Έτσι αποκαλούνται υποτιμητικά τα κράτη στα οποία δεν λειτουργούν -ή λειτουργούν προσχηματικά- οι δημοκρατικοί θεσμοί, με συνέπεια την ουσιαστική εξάρτηση από εγχώρια και ξένα οικονομικά και γεωστρατηγικά συμφέροντα. Όταν εξωθεσμικά κέντρα παρεμβαίνουν στην άσκηση πολιτικής προς ίδιον όφελος πιέζοντας ή δίνοντας εντολές.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξής του(Ρ/Φ 24/7) στον Β.Σ. ο Ανδρέας Λοβέρδος είπε: «ο τότε υπουργός Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου μου είχε πει αναφερόμενος στον Καραμανλή “πρέπει να παραπέμψουμε κάποιους, με πιέζουν κι απ' έξω”! Αλλά εγώ αρνήθηκα…». Η σχετική συζήτηση έγινε στο υπουργικό συμβούλιο το 2010 παρουσία του σιωπηλού Παπανδρέου.(ΕΣΤΙΑ 30/8/18)
Σε μία κανονική δημοκρατική χώρα αυτή η αποκάλυψη θα είχε προκαλέσει σεισμό. Δεν έχει καμία σημασία ότι τελικά οι «πιέσεις» δεν ικανοποιήθηκαν αφού, εκτιμώντας τις διαθέσεις του ΠΑΣΟΚ και του προέδρου του, αν υπήρχε η παραμικρή πιθανότητα να στοιχειοθετηθεί κατηγορία κατά του Καραμανλή δεν θα είχαν διστάσει. Ήταν αρκετή η ρητή τοποθέτηση του Βενιζέλου, «αφήστε τις ανοησίες» για να προσγειωθούν στην πραγματικότητα οι «κηπουροί». Όμως αν κορυφαίο στέλεχος του κόμματος, που έφερε το ΔΝΤ στην Ελλάδα, αποκαλύπτει ότι «απ’ έξω», εννοώντας προφανώς ξένη ή ξένες κυβερνήσεις, «πίεζαν» για την εξόντωση ενός πρώην πρωθυπουργού δεν είναι φυσικό να υποθέσουμε ότι στις προφανώς πολύ πιο έντονες πιέσεις για την υπαγωγή της χώρας στα μνημόνια ή κυβέρνηση ενέδωσε; Αυτονόητα μια δημοκρατική κυβέρνηση όχι μόνο δεν θα συζητούσε υπό το κράτος εκβιασμών αλλά άμεσα θα τους είχε καταγγείλει αν όχι δημοσίως τουλάχιστον σε συμβούλιο αρχηγών υπό τον Π.τ.Δ..
Η ετεροχρονισμένη αποκάλυψη του Λοβέρδου επιβεβαιώνει τις εκτιμήσεις που είχε διατυπώσει ο παλιός φίλος της οικογένειας Παπανδρέου Αδαμάντιος Πεπελάσης (συνέντευξη, «ΜΟΝΟ» 25/02/2012) λέγοντας: «για κάποιους λόγους που υποπτευόμαστε μερικοί από μας, έπρεπε να προσφέρει όσα του ζήτησαν ως αντάλλαγμα για αυτά που έλαβε στη δωροθήκη του, προτού καν γίνει πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. […] Εμένα δεν με καλύπτει η ερμηνεία ότι ήταν μόνο ανοησία και απερισκεψία. Μπορεί να ήταν και ανοησία, αλλά δεν ήταν μόνο. Υποψιάζομαι ότι έγιναν ανταλλαγές…»!!
Όμως δεν ήταν μόνο ο Βενιζέλος που αντέδρασε στην καταστροφική πολιτική που μας οδήγησε στην χρεωκοπία. Την παραμονή του διαγγέλματος από το Καστελόριζο ο Πέτρος Ευθυμίου είχε προειδοποιήσει τον Παπανδρέου λέγοντας: «Πρόεδρε, να μην επιτρέψεις να τεθεί η Ελλάδα υπό τον έλεγχο του ΔΝΤ. Αν συμβεί, να ξέρεις ότι αυτό θα είναι το τέλος της χώρας, της παράταξης και το δικό σου τέλος»(Μ.Ιγνατίου, «ΤΡΟΪΚΑ Ο ΔΡΟΜΟΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ»). Αλλά ο Παπανδρέου είχε ήδη δημιουργήσει τετελεσμένα βάζοντας το «πιστόλι» όχι απέναντι στις αγορές, όπως είχε δηλώσει τότε, αλλά στον κρόταφο της χώρας. Η «παράδοση» της χώρας σε ξένους και εγχώριους «νταβατζήδες» την μετέτρεψε σε «μπανανία» με τα τραγικά αποτελέσματα που βιώνουμε.
Αυτή την «ενοχή» κατάγγειλε(tovima.gr, 4/12/2011) ένα άλλο κορυφαίο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Σε συνέντευξή του στο Mega ο κύριος Χρυσοχοΐδης δήλωσε: «Η διετής κυβέρνηση η δική μας οδήγησε σε αδιέξοδα. Οικονομικά, εθνικά, κοινωνικά. Οδήγησε σε φτώχεια και αποσύνθεση, εθνική ταπείνωση και εθνική αναξιοπρέπεια και τέλος οδήγησε σε εθνική αποδιοργάνωση. […] Ο κύριος Παπανδρέου δεν πρέπει να είναι υποψήφιος, μόνο σε αποικία μπορεί να είναι υποψήφιος με τέτοια προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα…».
Λίγοι τόλμησαν να πουν την αλήθεια. Πολλοί περισσότεροι αναζήτησαν πολιτικό «κρησφύγετο» σε μια νέα ουτοπία, τον ΣΥΡΙΖΑ. Ορισμένοι από τους υπόλοιπους, όσο ο χρόνος κυλάει και το «έγκλημα» ξεθωριάζει, βγαίνουν από το λαγούμι τους και με θράσος προσπαθούν να ολοκληρώσουν το «συμβόλαιο» που άφησαν στη μέση το 2010. Να τελειώσουν τον Καραμανλή και φυσικά την Νέα Δημοκρατία. Γιατί φυσικά τελικά ο «λογαριασμός» θα χρεωθεί στην παράταξη, όσο κι’ αν αφελώς νομίζουν μερικοί ότι θα πάει μόνο στον τέως πρωθυπουργό.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί τα ΜΜΕ, που σε κάθε δημοκρατική χώρα θα είχαν ξεσηκωθεί, δεν μιλάνε; Γιατί δεν απαιτούν απαντήσεις από τον κύριο Παπακωνσταντίνου και από τον κύριο Παπανδρέου; Ποίοι ήταν οι «απ’ έξω» που τους πίεζαν τότε; Μήπως κατάντησαν τη χώρα αποικία-μπανανία, όπως είπε ο κύριος Χρυσοχοΐδης, και συνεπώς οι εξουσίες είναι χειραγωγημένες; Και η Νέα Δημοκρατία γιατί δεν μιλάει, ποιος την εμποδίζει; Γιατί αποδέχεται τα άδικα χτυπήματα υποθηκεύοντας το μέλλον της; Να υποθέσουμε ότι η σιωπή της είναι απόρροια πολιτικής αφέλειας; Ή κάτι πιο επώδυνο;