Ο ιστότοπος «19fortyfive» δημοσιεύει άρθρο του Michael Rubin, έχοντας ως θέμα το κόστος της δυτικής σιωπής απέναντι στην τουρκική προβοκάτσια περί τρομοκρατίας, που χρησιμοποιείται ως πρόσχημα για στρατιωτική δράση.
Mε τίτλο Could Turkey Use a False Flag Attack to Start a War with Greece? (Θα μπορούσε η Τουρκία να χρησιμοποιήσει μια επίθεση με ψέματα για να ξεκινήσει πόλεμο με την Ελλάδα;)
Εισαγωγικά αναφέρεται ότι το κόστος της δυτικής σιωπής εν όψει της τουρκικής προβοκάτσιας (false flag) περί τρομοκρατίας αφορά το γεγονός που συνέβη στις 13 Νοεμβρίου 2022, με μια μικρή βόμβα που ταρακούνησε ένα εμπορικό κέντρο στο κέντρο της Κωνσταντινούπολης.
Μέσα σε μια μέρα, Τούρκοι αξιωματούχοι είπαν ότι είχαν τον ύποπτο: την Ahlam Albashir, μια γυναίκα από τη Συρία, για την οποία οι τουρκικές αρχές ισχυρίστηκαν ότι πήρε εντολές από Κούρδους της Συρίας στο Κομπάνι. Την παρέλασαν ενώπιον των μέσων ενημέρωσης του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν με ένα φούτερ που έγραφε “Νέα Υόρκη”. Επίσης, ο υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού υποστήριξε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν συνένοχες.
Μάλλον, φαίνεται ότι ο Ερντογάν χρησιμοποιεί τους βομβαρδισμούς ως πρόσχημα, για να πραγματοποιήσει μια προσχεδιασμένη επιχείρηση, για να υπονομεύσει το δημοκρατικό κουρδικό πείραμα στη βορειοανατολική Συρία.
Στον απόηχο της επίθεσης στην Κωνσταντινούπολη, τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη έχουν επανειλημμένα χτυπήσει στόχους στην κουρδική ζώνη της Συρίας, σκοτώνοντας όχι μόνο πολιτικούς αξιωματούχους αλλά και πολλούς άλλους πολίτες.
Το μάντρα ότι οι Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις είναι μια τρομοκρατική ομάδα δεν δικαιολογεί τις ενέργειες της Τουρκίας για δύο λόγους. Πρώτον, το PKK έχει εξελιχθεί με τα χρόνια, όπως και η ίδια η Τουρκία. Σήμερα, η Τουρκία του Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν είναι αγνώριστη από αυτό που ήταν πριν από δύο δεκαετίες. Το ίδιο ισχύει και με το PKK, μια ομάδα που κάποτε κράτησε για λίγο τον αρθρογράφο υπό την απειλή όπλου, ενώ ήταν αξιωματούχος του Πενταγώνου στο Ιρακινό Κουρδιστάν. Πολιτικά, πνευματικά και πολιτιστικά, δεν είναι η ίδια οργάνωση.
Δεύτερον, ενώ το State Department ενεργεί αυτόματα και ορισμένοι αναλυτές δεξαμενών σκέψης επιδιώκουν να είναι πιο Τούρκοι από πολλούς Τούρκους στον εξοστρακισμό του PKK, είναι χρήσιμο να θυμόμαστε ότι ο Turgut Özal, ο οποίος κυριάρχησε στην Τουρκία από το 1983 έως το 1993, ήταν πρόθυμος να κάνει ειρήνη με την ομάδα. Πριν από το θάνατό του το 1993, είχε στείλει μηνύματα στον ηγέτη του PKK, Αμπντουλάχ Οτσαλάν, και φαινόταν έτοιμος να διαπραγματευτεί τον τερματισμό της κουρδικής εξέγερσης.
Ο Λευκός Οίκος και πολλοί Ευρωπαίοι διπλωμάτες μπορεί να πιστεύουν ότι μπορούν να κάνουν τα στραβά μάτια στη συνεχιζόμενη επίθεση της Τουρκίας στη βόρεια Συρία. Άλλωστε, οι Κούρδοι δεν είναι κράτος και άρα δεν έχουν θέση στο διπλωματικό τραπέζι. Το πρόβλημα με μια τέτοια λογική δεν είναι μόνο η ηθική διαστροφή.
