Το μέγεθος της εμπλοκής των ΗΠΑ στον πόλεμο της Ουκρανίας αποκαλύπτει με έρευνά της η New York Times. Αν και είναι γνωστή η αμερικανική βοήθεια στο Κίεβο από την αρχή του πολέμου, το μέγεθος φαίνεται ότι ήταν τεράστιο. Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η εμπλοκή αυτή ξεκίνησε δύο μήνες μετά την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και είχε ως έδρα το αρχηγείο του αμερικανικού στρατού για την Ευρώπη και την Αφρική, στο Βισμπάντεν της Γερμανίας.
Σε κρίσιμες στιγμές, η συνεργασία αυτή αποτέλεσε τη ραχοκοκαλιά των ουκρανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων που, σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ΗΠΑ, σκότωσαν ή τραυμάτισαν εκατοντάδες χιλιάδες Ρώσους στρατιώτες.
Δίπλα δίπλα στο κέντρο διοίκησης της αποστολής του Βισμπάντεν, Αμερικανοί και Ουκρανοί αξιωματικοί σχεδίασαν τις αντεπιθέσεις του Κιέβου. Μια τεράστια αμερικανική προσπάθεια συλλογής πληροφοριών καθοδήγησε τις κινήσεις διοχέτευσε ακριβείς πληροφορίες στόχευσης στους Ουκρανούς στρατιώτες στο πεδίο.
Ένας επικεφαλής των υπηρεσιών πληροφοριών της Ευρώπης θυμήθηκε ότι αιφνιδιάστηκε όταν έμαθε πόσο βαθιά είχαν εμπλακεί οι ομόλογοί του στο ΝΑΤΟ στις επιχειρήσεις της Ουκρανίας.
Η κατευθυντήρια ιδέα ήταν ότι αυτή η στενή συνεργασία θα μπορούσε να επιτρέψει στους Ουκρανούς να επιτύχουν το πιο απίθανο κατόρθωμα - να δώσουν στους εισβολείς Ρώσους ένα συντριπτικό πλήγμα.
Από το 2022 η... συνεργασία
Μια πρώιμη απόδειξη της προσπάθειας ήταν μια εκστρατεία εναντίον μιας από τις πιο επίφοβες ομάδες μάχης της Ρωσίας, της 58ης Στρατιάς Συνδυασμένων Όπλων. Στα μέσα του 2022, χρησιμοποιώντας αμερικανικές πληροφορίες και δεδομένα στόχευσης, οι Ουκρανοί εξαπέλυσαν ένα μπαράζ ρουκετών στο αρχηγείο της 58ης στην περιοχή Χερσώνα, σκοτώνοντας στρατηγούς και αξιωματικούς του επιτελείου. Ξανά και ξανά, η ρωσική ομάδα κινήθηκε σε άλλη τοποθεσία. Κάθε φορά την έβρισκαν οι Αμερικανοί και οι Ουκρανοί τη χτυπούσαν.
Πιο νότια, οι εταίροι έβαλαν το βλέμμα τους στο λιμάνι της Σεβαστούπολης της Κριμαίας, όπου ο ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας φόρτωνε πυραύλους. Στο αποκορύφωμα της αντεπίθεσης της Ουκρανίας το 2022, ένα σμήνος θαλάσσιων μη επανδρωμένων αεροσκαφών, με την υποστήριξη της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, επιτέθηκε στο λιμάνι, καταστρέφοντας πολλά πολεμικά πλοία και αναγκάζοντας τους Ρώσους να αρχίσουν να τα αποσύρουν.
Αλλά τελικά η εταιρική σχέση αντιμετώπισε σύννεφα- και η ροή του πολέμου άλλαξε εν μέσω αντιπαλοτήτων, δυσαρέσκειας και διαφορετικής ατζέντας μεταξύ των δυο.
Οι Ουκρανοί έβλεπαν μερικές φορές τους Αμερικάνους ως αυταρχικούς. Οι Αμερικανοί μερικές φορές δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί οι Ουκρανοί δεν δέχονταν απλώς να ακολουθήσουν καλές συμβουλές.
