Έχω αναφερθεί πολλές φορές στο ζήτημα των θαλάσσιων συνόρων της χώρας μας με την Τουρκία στη περιοχή των Δωδεκανήσων και ιδιαίτερα στη περιοχή των Ιμίων.
Τα θαλάσσια σύνορα όπως αυτά σήμερα ισχύουν καθορίστηκαν από το 1932 μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας, όταν τα Δωδεκάνησα ήταν υπό Ιταλική κατοχή, αφού βέβαια είχε προηγηθεί η το 1923, με την οποία η Τουρκία παραιτήθηκε υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω των κατεχομένων νυν από της Ιταλίας και των νησίδων των εξ’ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου.
Στο άρθρο 12 της ίδιας Συνθήκης αναφέρεται ότι στη Τουρκία ανήκουν τα νησιά της Ίμβρου, Τενέδου και Λαγουσών νήσων (Μαυρυών) και ότι αι νήσοι αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασην των τριών μιλίων της Ασιατικής ακτής παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν.
Η βασιλική κυβέρνηση της Ιταλίας και η κυβέρνηση της Τουρκικής Δημοκρατίας στις 4/1/1932 ( Καστελόριζο) ωθούμενοι από την επιθυμία και επιπλέον ενίσχυσης των σχέσεων σοβαρής φιλίας, απεφάσισαν να τακτοποιήσουν με μια απ’ ευθείας διευθέτηση την διαφορά που προέκυψε μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας σε σχέση με την κυριαρχία επί νησίδων που βρίσκονται μεταξύ των ακτών της Ανατολίας και της νήσου Καστελόριζο καθώς και επί της νησίδας Καρά-Αντά ( Αρκόνησος ) και να προχωρήσουν στον καθορισμό των χωρικών υδάτων των περιβαλλόντων τις ανωτέρω αναφερθείσες νησίδες, των οποίων η κυριότητα έγινε αντικείμενο αμφισβήτησης μεταξύ των, ως συνέχεια της ερμηνείας των σχετικών διατάξεων της Συνθήκης της Λωζάνης, υπέγραψαν στην Άγκυρα την μεταξύ τους Ιταλοτουρκική Συνθήκη.
Στο άρθρο 4 αυτής της Συνθήκης αναφέρεται ρητά:
Εξυπακούεται ότι όλα τα νησιά, όλες οι νησίδες και οι βράχοι που βρίσκονται στις δύο πλευρές της οριοθετικής γραμμής, των υδάτων όπως ορίζεται με την παρούσα Συνθήκη και των οποίων τα ονόματα, είτε αναφέρονται είτε όχι, ανήκουν στο Κράτος στου οποίου την κυριαρχία βρίσκεται η ζώνη όπου βρίσκονται οι ανωτέροι νήσοι, νησίδες και βράχοι. Αυτά πρέπει να πούμε στον Κιλιτσντάρογλου. Να μας πει επίσης ο κύριος αυτός τι απέγινε ο Ελληνισμός της Κωνσταντινούπολης της Ίμβρου και της Τενέδου. Επιτέλους!!
Σύμφωνα με τις διατάξεις των επιστολών που ανταλλάχθηκαν στις 4-1-1932 κατά την υπογραφή της Συνθήκης της ίδιας ημερομηνίας τα δύο μέρη ανέλαβαν την υποχρέωση να προτείνουν στις Κυβερνήσεις των να προβούν στη συνέχεια στον καθορισμό του υπολοίπου τμήματος των θαλασσίων ιταλοτουρκικών συνόρων, το οποίον δεν αποτελεί αντικείμενο ουδεμίας αμφισβήτησης, και γι’ αυτό συναντήθηκαν για το θέμα αυτό στο Υπουργείο Εξωτερικών της Τουρκικής Δημοκρατίας στην Άγκυρα στις 28 Δεκεμβρίου 1932, και υπέγραψαν την Συνθήκη Ιταλίας – Τουρκίας στις 28-12-1932 και χάραξαν με κοινή συμφωνία στους Αγγλικούς υδρογραφικούς χάρτες Νο 236, 872, 1546 τη συνοριακή γραμμή η οποία έχει 37 κορυφές.
