Ένας ιμάμης θα είναι παρών για να διασφαλίσει τον σεβασμό του σώματος των νεκρών. Ειδικευμένες ομάδες θα βοηθήσουν στον εντοπισμό επικίνδυνων αντικειμένων και θα αντιμετωπίσουν τυχόν άμεσους ή μακροχρόνιους κινδύνους για την υγεία από τα τοξικά απόβλητα. Εμπειρογνώμονες θα ασχοληθούν με τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, τα οποία έγιναν πιο περίπλοκα λόγω της πλήρους καταστροφής γειτονιών και του θανάτου των ιδιοκτητών γης.
Αλλά περισσότερο απαραίτητα θα είναι τα φορτηγά. Και χιλιάδες εργάτες.
Ανοικοδόμηση της Γάζας, με τους πάνω από 42 εκατομμύρια τόνους συντριμμιών, σημαίνει ένα τεράστιο εργοτάξιο που «θα πρέπει να αδειάσει από ανθρώπους».
Φορτηγά από τη Νέα Υόρκη έως τη Σιγκαπούρη
Σύμφωνα με τους υπολογισμούς, για να αδειάσει ο θύλακας από τα μπάζα του…πολέμου, θα χρειαζόταν ένα κομβόι φορτηγών που θα εκτεινόταν από τη Νέα Υόρκη μέχρι τη Σιγκαπούρη.
Η απομάκρυνσή τους μπορεί να πάρει χρόνια και να κοστίσει έως και 700 εκατομμύρια δολάρια.
Η διαδικασία περιπλέκεται αν σκεφτεί κανείς τις βόμβες που δεν έχουν εκραγεί, επικίνδυνους μολυσματικούς παράγοντες και ανθρώπινα υπολείμματα κάτω από τα χαλάσματα.
Καθώς ξεκινά η επιχείρηση ειρήνευσης της περιοχής, το θέμα της ανοικοδόμησης της Γάζας γίνεται πιο επιτακτικό. Αλλά τιτάνιο.
Το έργο, θα απαιτήσει πλήρη αναμόρφωση ολόκληρης της φυσικής υποδομής της Λωρίδα και οπωσδήποτε κάποιας μορφής πολιτική λύση. Αλλά πριν από όλα αυτά θα πρέπει η περιοχή να καθαριστεί από τα μπάζα.
Οι δυσκολίες στην εξεύρεση χώρων διάθεσης των συντριμμιών θα περιπλέξουν περαιτέρω τη διαδικασία. Η ανοικοδόμηση της Γάζας θα μπορούσε να κοστίσει πολύ περισσότερα από 80 δισεκατομμύρια δολάρια.
Και δεν είναι καν σαφές ποιος θα πληρώσει.
«Θα πρέπει να αδειάσει από ανθρώπους»
«Αυτό που βλέπουμε στη Γάζα είναι κάτι που δεν έχουμε ξαναδεί στην ιστορία της πολεοδομίας», δήλωσε ο Μαρκ Γιάρζομπεκ, καθηγητής ιστορίας της αρχιτεκτονικής στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Μασαχουσέτης, ο οποίος έχει μελετήσει την ανοικοδόμηση περιοχών μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
«Το κόστος της αναστήλωσης θα είναι απαγορευτικό. Εργοτάξια τέτοιας κλίμακας θα πρέπει να αδειάσουν από ανθρώπους, δημιουργώντας άλλο ένα κύμα εκτοπίσεων. Ό,τι και να κάνει κανείς, για πολλές γενιές η Γάζα θα παλεύει με αυτό», πρόσθεσε ο Γιάρζομπεκ.
Μετά από προηγούμενους πολέμους, οι πολίτες μετακόμιζαν μαζί με τις οικογένειές τους, ή νοίκιαζαν ακίνητα όσο τα σπίτια τους ανοικοδομούνταν. Η κλίμακα της καταστροφής σημαίνει ότι αυτό δεν είναι πλέον δυνατό.
Όλα τα μέρη θα πρέπει να συμφωνήσουν σε ένα σχέδιο ανοικοδόμησης, κυρίως το Ισραήλ, το οποίο έχει εμποδίσει την είσοδο των λεγόμενων υλικών διπλής χρήσης – οτιδήποτε θα μπορούσε να βοηθήσει τη Χαμάς να κατασκευάσει σήραγγες ή όπλα – στο έδαφος από το 2007.
Ισραηλινοί αξιωματούχοι δήλωσαν ότι είναι πολύ νωρίς για να σχολιάσουν την ανοικοδόμηση.
10.000 πτώματα κάτω από τα ερείπια
Ο Τσιτόζε Νογκούτσι, ανώτερος αξιωματούχος του Προγράμματος Ανάπτυξης του ΟΗΕ (UNDP) που έχει αναλάβει την υποστήριξη του παλαιστινιακού λαού, τόνισε πόσο περίπλοκη θα είναι η διαδικασία απομάκρυνσης των ερειπίων κατά τη διάρκεια σύσκεψης στις 12 Αυγούστου.
Δεδομένου του αριθμού των πτωμάτων που είναι θαμμένα μέσα στα συντρίμμια – περίπου 10.000 σύμφωνα με τον ΟΗΕ – καθώς και των πυρομαχικών που δεν έχουν εκραγεί, απαιτούνται νέοι τρόποι δράσης, είπε η ίδια, αλλά «αυτή τη φορά είναι πολύ διαφορετική».
Σκορπιοί, οχιές και αμίαντος
Κίνδυνοι αναδύονται, από τους κίτρινους σκορπιούς και τις οχιές που φωλιάζουν στα χαλάσματα, ενώ σοβαρό πρόβλημα είναι και ο αμίαντος.
Εκτιμάται ότι 2,3 εκατομμύρια τόνοι συντριμμιών στη Γάζα περιέχουν το υλικό, σύμφωνα με το UNEP. Απαγορευμένος σε δεκάδες χώρες, ενδέχεται να απελευθερώσει στον αέρα σωματίδια που μπορούν να προκαλέσουν πολλαπλά είδη καρκίνου, όπως το μεσοθηλίωμα. Οι επικίνδυνες ουσίες από τα κατεστραμμένα νοσοκομεία είναι μια άλλη ανησυχία.
Εκπαίδευση εργατών στην Ιορδανία
Τα Ηνωμένα Έθνη λένε ότι χρειάζονται χιλιάδες άνθρωποι για τη συλλογή και την απόρριψη των μπάζων και ότι δεν υπάρχει αρκετά μεγάλο εργατικό δυναμικό για να διεκπεραιώσει ταυτόχρονα τις εργασίες τόσο στη Γάζα όσο και στην Ουκρανία. Έτσι, έχει αρχίσει να εκπαιδεύει ανθρώπους στην Ιορδανία.
Καλύτερα στην βομβαρδισμένη αυλή…
Όπως και να έχει οι Παλαιστίνιοι αναπολούν τα σπίτια τους.
«Χρόνια σκληρής δουλειάς πέρασαν εν ριπή οφθαλμού», λέει η Αμπού Νασίρα, σκεπτόμενη πώς ένιωσε την ημέρα που είδε ένα σωρό ερείπια στη θέση του σπιτιού της. «Μακάρι να είχε μείνει κάτι».
Η οικογένεια ελπίζει να ξαναχτιστεί. Αλλά στο μεταξύ, η γυναίκα επιμένει να μείνει στη βομβαρδισμένη πίσω αυλή τους.
«Είναι η ίδια δυστυχία με το να ζεις στους καταυλισμούς, αλλά με σκιά και λίγη ιδιωτικότητα»…
naftemporiki.gr