Πολύ μακριά από την πελατοκεντρική τους προσέγγιση, όπως αυτή διαφημίζεται μέσα από τις καμπάνιες τους στέκουν κάποια από τα πιστωτικά ιδρύματα ίσως επειδή το βάρος πέφτει κυρίως αν όχι μόνον στη ρύθμιση των δανείων.
Η μεγάλη φυγή με προγράμματα εθελουσίας από τη Νομική Υπηρεσία της Τράπεζας Πειραιώς ίσως να είναι αυτή που ευθύνεται για το γεγονός πως στιβάζονται τα αιτήματα των πελατών της τράπεζας χωρίς να βρίσκεται χρόνος προκειμένου αυτά να καταχωρίζονται όπως θα έπρεπε στο ηλεκτρονικό σύστημα της τράπεζας.
Ετσι ενώ σε όλες τις λοιπές συστημικές και μη τράπεζες μία άρση δέσμευσης ενός λογαριασμού πραγματοποιείται σε 1- 3 ημέρες από τη στιγμή που ο κάτοχος του λογαριασμού προσκομίσει τα σχετικά δικαιολογητικά για την άρση, στην Τράπεζα Πειραιώς η προθεσμία ξεπερνάει σε ορισμένες περιπτώσεις και τις δύο εβδομάδες.
Μάλιστα η δικαιολογία από τα καταστήματα που ακούν οι πελάτες είναι περίπου καταπληκτική: Δεν προβλέπει ο νόμος το διάστημα της άρσης της δέσμευσης και επομένως η τράπεζα δεν είναι υπόλογη.
Τελικώς αυτή η τράπεζα κινεί εκείνα για τα οποία καλείται να δώσει λόγο, για τα υπόλοιπα λειτουργεί ως ένα άριστο Δημόσιο. Ισως να φταίει και το γεγονός πως η διοίκησή της διαμένει μονίμως στο εξωτερικό, όσο να πεις έχει και αυτό τη σημασία του.
Από την άλλη οι ειδικές μονάδες της τράπεζας λειτουργούν περίπου ως εισπρακτικές εταιρίες όταν πρόκειται για ρυθμίσεις δανείων. Παίρνουν στα σπίτια ανεξαρτήτως ωρών, συμπεριφέρονται όσο πιο πιεστικά γίνεται και εφαρμόζουν πλημμελώς τον κώδικα.
Όταν κάποια στιγμή τα πιστωτικά ιδρύματα λειτουργήσουν και πάλι σαν κανονικές τράπεζες, ασφαλώς θα κριθεί η στάση όλων όσων με την αδιαφορία τους