Η κυβέρνηση της Καγκελαρίου της Γερμανίας, δεν σχολίασε την απαράδεκτη συμπεριφορά του ισλαμιστή προέδρου της Τουρκίας, εναντίον της προέδρου της Κομισιόν, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν. Το αναμέναμε…
Η κ. Άγγελα Μέρκελ παραμένει παράφωρα “ερωτευμένη” με τον Ταγίπ Ερντογάν, τον οποίο ο πρωθυπουργός της Ιταλίας χαρακτήρισε δικαίως δικτάτορα.
Θυμίζουμε, για την ιστορία, ότι ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Σαρλ Μισέλ, που έχει λοιδορηθεί από τα τουρκικά μέσα ενημέρωσης, έμεινε …«παγωτό» όταν ο Ταγίπ Ερντογάν υποβάθμιζε την κ. Ούρσουλα για τους γνωστούς δύο λόγους: επειδή είναι γυναίκα και επειδή ήθελε να της στείλει το μήνυμα να μην χρησιμοποιεί τα ανθρώπινα δικαιώματα για να πολεμά, δήθεν, την κατοχική δύναμη.
Η επικεφαλής της Κομισιόν, που μαζί με τον κ. Μισέλ έδωσαν ότι ζητούσε ο Ερντογάν από τις Βρυξέλλες, λέει και καμιά κουβέντα για τα ανθρώπινα δικαιώματα και ειδικά αυτά των γυναικών -πράγματα αυτονόητα για τη δημοκρατική Δύση- έτσι για να έχει μία δικαιολογία να πει, όταν δέχεται κριτική για τη βοήθεια που προσφέρει η Ε.Ε. στην κατοχική δύναμη.
Η υποστήριξη της θέσης του κ. Ντράγκι από τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη ήταν χλιαρή, όπως αναμέναμε. Αλλά ισχυρή ήταν η απάντηση της κατοχικής Τουρκίας, η οποία μέχρι τον Μουσολίνι θυμήθηκε. Ποιοι; Οι Τούρκοι που όταν η φασιστική Γερμανία και η φασιστική Ιταλία κτυπούσαν την Ελλάδα και τις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, αυτοί παρουσιάζονταν ως οι επιτήδειοι ουδέτεροι. Στην πραγματικότητα τους ναζί Γερμανούς εξυπηρετούσαν. Και δυστυχώς, η σημερινή Γερμανία, αυτό το θυμάται και το επιβραβεύει.
Αλλά, γιατί ομιλούμε για τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη και όχι για τη Λευκωσία και την Αθήνα; Η Ελλάδα και η Κύπρος είναι σεβαστά και συνεπή μέλη της απαξιωμένης Ε.Ε. Δεν νομίζουν οι δύο κυβερνήσεις πως πρέπει να στηρίξουν τον κ. Ντράγκι. Ομιλούμε, βεβαίως, για το αυτονόητο. Και το αναμενόμενο.
Εντάξει… Τον άφησαν μόνο του τον Ιταλό Πρωθυπουργό, ενώ έπρεπε να ταχθούν αναφανδόν υπέρ του. Το ερώτημα αν είναι ο Ερντογάν δικτάτορας ή όχι, πρέπει να απαντηθεί. Και την απάντηση την γνωρίζουμε. Γιατί να την κρύβουμε; Διότι κυριαρχεί το γνωστό φοβικό σύνδρομο. Αν η Λευκωσία και η Αθήνα μιλήσουν και πουν την αλήθεια, φοβούνται ότι θα κατηγορηθούν πως δεν είναι εποικοδομητικές και τορπιλίζουν η πρώτη την Πενταμερή Διάσκεψη της Γενεύης και η δεύτερη τις διερευνητικές επαφές. Που φτάσαμε… Δεν υπάρχει σωτηρία. Κυριολεκτικά.
Στο μεταξύ, οι διερευνητικές επαφές δεν έχουν σημειώσει καμία πρόοδο. Και το Κυπριακό βρίσκεται στο απόλυτο αδιέξοδο. Και τα δύο θέματα, του Αιγαίου και της Κύπρου, δεν επιλύονται επειδή αρνείται η Τουρκία ένα πραγματικό και δίκαιο «συμβιβασμό». Τα δικαιώματα της κατοχικής δύναμης είναι ανύπαρκτα. Αλλά, επιδεικνύοντας οι δύο πρωτεύουσες βούληση για να τα συζητήσουν ενισχύουν το δήθεν «δικαίωμα» του Ερντογάν να απαιτεί τα πάντα όλα.
Στο μεταξύ, η δολοφονία του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ συγκλονίζει την Ελλάδα. Στο άκουσμα της είδησης παγώσαμε και αναρωτηθήκαμε που πάει η χώρα. Από τη μία οι μαφιόζοι, που «μάχονται» για το μερίδιο τους και από την άλλη η «τρομολαγνεία». Διότι περί αυτού πρόκειται όταν άνθρωποι κατεβαίνουν στους δρόμους για να υποστηρίξουν ένα τρομοκράτη.
Δίνεται η εντύπωση μίας άνευ προηγουμένουν αναρχίας. Ελπίδα μας είναι αυτό να μην ισχύει… Στους βετεράνους θυμίζει η εκρηκτική ατμόσφαιρα, καταδικασμένες εποχές, πριν από την επικράτηση της ελληνικής χούντας… Η Ελλάδα και η Κύπρος δικαιούνται πολλά περισσότερα. Και ο πρόεδρος Νίκος Αναστασιάδης και ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης καλούνται τώρα να πάρουν τις δύσκολες αποφάσεις…
Πηγή: