Οι Εθνοπατέρες που θα ψηφίσουν την συμφωνία των Πρεσπών οφείλουν να απαντήσουν ευθέως στον Ελληνικό Λαό αν διάβασαν και αν κατάλαβαν το κείμενο αυτής της Συμφωνίας.
Προσωπικά είμαι πεπεισμένος ότι η συντριπτική πλειοψηφία των βουλευτών την έχει διαβάσει όμως δεν έχουν καταλάβει την ουσία της Συμφωνίας, τι κρύβεται σε κάθε λέξη και σε κάθε παράγραφο και σε τι εθνική περιπέτεια θα βάλουν τη χώρα με την ψήφο τους. Είμαι από αυτούς που έχω καθαρή θέση για το ζήτημα, ότι δηλαδή η λέξη Μακεδονία ούτε κανένα παράγωγο της, δεν πρέπει να συμπεριληφθεί στην ονομασία του κράτους των Σκοπίων. Η Εθνική θέση που θα διασφάλιζε τα Εθνικά συμφέροντα στη λύση του προβλήματος ήταν η απόφαση του Συμβουλίου των πολιτικών αρχηγών του 1992 και μόνον αυτή, η οποία προέβλεπε τη μη χρήση του ονόματος Μακεδονία ή παράγωγου της. Δυστυχώς η διολίσθηση της χώρας μας στη πορεία του χρόνου γι’ αυτό το θέμα, μας οδήγησε στο Βουκουρέστι το οποίο βαφτίσαμε ως Εθνική γραμμή και που μερικοί λένε και σήμερα ότι αυτή τη θέση έπρεπε να ακολουθήσει η κυβέρνηση Τσίπρα. Αυτό είναι μια άλλη λαθεμένη προσέγγιση, γιατί στην εξωτερική πολιτική δεν υπάρχουν δόγματα, αφού τα διεθνή ζητήματα δεν είναι στατικά και αν το Βουκουρέστι το 2008 «θεωρήσουμε» ήταν η καλύτερη εθνική επιλογή, σήμερα τα δεδομένα στη γεωπολιτική σκακιέρα των Βαλκανίων με μια Γερμανία να ηγεμονεύει στην Ευρώπη, είναι διαφορετικά και ως εκ τούτου έπρεπε να αντιμετωπίσουμε το θέμα με διαφορετικό τρόπο, αφού η Γερμανία θέλει πάση θυσία να ελέγξει τα Σκόπια και αργότερα εάν το επιτρέψουν οι Συνθήκες να δημιουργηθεί η Μακεδονία του Αιγαίου, διαμελίζοντας ουσιαστικά την Ελλάδα . Στέκομαι μόνο σ’ ένα άρθρο της συμφωνίας για να δούμε πόσο εθνικά καταστροφική είναι. Το άρθρο 13 αναφέρει ρητά: Λαμβάνοντας υπόψιν το γεγονός ότι το δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος είναι περίκλειστο κράτος, τα Συμβαλλόμενα Μέρη θα καθοδηγούνται από τις σχετικές προβλέψεις της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας που θα έχουν και πρακτική εφαρμογή, αλλά θα εφαρμόζονται και όταν θα συνομολογούνται συμφωνίες που αναφέρονται στο Άρθρο 18 της παρούσας Συμφωνίας. Σύμφωνα λοιπόν με τη Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας εάν η Ελλάδα υιοθετήσει Α.Ο.Ζ η αρμοδιότητα της σε θέματα αλιείας θα επεκταθεί πέραν των χωρικών υδάτων στο όριο που θα θεσπίσει και αφού καθορίσει το επιτρεπτό όριο αλιείας μέσα στην Α.Ο.Ζ, υποχρεούται να προσδιορίσει την ικανότητα της για εκμετάλλευση των ζώντων πόρων. Ο τελευταίος αυτός προσδιορισμός των δυνατοτήτων εκμετάλλευσης έχει ξεχωριστή σημασία για τα τρίτα κράτη. Πράγματι κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις, η Σύμβαση για το Δ.