Χρονολογικώς πρώτα σκοτώθηκε, στις 12 Ιουλίου, ο Ταγματάρχης Γ. Κολοκοτρώνης εγγονός του Γέρου του Μωριά, Στρατηγού Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, και την επόμενη μέρα «Ο Ήρως των Ηρώων», όπως τον αποκάλεσε ο ίδιος ο τότε Βασιλεύς (και Αρχιστράτηγος) Κωνσταντίνος, Ταγματάρχης Ι. Βελισσαρίου, αλλά εδώ τους αναφέρουμε μαζί σήμερα, σε μία ενιαία «ενότητα».
Στις 19- 22 Ιουνίου 1913 διεξήχθη η επική και πλέον πολυαίμακτη μάχη στην ιστορία του Ελληνικού Στρατού, η διπλή Μάχη του Κιλκίς – Λαχανά (19-21 Ιουνίου 1913), που ακολουθήθηκε από την είσοδο των Ελληνικών στρατευμάτων στην πλήρως κατεστραμμένη από τους Βουλγάρους πόλη του Κιλκίς, και η εν συνεχεία καταδίωξή τους μέχρι τις 23 Ιουνίου 1913, οπότε επανελήφθη η ελληνοβουλγαρική σύγκρουση, αυτή τη φορά στη Δοϊράνη, με την ομώνυμη μάχη.
Η Βουλγαρία, βλέποντας ότι δεν ικανοποιούνταν τα αιτήματά της δυσαρεστήθηκε σφόδρα από την κατάσταση όπως είχε διαμορφωθεί και από την άρνηση της Ελλάδος (και της Σερβίας) να υποχωρήσουν στους εκτός πραγματικότητος όρους της, με αποτέλεσμα να ξεκινήσει στρατιωτική δράση εναντίον τους.
Στις 6 Νοεμβρίου 1912 σημειώθηκε η απελευθέρωση της Φλώρινας από τον Ελληνικό Στρατό με μία διαδικασία συνεννοήσεων και διαπραγματεύσεων, περισσότερο διαδικαστικού χαρακτήρος, που ολοκληρώθηκαν στις 8 Νοεμβρίου με τη θριαμβευτική είσοδο στην πόλη του Αρχιστρατήγου Διαδόχου Κωνσταντίνου στην πόλη και την τέλεση θριαμβευτικής δοξολογίας!
Στις 26 Οκτωβρίου 1912 απελευθερώθηκε η Θεσσαλονίκη από τον Οθωμανικό ζυγό, από τον προελαύνοντα Ελληνικό Στρατό, ο οποίος με την έναρξη των πολεμικών επιχειρήσεων του Α’ Βαλκανικού πολέμου, στις 5 Οκτωβρίου 1912
Στις 18 Οκτωβρίου 1912 σημειώθηκε η βύθιση του παροπλισμένου θωρηκτού του Οθωμανικού Ναυτικού «Φετίχ Μπουλέντ», στο λιμάνι Θεσσαλονίκης, από το τορπιλλοβόλο «Νο.11» του τότε Βασιλικού Ναυτικού, με κυβερνήτη του τον τότε Υποπλοίαρχο Νικόλαο Βότση, γεγονός που αποτέλεσε το πρώτο μείζον στρατιωτικό γεγονός στη διάρκεια του Α’ Βαλκανικού πολέμου, γεγονός που προκάλεσε φρενίτιδα ενθουσιασμού στον ελληνικό λαό αλλά και στις μαχόμενες στρατιωτικές και ναυτικές του δυνάμεις!
Το διήμερο 5-6 Οκτωβρίου 1912 η Ελλάδα, σε διπλωματικό επίπεδο, κήρυξε τον πόλεμο κατά της Οθωμανικής Τουρκίας, παρά τω πλευρώ των χριστιανικών συμμάχων κρατών της Βαλκανικής (Σερβίας, Μαυροβουνίου και Βουλγαρίας), ενώ στο αντίστοιχο επιχειρησιακό/πολεμικό οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις, ο Στρατός Ξηράς τη συγκεκριμένη χρονική συγκυρία, κατήγαγαν τις πρώτες νίκες και απελευθέρωσαν τα πρώτα από αιώνων υπόδουλα εδάφη, εκτοξεύοντας στα ύψη το ηθικό του μαχόμενου Έθνους!
