Και εγένετο Brexit. Μία εξέλιξη την οποία ολόκληρη η Ευρώπη απευχόταν και μάλλον μέχρι να ανακοινωθεί το αποτέλεσμα οι περισσότεροι δεν το πίστευαν. Εκτός από τους αποφασισμένους.
Και πέρα και έξω από την προπαγάνδα υπέρ του Brexit από τον Φάρατζ και τους λοιπούς υπερασπιστές της εξόδου το Όχι στην Ευρωπαϊκή Ένωση το είπαν οι ψηφοφόροι.
Συνεπώς η ανάλυση του αποτελέσματος που θα αλλάξει πραγματικά την Ευρώπη χρειάζεται να γίνει από όλους και κυρίως από αυτούς που φέρουν την μεγαλύτερη ευθύνη με απόλυτη ειλικρίνεια και διαβάζοντας σωστά το μήνυμα που εξέπεμψαν οι Βρετανοί ψηφοφόροι.
Με άλλα λόγια, η Ευρωπαϊκή Ένωση, οι Βρυξέλλες, η Γερμανία, οι αγορές και οι λοιποί Τεχνοκράτες των Βρυξελλών πρέπει να δουν το δάσος και όχι το δέντρο.
Τουτέστιν, πρέπει να απαντήσουν στο σκληρό ερώτημα γιατί φτάσαμε ως εδώ και ποια λάθη οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση.
Γιατί πλέον οι ευθύνες οι οποίες θα αποδοθούν θα είναι λιγότερο οδυνηρές μπροστά στην σκληρή πραγματικότητα που δημιουργεί αυτό καθ΄αυτό το Brexit.
Με απλά λόγια οι Βρετανοί είπαν Όχι στην Ευρώπη κλείνοντας τα μάτια στις επιπτώσεις όσο σκληρές και να είναι για τους ίδιους.
Και είπαν Όχι γιατί θεώρησαν ότι είχαν τη δύναμη να το πουν. Και ας έπεσε η στερλίνα και ας πηγαίνουν σε αχαρτογράφητα νερά...
Το ερώτημα ή για την ακρίβεια τα ερωτήματα είναι το τί τους οδήγησε σε αυτό το Όχι;
Μία ανάγνωση είναι το προσφυγικό. Μία άλλη ανάγνωση είναι ο ευρωσκεπτικισμός. Και μία τρίτη και ίσως η πιο ουσιαστική είναι ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση έχασε και την αίγλη της και τα ιδεώδη της και κυρίως την ανθρωπιστική της υπόσταση. Και μαζί έχασε τις αρχές και τις αξίες της και οδηγήθηκε από ηγέτες κατώτερους των περιστάσεων σε μία Ευρώπη των αριθμών και των αγορών.
Δηλαδή, σε μία Ευρώπη όπου οι πολίτες μπήκαν σε δεύτερη μοίρα. Και πάνω από όλα καλλιεργήθηκε το μίσος ανάμεσα στους λαούς με τις ακρότητες του στιλ "οι τεμπέληδες του νότου" και "οι δουλευταράδες του Βορρά" και άλλες διχαστικές διακρίσεις που έσπειραν τον σπόρο του διχασμού.
Θυμόμαστε όλοι τι γράφτηκαν και τι ακούστηκαν για την Ελλάδα και τους Έλληνες όταν η χώρα μπήκε στην περιδίνηση της χρεοκοπίας!!!!!
Η χώρα διαλύθηκε, οι πολίτες είδαν το βιωτικό τους επίπεδο να γκρεμίζεται, το πολιτικό σύστημα κατακερματίστηκε και η οικονομία πάει από το κακό στο χειρότερο.
Και βέβαια, εμείς καταχρεωμένοι και αδύναμοι σε καμία περίπτωση δεν μπορούσαμε και δεν έπρεπε να φύγουμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ακόμα και το δικό μας περσινό δημοψήφισμα με το Όχι να σκαρφαλώνει το 60% δεν ήταν, επί της ουσίας, Όχι στην Ε.Ε. Ήταν Όχι στα μνημόνια. Και τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι!!!!
Το Όχι των Βρετανών, όμως, είναι καθαρό Όχι στην Ε.Ε.
'Οπως αποδεικνύεται το περίφημο Μάαστριχτ που σηματοδότησε την Ευρωπαϊκή Ένωση στηρίχτηκε πάνω σε" πήλινα πόδια" αφού δεν προέβλεπε ούτε ενιαία οικονομική ούτε καν ενιαία αμυντική πολιτική. Η δε διεύρυνση αφορούσε χώρες αδύναμες οικονομικά ενώ ο Νότος είχε εντελώς διαφορετική μενταλιτέ και χώρες που δεν είχαν τις ίδιες παραγωγικές δυνατότητες του Βορρά. Και πάνω από όλα η δημιουργία της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης δεν προέβλεπε τι μέλλει γενέσθαι σε περίπτωση, όπως και συνέβη, μίας οικονομικής κρίσης και κυρίως στηρίχτηκε πάνω σε ένα σκληρό ενιαίο νόμισμα.
Και πάνω από όλα άφησε πίσω τον άνθρωπο και τον αντικατέστησε με τις αγορές.
Με αυτά τα δεδομένα, λοιπόν, ήταν θέμα χρόνου να γίνει το break.
Όταν, πριν από καιρό ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, ο Προκόπης Παυλόπουλος, είχε πει δημόσια ότι το νόμισμα πρέπει να υπηρετεί τον άνθρωπο έπεσαν τον φάνε και ανάμεσά τους και ο πρόεδρος της ΝΔ Κυριάκος Μητσοτάκης υπονοώντας ότι "κλείνει το μάτι" στην έξοδο.
Όμως, τίποτα από αυτά δεν ίσχυε! Απλώς, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είπε το αυτονόητο μεταφράζοντας, ίσως, αυτό που θα επακολουθούσε.
Τώρα, κάτι αντίστοιχο έχει αρχίσει και θα συνεχίσει να ακούγεται και από άλλους Ευρωπαίους ηγέτες αφού βλέπουν πια ότι το πράγμα δεν πάει άλλο.
Η Ευρώπη και κυρίως οι ισχυρές χώρες ήτοι η Γερμανία και η Γαλλία πρέπει να αντιμετωπίσουν γρήγορα και αποτελεσματικά τρία μεγάλα και δύσκολα προβλήματα.
Το προσφυγικό, τον Ευρωσκεπτικισμό και την ανεργία. Και τα τρία επείγουν.
Η Ευρώπη πρέπει να γυρίσει στις αρχές και τις αξίες της. Πρέπει να ξαναγίνει η Ευρώπη των Πολιτών σε συνδυασμό με την Ευρώπη των Αγορών.
Και αν γι αυτό πρέπει να "θυσιαστούν" και πρόσωπα στο ευρωπαϊκό στερέωμα που εξώθησαν τα πράγματα εδώ τότε να "θυσιαστούν".
Προέχει η Ευρώπη των Πολιτών από την Ευρώπη του Σόιμπλε, του Νταισελμπλουμ και λοιπών σκληρών των αγορών.
Γιατί εδώ που τα λέμε η Ευρώπη πρέπει να ξεφύγει από αυτά και από αυτούς και να φύγει μπροστά. Ή τώρα ή ποτέ...