Θ αναγνωρίζει το δικαίωμα συμμετοχής τρίτων κρατών στην αλιεία μέσα στην Α.Ο.Ζ. Σύμφωνα με τις ρυθμίσεις του άρθρου 62 παρ.2 της Σύμβασης Δ.Θ, στη περίπτωση που το παράκτιο κράτος δεν έχει ικανότητα να εκμεταλλεύεται την επιτρεπτή ποσότητα αλιευμάτων της Α.Ο.Ζ του, οφείλει να επιτρέψει σε τρίτα κράτη την πρόσβαση στο σχετικό πλεόνασμα, μετά από συμφωνία ή άλλη διευθέτηση με τα εν λόγω κράτη. Ειδικότερα τα περίκλειστα κράτη δικαιούνται να συμμετέχουν σε δίκαιη βάση στην εκμετάλλευση τμήματος του πλεονάσματος των ζώντων πόρων της Α.Ο.Ζ παράκτιων κρατών της ίδιας περιοχής ή συγκεκριμένης υπο-περιοχής, σύμφωνα με τα άρθρα 69 και 70 της Σύμβασης για το Δ.Θ. Σε περίπτωση τέλος, που ένα παράκτιο κράτος έχει την ικανότητα να αλιεύει ολόκληρο το επιτρεπόμενο αλίευμα, τότε τα περίκλειστα κράτη της περιοχής είναι δυνατόν να συμμετέχουν στην εκμετάλλευση των ζώντων πόρων της Α.Ο.Ζ έπειτα από συμφωνία με τα παράκτια και τα άλλα ενδιαφερόμενα κράτη σύμφωνα με τα άρθρα 69 παρ.3 και 70 παρ. 3 της Σύμβασης για το Δ.Θ. (Βλέπε Δίκαιο της Θάλασσας) Κ. Ιωάννου- Δ. Στρατή Τα Σκόπια ως περίκλειστο κράτος εάν η Ελλάδα αποφασίσει να προχωρήσει επιτέλους στη χάραξη και οριοθέτηση Α.Ο.Ζ, θα διεκδικήσουν πρόσβαση στο πλεόνασμα των αλιευτικών πόρων της ΑΟΖ αφού εκτός των ρυθμίσεων της Σύμβασης για το Δ.Θ που τους δίνει αυτή τη Δυνατότητα και με το άρθρο 13 της Συμφωνίας Αθηνών – Σκοπίων της 13ης Ιουνίου του 2018 που θα τεθεί σε εφαρμογή εάν ψηφιστεί από την Βουλή των Ελλήνων, αυτή η δυνατότητα ενισχύεται. Οι κύριοι Βουλευτές λοιπόν που θα ψηφίσουν την Συμφωνία των Πρεσπών πρέπει να γνωρίζουν ότι το άρθρο 13 μπήκε στη Συνθήκη για να ενισχύσει τις προβλέψεις της Σύμβασης για το Δ.Θ. και θα δημιουργήσει τεράστια και πολλά προβλήματα στη χώρα μας. Για παράδειγμα η Σύμβαση για το Δ.Θ δεν προσδιορίζει την έννοια της περιοχής ή υπό- περιοχής στην οποία σύμφωνα με τις διατάξεις της οφείλουν να ανήκουν τόσο τα παράκτια όσο και τα περίκλειστα κράτη, ώστε να δικαιούνται τα τελευταία να συμμετέχουν στο πλεόνασμα των αλιευτικών πόρων των πρώτων. Έτσι δεν είναι σαφές εάν τα Σκόπια ανήκουν στη Μαύρη Θάλασσα, στο Αιγαίο ή στην Αδριατική, ή εάν ανήκουν και στις τρεις υποπεριοχές. Για τα περίκλειστα κράτη προβλέπεται επίσης η καθιέρωση ελεύθερων ζωνών ή άλλων τελωνειακών ευκολιών στα λιμάνια εισόδου και εξόδου καθώς και η συνεργασία στη κατασκευή και βελτίωση των μέσων μεταφοράς, στις περιπτώσεις εκείνες όπου τα κράτη διέλευσης δεν διαθέτουν την κατάλληλη υποδομή. Τέλος τα κράτη διέλευσης θα λαμβάνουν όλα τα αναγκαία μέτρα για την αποφυγή καθυστερήσεων ή άλλων δυσχερειών τεχνικής φύσης κατά τη διαμετακόμιση. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ελεύθερης ζώνης αποτελούσε ή ελεύθερη ζώνη του λιμανιού της Θεσσαλονίκης υπέρ της Γιουγκοσλαβίας που θεσπίστηκε με τη Σύμβαση της 10ης Μαΐου του 1923 και ίσχυσε 50 χρόνια. Η Συμφωνία του 1923 αναγνώριζε μια περιοχή 94000 τ.μ του λιμανιού της Θεσσαλονίκης ως ελεύθερη ζώνη και ειδικότερα ως σερβική τελωνιακή περιοχή υπό τη διοίκηση των Γιουγκοσλαβικών τελωνιακών αρχών. Πέρα από το γεγονός ότι η ζώνη αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα του Ελληνικού εδάφους, οι Γιουγκοσλάβοι είχαν επιτύχει ευρύτατα δικαιώματα μέσα σε αυτή την περιοχή. Το δυσμενές αυτό καθεστώς για την Ελλάδα αντικαταστάθηκε από τις ρυθμίσεις της Συμφωνίας της 3ης Φεβρουαρίου του 1975(Ν.88/1975,ΦΕΚ Α! 159), η οποία έπαυσε να ισχύει την 9η Οκτωβρίου 1995 μετά από καταγγελία της Ελλάδας (Βλέπε Δίκαιο της Θάλασσας) Κ. Ιωάννου- Δ. Στρατή Το περίκλειστο κράτος της Δημοκρατίας των Σκοπίων με τη δυνατότητα που τους δίνει η Σύμβαση για το Δίκαιο της Θάλασσας να έχουν τη δυνατότητα αλιευτικής παρουσίας στο Αιγαίο, τώρα εμείς με το άρθρο 13 και τη δυνατότητα δημιουργίας ελεύθερης ζώνης, τους λέμε ότι μπορούν ανενόχλητα να εισβάλουν στο Αιγαίο και να μοιράζονται στην κυριολεξία το βιός των ψαράδων μας, που σήμερα αντιμετωπίζουν μύρια προβλήματα με τους Τούρκους ψαράδες και την Τουρκική ακτοφυλακή που αλωνίζει στο Αιγαίο, την ώρα που η Ελληνική Ακτοφυλακή δεν μπορεί να τους προστατέψει. Το αξιοσημείωτο στη Συμφωνία των Πρεσπών είναι ότι στο άρθρο 18 παράγραφος 3της Συμφωνίας των Πρεσπών γίνεται ρητή αναφορά ότι πρέπει να εντοπίσουμε συμφωνίες που έχουν συναφθεί με την Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας και να τις εφαρμόσουμε σήμερα με το κράτος των Σκοπίων. Λες και τα δεδομένα του τότε είναι τα ίδια με τα σημερινά, όταν μάλιστα δεν υφίσταται ως κρατική οντότητα η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας. Επειδή στο σύνολο της η Συμφωνία είναι βλαπτική για τα Εθνικά Συμφέροντα μεσομακροπρόθεσμα για να μην πω βραχυμεσοπρόθεσμα αυτή η συμφωνία δεν πρέπει να ψηφιστεί από τους Έλληνες βουλευτές Η προσέγγιση ότι η εκκρεμότητα στο Σκοπιανό πρέπει να λυθεί γιατί τώρα μας ευνοεί η συγκυρία λόγω του μετριοπαθούς Ζάεφ, είναι ένα ψευτοδίλλημα. Στην εξωτερική πολιτική έχει καταγραφεί ιστορικά ότι η μη λύση σ’ ένα πρόβλημα είναι πολύ καλύτερη από μια κακή λύση. Και ερωτώ ευθέως τους βουλευτές που θα ψηφίσουν τη Συμφωνία που βλάφθηκαν τα Εθνικά μας συμφέροντα από την μη λύση του προβλήματος από τότε που διαλύθηκε η Ομόσπονδη Γιουγκοσλαβία και που στα Η.