Η συνοριακή γραμμή που χαράχθηκε μέσω των 37 σημείων, συναντάται με το δυτικό άκρο της συνοριακής γραμμής της νήσου Καστελόριζο, συνοριακή γραμμή που έχει καθορισθεί στη Συνθήκη της 4 Ιανουαρίου 1932. Το σημείο 1 της οριοθετικής γραμμής προσδιορίζεται 10 μίλια Νότια της νησίδας Βόλο (Κατάλ-Αντά) που ανήκει στη Τουρκία, ενώ το σημείο 37 προσδιορίζεται στο μέσο της απόστασης μεταξύ της Βόρειας εδαφικής γλώσσας της Ψαρονήσου (Γαϊδαρο) και του Νότιου σημείου της νήσου Θεοπόροι (Ανατολία) ενώ στη περιοχή των νησιών Ίμια (Καρντάκ) τα σημεία που προσδιορίζουν το θαλάσσιο σύνορο είναι τα: 28,29,30,31,32 (Έκδοση Βουλή των Ελλήνων- Δωδεκάνησα) 1998.
Μετά τις δύο προαναφερθείσες Συνθήκες μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας στις 11 Φεβρουαρίου 1933 ο Γενικός Γραμματέας Διοικήσεως των Ιταλικών Νήσων Αιγαίου, ενημερώνει τη Ναυτική Διοίκηση Ρόδου, την Αεροναυτική Διοίκηση Λέρου, το Αρχηγείο Ρόδου, το Γραφείο Διοικήσεως Κω, τα Κλιμάκια Λέρου. Καλύμνου, Σύμης, Καρπάθου, Ρόδου, με δύο χάρτες όπου έχει αποτυπωθεί η γραμμή των θαλάσσιων συνόρων.
Παραθέτουμε τα αποσπάσματα των Χαρτών όπως προέκυψαν από τις δύο Ιταλοτουρκικές Συμφωνίες που αφορούν την περιοχή του Καστελορίζου και την περιοχή των Ιμίων και αποτελούν πραγματικό Ευαγγέλιο για να αντικρούει σε όλα τα διεθνή φόρα (Ο.Η.Ε, Ε.Ε, ΝΑΤΟ κ.λ.π) η Ελλάδα τους αυθαίρετους και προκλητικά παράνομους ισχυρισμούς της Τουρκίας.
Απόσπασμα χάρτη που συνοδεύει τη χάραξη των θαλάσσιων συνόρων Ιταλίας-Τουρκίας 4/1/1932 (Καστελόριζο)
Απόσπασμα χάρτη που συνοδεύει τη χάραξη των θαλάσσιων συνόρων Ιταλίας-Τουρκίας 28/12/ 1932.(Ίμια-Cardac)
Όμως στη φαρέτρα των επιχειρημάτων της Χώρας μας για τις παράνομες διεκδικήσεις της Τουρκίας επαναδημοσιεύουμε και Τουρκικούς χάρτες μεταγενέστερων χρόνων της ενσωμάτωσης σύμφωνα με τους οποίους οι Τούρκοι δέχονται ότι τα Ίμια και όλες οι άλλες βραχονησίδες και ασφαλώς το Καστελόριζο που βρίσκονται δυτικά των θαλάσσιων συνόρων όπως αυτά χαράχτηκαν με τις συμφωνίες το 1932 μεταξύ Ιταλίας και Τουρκίας ανήκουν στην Ελλάδα και επαναβεβαιώθηκαν με την Συνθήκη Ειρήνης των Παρισίων του 1947.
Map: Turkish Geographic Service, Map No 18, 1:100.000,1969.
Στα πλαίσια του αναθεωρητισμού που χαρακτηρίζει την Τουρκική εξωτερική πολιτική σε βάρος της Χώρας μας, ιδιαίτερα μετά την εισβολή και παράνομη κατοχή του 40% της Κυπριακής Δημοκρατίας, την κρίση στο Αιγαίο τον Μάρτη του 1987 και μετέπειτα την κρίση στα Ίμια το 1996, φθάσαμε στο σημείο σήμερα όλος ο πολιτικός κόσμος της Τουρκίας να απειλεί την χώρα μας για το γεγονός ότι παράνομα δήθεν κατέχει η Ελλάδα άλλοτε 18 νησιά, άλλοτε 25 και άλλοτε 152. Είναι άλλωστε χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του Υπουργού των Εξωτερικών της Τουρκίας Μεβλούτ Τσαβούσογλου μιλώντας στη Τουρκική Εθνοσυνέλευση στο τέλος του 2017, ο οποίος είπε ότι ένας από τους τρεις τρόπους προκειμένου να λυθεί η διαφορά στο Αιγαίο είναι να στείλουν τον στρατό τους και να πάρουν τα νησιά.
