Μόνο κατ’ ευφημισμόν μπορεί να αναφερθούμε στον Ν. 4469/2017 ως Μηχανισμό Ρύθμισης Οφειλών Επιχειρήσεων και αυτό, διότι ουσιαστικά δεν μπορεί να γίνει ρύθμιση αυτών, κάτι το οποίο ευχερώς αποδεικνύεται από το γεγονός, ότι έως σήμερα, έχουν ρυθμιστεί οφειλές ύψους μόνο 28 εκατομμυρίων ευρώ.
Ήδη σήμερα (έως 21-9-2018) και σε διάστημα 59 εβδομάδων, λειτουργίας της πλατφόρμας του εν λόγω μηχανισμού για τις επιχειρήσεις, έχουν υποβληθεί 1272 αιτήσεις και εξ αυτών μόνο 74 επιχειρήσεις έχουν ρυθμίσει τα χρέη τους, προς ΑΑΔΕ, ΕΦΚΑ, Τράπεζες και προμηθευτές. Το σύνολο δε των οφειλών που έχουν ρυθμιστεί στις παραπάνω περιπτώσεις ανέρχεται σε ποσό περίπου 28 εκατομμυρίων ευρώ. Δηλαδή μέσος όρος ρύθμισης οφειλών 380.000,00 ευρώ ανά επιχείρηση!!!. Ποσό οφειλής που ξεπερνούν πολλά υπερχρεωμένα νοικοκυριά.
Παράλληλα όσον αφορά τους ελεύθερους επαγγελματίες σε διάστημα 33 εβδομάδων λειτουργίας της πλατφόρμας, έχουν υποβληθεί 2.164 αιτήσεις και εξ αυτών μόνο 388 ελεύθεροι επαγγελματίες έχουν ρυθμίσει τις οφειλές τους προς ΑΑΔΕ και ΕΦΚΑ με σύνολο οφειλών που έχουν ρυθμιστεί στο ποσό των 4,6 εκατομμυρίων ευρώ. Για τους αγρότες και μετά 12 εβδομάδες λειτουργίας της πλατφόρμας δείχνουν ότι έχουν υποβληθεί οριστικά 92 αιτήσεις εκ των οποίων 18 αγρότες ρύθμισαν τα χρέη του προς ΑΑΔΕ και ΕΦΚΑ (κυρίως ΟΓΑ)
Τα ανωτέρω, όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές προς το Δημόσιο ανέρχονται σε ποσά άνω των 100 δισεκατομμυρίων, προς τα Ασφαλιστικά Ταμεία περίπου 30 δισεκατομμύρια και τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια έχουν ξεπεράσει το ποσό των 105 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Σημειώνω ότι ο νόμος για τον Εξωδικαστικό Μηχανισμό (Ν. 4469/2017) ψηφίστηκε τον Μάιο του έτους 2017 με μεγάλες προσδοκίες από τους αρμοδίους. Ακόμα και σήμερα στην ιστοσελίδα της Ειδικής Γραμματείας Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους (www.keyd.gov.gr) αναφέρονται τα ακόλουθα : «Με τον νόμο του Εξωδικαστικού Μηχανισμού Ρύθμισης Οφειλών Επιχειρήσεων (4469/2017) εισάγεται για πρώτη φορά στην ελληνική έννομη τάξη μια οργανωμένη εξωδικαστική διαδικασία για τη συνολική και μακροπρόθεσμη ρύθμιση των χρεών των Ελληνικών Επιχειρήσεων, οι οποίες εξαιτίας της οξύτατης και χρονική μακράς οικονομικής κρίσης, αδυνατούν να εξυπηρετήσουν όλες τις επισωρευθείσες οφειλές τους»
Ωστόσο, όπως έως σήμερα έχει αποδεχθεί, με την άνω ρύθμιση – νόμο, μόνο οργανωμένη δεν είναι η διαδικασία ρύθμισης οφειλών, αφού ουσιαστικά έχουν ρυθμιστεί ελάχιστες οφειλές, παρά τις μεγάλες προσδοκίες. Ουσιαστικά, σήμερα, η επιτυχής ένταξη στον Εξωδικαστικό Μηχανισμό, εξαρτάται στις περισσότερες περιπτώσεις αποκλειστικά και μόνο από τις πιστώτριες Τράπεζες και το Ελληνικό Δημόσιο, που κατά κύριο λόγο αρνούνται να συναινέσουν, όπως το βιώνουμε όσοι ασχολούμαστε με αυτό. Όπως επίσης βιώνουμε προβλήματα που δεν έχουν προβλεφθεί στον νόμο (πχ δάνεια με εγγυήσεις Ελληνικού Δημοσίου), χρόνους που δεν δύνανται να τηρηθούν και αιτήματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Θα πρέπει να επισημανθεί ότι όσον αφορά στην ρύθμιση οφειλών των επιχειρήσεων, (όταν συνυπάρχει και οφειλή στο Δημόσιο), η υπαγωγή στον Εξωδικαστικό Μηχανισμό είναι μονόδρομος, ωστόσο εξ αιτίας της παθογένειάς του μηχανισμού, δεν επιτυγχάνεται ο σκοπός του.
Οι ανελαστικές μικρές προθεσμίες, που δεν είναι δυνατόν να τηρηθούν, διατάξεις που δεν ανταποκρίνονται στην Ελληνική Πραγματικότητα και Τράπεζες και Ελληνικό Δημόσιο, που αρνούνται ουσιαστικά να συμπράξουν στην εξυγίανση των επιχειρήσεων, οδηγεί σε αποτυχία του μηχανισμού.
Η ΕΓΔΙΧ θεωρεί τον μηχανισμό επιτυχημένο, παραβλέποντας το γεγονός ότι οι Τράπεζες και το Ελληνικό Δημόσιο δεν συμμετέχουν στην διαδικασία. Αποδίδει δε την δυσλειτουργία του μηχανισμού, στην κατά την άποψή της, στάση αναμονής που τήρησαν στην αρχή οι οφειλέτες και οι συνεργάτες τους (λογιστές, δικηγόροι) και στην επιφυλακτικότητα οφειλετών εξ αιτίας εσφαλμένων ειδήσεων – διαδόσεων. Αναγνωρίζει βέβαια, ότι για την επιτυχία του θεσμού, θα πρέπει οι Τράπεζες να προβαίνουν σε γενναίες και ταυτόχρονα ρεαλιστικές ρυθμίσεις οφειλών προβαίνοντας σε εσωτερικές μεταρρυθμίσεις και αναβαθμίσεις της λειτουργίας τους.
Συνεπώς, για να μιλάμε για επιτυχημένη λειτουργία του Μηχανισμού που θα έχει ως αποτέλεσμα την βιωσιμότητα και ανάπτυξη των επιχειρήσεων, θα πρέπει: α) Να υπάρχει σωστή και ολοκληρωμένη ενημέρωση των οφειλετών για τις δυνατότητες υπαγωγής, β) να θεσπιστούν αντικειμενικά χρηματοοικονομικά κριτήρια υπαγωγής, γ) Ο Τράπεζες και το Ελληνικό Δημόσιο να υποχρεωθούν να συμμετέχουν στην διαδικασία και δ) Να δοθεί απαραίτητος και πραγματικός χρόνος προκειμένου να προστατεύονται οι οφειλέτες από καταδιωκτικά μέτρα για να ολοκληρώσουν την διαδικασία.