Εκεί που οι Αμερικανοί εστίασαν σε μετρημένους, εφικτούς στόχους, έβλεπαν τους Ουκρανούς να διεκδικούν συνεχώς τη μεγάλη νίκη, το λαμπερό έπαθλο. Οι Ουκρανοί, από την πλευρά τους, θεωρούσαν συχνά ότι οι Αμερικανοί τους κρατούν πίσω. Οι Ουκρανοί είχαν στόχο να κερδίσουν τον πόλεμο. Παρόλο που μοιράζονταν αυτή την ελπίδα, οι Αμερικανοί ήθελαν να βεβαιωθούν ότι οι Ουκρανοί δεν θα τον χάσουν γράφουν οι NYT.
Καθώς οι Ουκρανοί κέρδισαν μεγαλύτερη αυτονομία στη συνεργασία, κρατούσαν όλο και περισσότερο μυστικές τις προθέσεις τους. Ήταν διαρκώς θυμωμένοι που οι Αμερικανοί δεν μπορούσαν, ή δεν ήθελαν, να τους δώσουν όλα τα όπλα που ήθελαν. Οι Αμερικανοί, με τη σειρά τους, εξοργίστηκαν από τις παράλογες απαιτήσεις των Ουκρανών και από την απροθυμία τους να λάβουν πολιτικά ριψοκίνδυνα μέτρα για να ενισχύσουν τις υποδεέστερες δυνάμεις τους.
Σε τακτικό επίπεδο, η συνεργασία αρχικά απέφερε θριάμβους. Ωστόσο, στην αναμφισβήτητα κομβική στιγμή του πολέμου - στα μέσα του 2023, καθώς οι Ουκρανοί άρχισαν μια αντεπίθεση που σχεδιάστηκε στο Βισμπάντεν, αυτή έπεσε θύμα της εσωτερικής πολιτικής της Ουκρανίας: Ο πρόεδρος, Βολόντιμιρ Ζελένσκι, απέναντι στον διοικητή των ενόπλων δυνάμεων (και πιθανού πολιτικού του αντιπάλου). Όταν ο κ. Ζελένσκι στάθηκε στο πλευρό του υφισταμένού του, οι Ουκρανοί έριξαν τεράστιες δυνάμεις σε μια τελικά μάταιη προσπάθεια για την ανακατάληψη της κατεστραμμένης πόλης Μπαχμούτ. Μέσα σε μήνες, ολόκληρη η αντεπίθεση κατέληξε σε αποτυχία.
Η ρήξη του Κουρσκ
Οι σχέσεις χειροτέρευσαν με την ουκρανική εισβολή στο Κουρσκ, η οποία, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ήταν μια σημαντική παραβίαση της εμπιστοσύνης.
«Δεν ήταν μόνο ότι οι Ουκρανοί τους είχαν κρατήσει ξανά στο σκοτάδι», αλλά και ότι «είχαν περάσει κρυφά μια αμοιβαία συμφωνηθείσα γραμμή, μεταφέροντας εξοπλισμό που προμήθευε ο συνασπισμός στη ρωσική επικράτεια, κατά παράβαση των κανόνων που είχαν καθοριστεί».
Οι Αμερικάνοι θα μπορούσαν να είχαν «τραβήξει την πρίζα», ωστόσο, ήξεραν ότι αν το κάνουν, όπως εξήγησε ένας αξιωματούχος της κυβέρνησης, «θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια καταστροφή»: Ουκρανοί στρατιώτες στο Κουρσκ θα χάνονταν απροστάτευτοι από τους πυραύλους HIMARS και τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ.
Όπως και να έχει, η ήττα των Ουκρανών επί του πεδίου είναι πολυπαραγοντική: Κατά την άποψη των Ουκρανών, οι Αμερικανοί δεν ήταν διατεθειμένοι να κάνουν ό,τι ήταν απαραίτητο για να τους βοηθήσουν να επικρατήσουν. Κατά την άποψη των Αμερικανών, οι Ουκρανοί δεν ήταν διατεθειμένοι να κάνουν ό,τι ήταν απαραίτητο για να βοηθήσουν τους εαυτούς τους να επικρατήσουν.