Οι ψευδείς κατηγορίες εναντίον των εχθρών ως πρόσχημα για αστυνομική ή στρατιωτική δράση έχουν γίνει κοινός τόπος για την Τουρκία. Ο λόγος είναι απλός: Ο Ερντογάν έχει καταλήξει ότι τέτοιες τακτικές λειτουργούν.
Αυτό μάς φέρνει στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια δεκαετιών, η Τουρκία κατηγόρησε επανειλημμένα την Ελλάδα για τρομοκρατία. Ενόσω ο Ερντογάν εκφοβίζει τον γείτονά του στο ΝΑΤΟ, καθώς προσπαθεί να επανασχεδιάσει τον χάρτη του Αιγαίου και να επεκτείνει την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Τουρκίας, θα χρειαστεί ένα πρόσχημα για στρατιωτική δράση.
Εάν η Ευρώπη επιτρέψει στον Ερντογάν να ξεφύγει με μια ψευδή κατηγορία εναντίον των Κούρδων της Συρίας, για να δικαιολογήσει μια τουρκική αρπαγή εδαφών νότια των συνόρων του, δεν είναι παράλογο να εξετάσουμε ένα άλλο σενάριο, που οδηγεί σε αρπαγή γης δυτικά των συνόρων, με μια βόμβα να εκρήγνυται στη Σμύρνη, στην Αλικαρνασσό ή στη Μαρμαρίδα.
Μια μέρα αργότερα, ο Σοϊλού θα παρελάσει έναν ύποπτο με φούτερ που θα γράφει «Αθήνα», ισχυριζόμενος ότι ομολόγησε ότι ενήργησε κατ’ εντολή Ελλήνων εθνικιστών. Η Ευρώπη μπορεί τότε να εκφράσει τις διαψεύσεις της, αλλά τον Ερντογάν δεν θα τον νοιάζει: Έχει συνηθίσει πολύ τη Δύση να αποδέχεται τα τουρκικά πρότυπα αποδεικτικών στοιχείων ή χώρες όπως η Σουηδία να ταπεινώνονται για να τον ευχαριστήσουν.
Αυτό θα είναι λάθος υπολογισμός από την πλευρά του – το ευρωπαϊκό ψυχικό σθένος είναι ισχυρότερο από ό,τι μπορεί να υποδηλώνει το σύνδρομο της Στοκχόλμης της Σουηδίας του 2022. Ωστόσο, οι πόλεμοι συχνά ξεκινούν εξαιτίας τέτοιων λανθασμένων υπολογισμών. Γι’ αυτό η σαφήνεια είναι τόσο σημαντική.
Η διακοπή της τουρκικής επιθετικότητας εναντίον των Κούρδων σήμερα μπορεί να αποτρέψει μια θανάσιμη σύγκρουση με την Ελλάδα, καθώς πλησιάζουν οι εκλογές στην Τουρκία.
Είναι καιρός να αντισταθούμε στον Ερντογάν, να σταματήσουμε τη χρηματοδότηση και τον εξοπλισμό του τουρκικού στρατού και, μάλιστα, να αυξήσουμε το κόστος εάν η Τουρκία επιδιώξει να επιχειρήσει εκτός των συνόρων της.
*O Δρ. Michael Rubin είναι Senior Fellow στο American Enterprise Institute (AEI). Είναι συγγραφέας και εκδότης πολλών βιβλίων με αντικείμενο τη διπλωματία, την ιρανική ιστορία, τον αραβικό πολιτισμό, τις κουρδικές σπουδές και τη σιιτική πολιτική. Επισημαίνονται τα βιβλία του: “Seven Pillars: What Really Causes Instability in the Middle East?” (AEI Press, 2019), «Kurdistan Rising» (AEI Press, 2016), «Dancing with the Devil: The Perils of Engaging Rogue Regimes» (Encounter Books, 2014), και «Eternal Iran: Continuity and Chaos» (Palgrave, 2005).
Πηγή: Hellasjournal