Η τρέχουσα οικονομική ύφεση συνοδεύεται από πολυδιάστατες πιέσεις στον κόσμο της εργασίας που σηματοδοτούν τη μετάβαση σε μεταλλαγμένα καθεστώτα σχέσεων απασχόλησης.
Η ανεργία έχει εδραιωθεί σε υψηλά διψήφια ποσοστά, ενώ η υποχώρηση της απασχόλησης στη μεταποίηση εξαιτίας της διακοπής της λειτουργίας αρκετών παραγωγικών μονάδων και της «μετεγκατάστασης» άλλων στη βαλκανική ενδοχώρα επιδεινώνει την υπερχείλιση της «δεξαμενής των ανέργων».
Οι εργαζόμενοι, αντιμετωπίζουν μία ζοφερή κατάσταση. Η ανασφάλιστη «μαύρη» εργασία, οι παραβιάσεις του ωραρίου εργασίας και του θεσμικού πλαισίου των υπερωριών, η αποστέρηση θεμελιωδών εργατικών δικαιωμάτων, η πλημμυρίδα των απασχολουμένων με συμβάσεις έργου, η διάδοση των «ενοικιαζόμενων» εργαζόμενων και η σχεδόν ανύπαρκτή παρέμβαση των ελεγκτικών οργάνων του υπουργείου Εργασίας ναρκοθετούν το πεδίο των εργασιακών σχέσεων.
Ακόμη, οι προωθούμενες μεταρρυθμίσεις στην κοινωνική ασφάλιση και το αναμενόμενο εργασιακό νομοσχέδιο αναμένεται να κλονίσουν συθέμελα το πλαίσιο των σχέσεων απασχόλησης.
Τα επόμενα χρόνια οι εργαζόμενοι θα κληθούν να καταβάλλουν πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια για να διασφαλίσουν τη θέση εργασίας τους, ένα αξιοπρεπές εισόδημα, μια μελλοντική σύνταξη και να απελευθερωθούν από τους οικονομικούς καταναγκασμούς υπό τη δαμόκλειο σπάθη της διαρκώς επαπειλούμενης χρεοκοπίας της ελληνικής οικονομίας.
Εβδομήντα χρόνια έπειτα από την πρώτη ανατριχιαστική χρήση της, η περίφημη φράση «Arbeit Macht Frei» κινδυνεύει να γίνει δραματικά επίκαιρη για τους έλληνες εργαζόμενους.