Οι Τούρκοι έχοντας σταθερές στοχεύσεις λειτουργούν σε ευαίσθητες περιοχές των θαλάσσιων συνόρων μας κατά παράβαση του διεθνούς Δικαίου ως πειρατές στην κυριολεξία, παραβιάζοντας καθημερινά τα χωρικά μας ύδατα με τις Τουρκικές ακταιωρούς να διώχνουν τους ψαράδες μας από τα Ελληνικά χωρικά Ύδατα και αυτοί ανενόχλητοι εντός των Ελληνικών χωρικών κάνουν στην κυριολεξία πάρτυ.
Οφείλω να επισημάνω ότι η Ελληνική ακτοφυλακή είναι εκεί κοντά, ως απλός παρατηρητής με ένα μόνο πλαστικό σκάφος που οι άνδρες του κάνουν περισσότερα από όσον μπορούν, σύμφωνα με τις εκάστοτε διαταγές και όσα τους επιτρέπει το επιχειρησιακό σχέδιο που πρέπει να εφαρμόσουν, όταν οι Τούρκοι επιχειρούν ταυτόχρονα με τρεις και τέσσερις σιδερένιες ακταιωρούς των 40 και 50 μέτρων.
Τώρα τις τελευταίες 15 ημέρες υπάρχει ενίσχυση και με άλλα σκάφη αλλά πάντα με το ρόλο του παρατηρητή και μακάρι επί της ουσίας να αλλάξει κάτι. Θα το δούμε όμως στο χρόνο. Τα προηγούμενα χρόνια το σύνολο των ψαράδων γνωρίζει πολύ καλά ότι τα σκάφη του Λιμενικού που επιχειρούσαν στη περιοχή των Ιμίων δεν επέτρεπαν οποιαδήποτε παρενόχληση αλιέων και παραβίαση των θαλάσσιων συνόρων μας γεγονός που τεκμαίρεται από τα στατιστικά στοιχεία των παραβιάσεων τα περασμένα χρόνια.
Ποιος τελικά έχει καταστρώσει αυτό το εγκληματικό επιχειρησιακό σχέδιο; Οι παραβιάσεις των χωρικών μας υδάτων στη περιοχή των Ιμίων εκ μέρους της Τουρκικής ακτοφυλακής έχουν πάρει πλέον επικίνδυνες διαστάσεις και μόνιμο χαρακτήρα με τα πρώτα θύματα τους Καλύμνιους ψαράδες.
Ενδεικτικά οι παραβιάσεις τα τελευταία χρόνια από το 2012 έως το 2016 κυμαίνονταν από 30-50 ετησίως, ενώ το 2017 ξεπέρασαν τις 1000 και στην ουσία οι Τούρκοι μόνιμα βρίσκονται στα Ελληνικά νερά αν λάβουμε υπόψιν μας το χρόνο που διαρκεί η παραβίαση.
Γι’ αυτό οι αρμόδιοι σε επίπεδο ηγεσίας του Λιμενικού Σώματος πρέπει να εγκαταλείψουν την πολιτική του απλού παρατηρητή στα όσα κάνει η Τουρκική ακτοφυλακή στη θαλάσσια περιοχή των Ιμίων πριν είναι πολύ αργά για τη διασφάλιση των εθνικών μας Συμφερόντων, εκτός και αν ισχύει αυτό που είπε ο πρόσφατα παραιτηθείς Υφυπουργός Παιδείας ότι δεν έγινε και τίποτα αν χάσουμε και 2-3 νησάκια.
Το βίντεο και οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι αποκαλυπτικές της κατάστασης που επικρατεί στην θαλάσσια περιοχή των Ιμίων και αξίζουν περισσότερο όχι από 1000 λέξεις αλλά από 2000.
