να κάνει όλη τη δουλειά- «είχαν ποντάρει στον προηγούμενο Πρόεδρο για να λειτουργήσει ως αντίβαρο στον Μητσοτάκη». Αυτό οφείλουν να το γνωρίζουν όλοι οι πολίτες.
Υπήρχε ένα σατανικό σχέδιο, μια συνωμοσία πίσω από τις πλάτες του λαού. Στο σχέδιο αυτό συμμετείχε ο προηγούμενος Πρόεδρος όπως αποκαλύπτει ο Πρετεντέρης. Αλλά «ευτυχώς για τη δημοκρατία που ο Μητσοτάκης (μετά την εκλογή του στην αρχηγία) αλλά από κοντά και η Γεννηματά έκοψαν τον βήχα(!) του Προέδρου».
Μέχρι τότε ο Πρόεδρος συγκαλούσε «συμβούλια πολιτικών αρχηγών για «πάσα νόσο». Από τη διάσωση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ μετά το δημοψήφισμα έως το Ασφαλιστικό και το Μεταναστευτικό». Ίσως κάποιος αδαής και ευκολόπιστος αντιτείνει ότι το καλοκαίρι του 2015 κρινόταν η τύχη και το μέλλον της χώρας –δηλαδή ο εξοβελισμός των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ εκείνη την δεδομένη στιγμή θα είχε κατά πάσα πιθανότητα ως «παράπλευρη απώλεια» τουλάχιστον την έξοδο της χώρας από την ΟΝΕ και την άτακτη χρεωκοπία- και αυτό ήταν το γεγονός που οδήγησε τόσο στην σύγκλιση των πολιτικών αρχηγών όσο και στην υπερψήφιση του 3ου Μνημονίου τόσο από την ΝΔ όσο και από το ΠΑΣΟΚ.
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Ίσως κάποιος αφελής να ψελλίσει ότι το Ασφαλιστικό και το Μεταναστευτικό δεν είναι θέματα που θα τα ενέτασσες στα για «πάσα νόσο». Ίσως κάποιος αθεράπευτος νοσταλγός του παρελθόντος να θύμιζε το συμβούλιο της 5ης Μαρτίου του 2009 όταν η τότε κυβέρνηση επεδίωξε την ελάχιστη συναίνεση εν όψει της οικονομικής καταιγίδας και εισέπραξε την απαίτηση των εκλογών από το ΠΑΣΟΚ –αλήθεια πως αντιμετώπισαν τότε αυτό το καθοριστικό γεγονός για τις μετέπειτα εξελίξεις ο Πρετεντέρης και η εφημερίδα του- το οποίο αρνήθηκε ακόμα και την επανεκλογή του «δικού του» Παπούλια.
Ο Πρετεντέρης εστιάζει την προσοχή του στην κριτική που ασκούν οι «τεθλιμμένοι» στην Πρόεδρο γιατί δεν συγκαλεί το συμβούλιο αρχηγών. Δεν ξέρω αν είναι έτσι αλλά αν ισχύει νομίζω ότι διαφορετική θα έπρεπε να είναι κριτική του. Έχω την εντύπωση ότι ο συμβούλιο συγκαλείται ουσιαστικά με πρωτοβουλία του Πρωθυπουργού. Αυτός αιτείται στον Πρόεδρο να το συγκαλέσει.
Δεν θυμάμαι αν στα χρόνια της Μεταπολίτευσης υπάρχει μια διαφορετική περίπτωση. Δεν θυμάμαι αν υπήρξε περίπτωση που την πρωτοβουλία ανέλαβε ο Πρόεδρος ερήμην της κυβέρνησης. Ούτε θυμάμαι περίπτωση που να συνέβη το αντίστροφο. Να ζήτησε δηλαδή η κυβέρνηση την σύγκλιση του συμβουλίου και ο Πρόεδρος να αρνήθηκε. Επομένως είτε συχνά είτε σπανίως, είτε καλώς είτε κακώς συγκαλείται το συμβούλιο η ευθύνη ανήκει στην κυβέρνηση και κακώς εγκαλούν -όσοι εγκαλούν- την Προεδρία γι’ αυτό. Όσοι μάλιστα εγκαλούν την Προεδρία, έχοντας συμβάλλει στις διαδοχικές φάσεις του παντοειδούς «ευνουχισμού» της από αρμοδιότητες και κύρος έχουν δύο φορές άδικο.
Απομένει βεβαίως ένα ερώτημα. Απαιτούνται στη Δημοκρατία «αντίβαρα» ή όχι; Δεν μιλάμε βέβαια μόνο για την Ελληνική Δημοκρατία. Για παράδειγμα έχει ή πρέπει να έχει «αντίβαρα» στην πολιτική του Τραμπ ή πρέπει να είναι ανεξέλεγκτος; Είναι η Γερουσία και το Κογκρέσο αποτελεσματικά αντίβαρα ή απλώς δυσκολεύουν την αποτελεσματικότητα της πολιτικής του; Αλλά υπέρ ποίων λειτουργεί αυτή η ενδεχόμενη αποτελεσματικότητα και ποιος το καθορίζει αυτό; Μήπως είναι καλύτερο το καθεστώς Ερντογάν στην Τουρκία; Μήπως του Πούτιν στη Ρωσία; Ή του ηγέτη της Βόρειας Κορέας; Μήπως είναι καλύτερες οι πολιτικές δίχως αντίβαρα; Φυσικά αυτό δεν σημαίνει ότι αντίβαρο στο Πρωθυπουργό πρέπει να είναι ο Πρόεδρος. Ούτε σημαίνει ότι αυτό προσδιορίζεται από τα πρόσωπα. Ότι δηλαδή πρέπει ο Πρόεδρος να είναι υποδεέστερου προσωπικού κύρους από τον Πρωθυπουργό.
Οι αρμοδιότητες καθορίζουν τις ισορροπίες. Αλλά κυρίως αυτό που οφείλει να υπάρχει για να λειτουργεί πραγματικά και όχι εικονικά η Δημοκρατία είναι η ουσιαστική ανεξαρτησία των εξουσιών και η αποκαθαρμένη από αλλότρια οικονομικά συμφέροντα λειτουργία των ΜΜΕ. Υπάρχουν αυτά; Αν όχι τα «αντίβαρα» είναι απόλυτα αναγκαία.
Δεν ξέρω αν η Πρόεδρος επιλέχθηκε για «να τα κάνει αλλιώς» η πως τεκμαίρεται η βεβαιότητα Πρετεντέρη για το «σχέδιο Παυλόπουλου» το οποίο «αποδείχτηκε τελικά πιο επικίνδυνο από τον ίδιο τον Παυλόπουλο» γεγονός που τον οδηγεί να αναφωνήσει «ευτυχώς γλυτώσαμε» αλλά μια ζωή στην πιάτσα ο ίδιος ξέρει από «σχέδια» και «συνωμοσίες».
Θέλω όμως, αν αμετανόητοι εξακολουθείτε να διαφωνείτε μαζί του, να σας επιστήσω πάλι την προσοχή. Να κινήστε προσεκτικά, εμπιστευτικά, συνωμοτικά. Για μια ακόμα φορά. Προσοχή.
Ο Πρετεντέρης… κακιώνει.