Υπήρξε ο «υπ´ αριθμόν ένα» εχθρός του Ερντογάν, αλλά και εχθρός των κοσμικών κεμαλικών. Ο θάνατός του παίρνει διπλό βάρος από την πλάτη της Τουρκίας.
Πρώτον, κλείνει ένα οδυνηρό κεφάλαιο για την κυβέρνηση Ερντογάν, που ξεκίνησε από τη ρήξη με τον Γκιουλέν πριν από το 2013 και κορυφώθηκε με το πραξικόπημα του 2016 και
Δεύτερον, φεύγει μία σκιά από τις σχέσεις της Τουρκίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Γκιουλέν κατηγορήθηκε ότι ήταν το «μακρύ χέρι» της Ουάσινγκτον. Η Άγκυρα ζητούσε την έκδοσή του, ωστόσο οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ικανοποίησαν ποτέ το αίτημα αυτό.
Ο υπουργός Εξωτερικών Χακάν Φιντάν είπε ότι η Τουρκία δεν χαλαρώνει, δεν εφησυχάζει, κάλεσε τους οπαδούς του να παραδοθούν και τόνισε ότι ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας συνεχίζεται.
Ενδιαφέρον έχει και η επόμενη ημέρα στους γκιουλενιστές, οι οποίοι έχουν ένα ευρύ δίκτυο υποστηρικτών και διαχειρίζονται σημαντικά κεφάλαια. Τέσσερις συνεργάτες του φέρονται να διαγκωνίζονται ως πιθανοί επίγονοι, κανένας εκ των οποίων όμως δεν έχει θρησκευτικό αξίωμα, όπως ο Γκιουλέν. Και αυτό είναι πρόβλημα για ένα κίνημα με ισλαμιστική ταυτότητα.
Πηγή: ertnews.gr