Φωτογραφία Αρχείου ΔΗΜΗΤΡΗ ΔΙΑΚΟΜΙΧΑΛΗ
Και αν αυτά συμβαίνουν στη περιοχή των Ιμίων, σ’ όλη τη θαλάσσια περιοχή των νησιών της Περιφερειακής Ενότητας Καλύμνου που δραστηριοποιούνται οι Ελληνικές – Καλύμνικες μηχανότρατες, η κατάσταση είναι εξ’ ίσου σοβαρή, γιατί αυτού του είδους τα αλιευτικά λόγω της ισχύουσας νομοθεσίας δεν μπορούν να ψαρεύουν σε μια ζώνη πλάτους 1,5 μιλίου από τις ακτές των νησιών μας, την ίδια ώρα που στην ίδια απαγορευμένη περιοχή τουρκικά αλιευτικά πάντα συνοδεία των σκαφών της τουρκικής ακτοφυλακής κάνουν ανενόχλητα τη δουλεία τους.
Όμως το Τουρκικό θράσος ξεπέρασε κάθε όριο όταν πρόσφατα, στα διεθνή ύδατα του Αιγαίου μεταξύ Ρόδου- Καστελορίζου, Τουρκική ακταιωρός προσπάθησε να κάνει με παράνομο τρόπο νηοψία σε Καλύμνικα αλιευτικά που ψάρευαν ξιφία, στα πλαίσια των προβλέψεων του ICCAT.
Κύριοι της ηγεσίας του Λιμενικού Σώματος δεν προστατεύονται έτσι τα Εθνικά μας συμφέροντα και δεν διασφαλίζεται ούτε το βιος των ψαράδων μας που φυλάσσουν και υπερασπίζονται τα θαλάσσια σύνορα μας. Δώστε τις κατάλληλες εντολές και το προσωπικό της Ελληνικής ακτοφυλακής να είστε σίγουροι ότι ξέρει και μπορεί να διασφαλίσει τα θαλάσσια σύνορα μας με τον καλύτερο τρόπο.
Γι’ αυτό ξανακάνω έκκληση στον Αξιότιμο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας με δική του ευθύνη, με τους κατάλληλους χειρισμούς και ενέργειες να υπάρξει Εθνικό σχέδιο αντιμετώπισης της Τουρκικής επιθετικότητας σε βάρος των Εθνικών μας συμφερόντων.
Ας μιμηθούμε τον αείμνηστο Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσο Παπαδόπουλο και ας αποβάλει όλη η πολιτική ηγεσία αυτού του τόπου, το φοβικό σύνδρομο με το οποίο έχει μπολιαστεί στην άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής.
Δεν μπορεί σχεδόν το σύνολο του πολιτικού κόσμου της χώρας μας στην άσκηση της εξωτερικής μας πολιτικής απέναντι στη Τουρκία να έχει θεοποιήσει αυτό που ιστορικά έχει καταγραφεί ως φιλανδοποίηση.
Δεν το αξίζει αυτός ο Λαός και η ιστορία του.
Και για να μην έχει τα χαρακτηριστικά της φινλανδοποίησης η εξωτερική πολιτική της χώρας μας, οι πολιτικοί ταγοί πρέπει να λάβουν όλα εκείνα τα μέτρα ώστε οι Ένοπλες δυνάμεις της χώρας να έχουν εκείνα τα οπλικά συστήματα που θα τις καθιστούν στο μέγιστο δυνατό βαθμό αξιόπιστες και ικανές να διασφαλίσουν την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας.
Ανεξάρτητα από τα μνημόνια και αν θα βγούμε τον Αύγουστο του 2018 με καθαρό ή με συγκεκαλυμμένο τρόπο από αυτά, επιβάλλεται οι Ε.Δ. να είναι ο δυνατός βραχίονας ώστε οι πολιτικοί μας να μπορούν να διασφαλίζουν με την εξωτερική πολιτική που θα ασκούν την ειρήνη στη περιοχή και ταυτόχρονα να διασφαλίζουν με τον καλύτερο τρόπο τα Εθνικά μας συμφέροντα.
Πηγή: mignatiou.com
*Ο Δημήτρης Διακομιχάλης είναι πολιτικός Μμηχανικός και πρώην Δήμαρχος Καλύμνου