Ευθύνες και στην Εκκλησία αποδίδει ο μητροπολίτης Δημητριάδος Ιγνάτιος για τα φαινόμενα αγριότητας στην κοινωνία παιδεραστίας και ενδοοικογενειακής βίας.
Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Ταχυδρόμος" καλεί τους "εκκλησιαστικούς" να κοιταχτούν στον καθρέφτη και να βγουν από τον μικροκοσμό τους και να ανοιχτούν στο λαό.
"Στην κατάσταση αυτή διακρίνω και τις μεγάλες ευθύνες ημών των εκκλησιαστικών, οι οποίοι είναι καιρός να κοιταχτούμε στον καθρέπτη, να βγούμε από τον μικρόκοσμό μας, να αναλογιστούμε τα λάθη και τα ελλείμματά μας, να κάνουμε την γενναία αυτοκριτική μας και να ανοιχτούμε στον λαό μας διαλαλώντας την Αλήθεια του Χριστού, χωρίς κόμπλεξ και φοβικά σύνδρομα για το τί θα πει για μας ο κόσμος. Δεν μας ενδιαφέρει ο κόσμος. Οδηγός μας είναι το Ευαγγέλιο και έργο μας η σωτηρία του ανθρωπίνου προσώπου στην ολότητά του".
Ο κ.Ιγνάτιος αναφέρθηκε και στην ενεργειακή κρίση και στην ανάγκη στήριξης των οικονομικά ασθενέστερων: "Είναι γεγονός ότι τα Εκκλησιαστικά καθιδρύματα, πλήττονται σκληρά από την σοβούσα ενεργειακή κρίση, που είναι αποτέλεσμα ενός ακατανόητου και αχρείαστου πολέμου. Τα μηνύματα που λαμβάνω από τους Κληρικούς μας είναι δραματικά, καθώς διεξάγουν καθημερινή μάχη για ν’ αντεπεξέλθουν και κυρίως να μην στερήσουν από τους αδύναμους αδελφούς μας το απαραίτητο καθημερινό φαγητό. Γι’ αυτό, λάβαμε κάποια μέτρα για τον περιορισμό του ενεργειακού κόστους, στέλνοντας κι ένα μήνυμα στον λαό μας για ανάλογες δράσεις σε οικιακό επίπεδο. Είναι αλήθεια ότι και η Πολιτεία, στο μέτρο των δημοσιονομικών της δυνατοτήτων, έλαβε κάποια μέτρα ανακούφισης των ασθενέστερων συμπολιτών μας, όμως πρέπει να γίνουν περισσότερα, δεδομένου ότι η κρίση, ως φαίνεται θα κρατήσει για πολύ".
Ειδική αναφορά έκανε για την ιστορία του τόπου και την ανάγκη αυτή να γίνει κτήμα της νέας γενιάς: " Με προβληματίζει το γεγονός ότι οι Έλληνες της εποχής μας δεν αγαπούν με πάθος την πατρίδα μας, γιατί απλούστατα δεν την γνωρίζουν – και εδώ εντοπίζονται οι τεράστιες ευθύνες της Εκπαίδευσης – Δεν έχουν γίνει αποδέκτες του ιστορικού και πνευματικού μεγαλείου της Αρχαίας Ελλάδας, της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, των νεωτέρων χρόνων, με τους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, που φτάνουν μέχρι το 1940. Δεν γνωρίζουν τον ρόλο και την σημασία των 400 χρόνων της τουρκοκρατίας, μια εποχή δηλ. που ο Ελληνισμός μεγαλούργησε, παρά το γεγονός ότι δεν υπήρξε ανεξάρτητο Ελληνικό Κράτος. Με φοβίζει ακόμα περισσότερο η αλόγιστη τάση της σύγχρονης προπαγάνδας να ταυτίζει τον υγιή πατριωτισμό με τον επάρατο εθνικισμό. «Μη μιλάτε για πατρίδα, για Ελλάδα, για Έθνος, για Γένος, γιατί θα σας πουν εθνικιστές, ακροδεξιούς!». Αυτές οι ανοησίες έχουν οδηγήσει στην άμβλυνση του πατριωτικού αισθητηρίου και στον χαρακτηρισμό όσων τολμούν να υψώσουν την Σημαία των Αγώνων και των Θυσιών, ως «γραφικών και επικίνδυνων για την σύγχρονη – προοδευτική Ελλάδα».
Για τα Ελληνορτουρκικά ανέφερε οτι ανησυχεί καθώς οι σχέσεις μας με την Τουρκία βρίσκονται σε κρίσιμη καμπή, με υπαιτιότητα της πολιτικής της ηγεσίας, η οποία τις εργαλειοποιεί, για να γαντζωθεί στην εξουσία, έστω κι αν διακυβεύεται η ειρήνη στην Ευρώπη και στην Μέση Ανατολή.
"Είναι ευτυχές το γεγονός ότι οι πολιτικές δυνάμεις στην πατρίδα μας είναι ενωμένες, τουλάχιστον στο ζήτημα αυτό και εκπέμπουν ένα αποτρεπτικό και καθαρό μήνυμα ενότητας και ετοιμότητας. Είναι, επίσης, καθοριστικής σημασίας και ο νηφάλιος και ψύχραιμος χειρισμός της Κυβέρνησης, η οποία παραμένει αταλάντευτη στην υπεράσπιση των εθνικών μας δικαίων σε στεριά και θάλασσα, διεθνοποιεί τις γειτονικές προκλήσεις και ταυτόχρονα θωρακίζει την χώρα για την προάσπιση της ειρήνης και της ασφάλειας του λαού μας".
Ο κ.Ιγνάτιος επισήμανε για μια ακόμη φορά την ανάγκη αξιοποίησης του κτήματος στις Νηές αλλά και του συνόλου της περιουσίας:
"... Για να συμβεί, όμως, αυτό χρειάζεται η συνέργεια της Πολιτείας και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Απαιτούνται πολιτική βούληση και σειρά νομοθετημάτων προς την κατεύθυνση αυτή. Κοινές επιτροπές Εκκλησίας και Πολιτείας εργάζονται συστηματικά γι’ αυτό. Υπάρχει καλή χημεία μεταξύ των δύο πλευρών και διάθεση εξεύρεσης της καλύτερης δυνατής λύσης, από την οποία θα ωφεληθούν και η Εκκλησία, για την ανάπτυξη και απελευθέρωση των κοινωνικών της πρωτοβουλιών και το Κράτος. Ελπίζω να ζήσουμε, για να δούμε την θετική έκβαση αυτής της υπόθεσης".