Ε είχε περάσει το όνομα των Σκοπίων ως Π.Γ.Δ.Μ; Στη άποψη ότι 145 χώρες του Ο.Η.Ε είχαν αναγνωρίσει τα Σκόπια ως Μακεδονία στις διμερείς τους σχέσεις, το αντεπιχείρημα είναι ότι άλλες 45 χώρες μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα δεν τα είχαν αναγνωρίσει και ότι σ’ όλους τους Διεθνείς Οργανισμούς και Διεθνή Φόρα τα Σκόπια ήταν με το όνομα Π.Γ.Δ.Μ. Θυμίζω ότι την Ανατολική Γερμανία την είχαν αναγνωρίσει όλες οι χώρες του πλανήτη εκτός από την τότε Δυτική Γερμανία, για λόγους εύκολα κατανοητούς. Γι΄αυτό οι πολιτικές δυνάμεις που δεν θα ψηφίσουν αυτή τη Συμφωνία και ιδιαίτερα η Ν.Δ που αν επιβεβαιωθούν οι Δημοσκοπήσεις θα είναι η επόμενη κυβέρνηση, πρέπει τώρα πριν την συζήτηση στη Βουλή, να δηλώσει δημόσια ο Μητσοτάκης ότι με νόμο θα καταργήσει αυτή τη συμφωνία και ότι θα την καταγγείλει σε όλους του Διεθνείς Οργανισμούς. Υπάρχουν προηγούμενα καταγγελίας διμερών Συμφωνιών και Συμβάσεων αλλά γι’ αυτό απαιτείται πολιτική βούληση και σωστοί πολιτικοδιπλωματικοί χειρισμοί προκειμένου να έχεις θετικά αποτελέσματα. Αυτό επιτάσσει το συμφέρον της χώρας σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη γεωπολιτικά περιοχή όπως είναι τα Βαλκάνια. Η Ελλάδα μπορεί να γίνει ηγέτιδα δύναμη στη χερσόνησο του Αίμου αν γίνουμε σοβαρή ως χώρα και αν μάθουμε να διαβάζουμε σωστά τις γεωπολιτικές εξελίξεις προς το συμφέρον της χώρας μας. Για να γίνει όμως αυτό επιβάλλεται επιτέλους η συγκρότηση Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας το οποίο κατάλληλα στελεχωμένο θα στηρίζει την εκάστοτε κυβέρνηση και τον Πρωθυπουργό στην άσκηση της Εξωτερικής Πολιτικής. Οι Έλληνες Βουλευτές πριν ψηφίσουν την Συμφωνία των Πρεσπών ας αναλογιστούν την περιπέτεια του Ελληνισμού με την υπογραφή των Συμφωνιών του Λονδίνου και της Ζυρίχης για την Κύπρο. Δεν χρειάζεται η Ελλάδα έναν άλλο ακρωτηριασμό από άλλη μια αστοχία της Ελληνικής Εξωτερικής πολιτικής. Και ο Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας επιτέλους ας παίξει τον θεσμικό του ρόλο σωστά, γιατί ως αρχηγός του Ελληνικού κράτους που θα υπογράψει το ΦΕΚ για την συμφωνία των Πρεσπών θα κριθεί αυστηρά από την Ιστορία. Γι αυτό θα πρέπει να εφαρμόσει το άρθρο 42 του Συντάγματος και να αναπέμψει στη Βουλή το Νομοσχέδιο που έχει ψηφιστεί από αυτή, εκθέτοντας και τους λόγους της αναπομπής.
ΠΗΓΗ: Το άρθρο του Δημήτρη Διακομιχάλη δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα «Hellas Journal»