Η παράθεση οστών ως τροφή στους σκύλους, αποτελεί κοινή πρακτική για μια μερίδα ιδιοκτητών. Αποτελεί μάλιστα μια εύκολη και οικονομική λύση για την διατροφή του κατοικίδιου. Αυτό συμβαίνει εν αγνοία των σημαντικών κινδύνων στους οποίους εκτίθεται το ζώο.
Τα οστά αφενός δεν αποτελούν ισορροπημένη διατροφή για τα κατοικίδια, αφετέρου ενδέχεται να προκαλέσουν έμφραξη του πεπτικού σωλήνα με δυσάρεστες συνέπειες.
Μάλιστα όπως αναφέρουν οι εξειδικευμένοι κτηνίατροι τηςσυνήθη σημεία έμφραξης αποτελούν ο οισοφάγος, το κατιόν κόλο και απευθυσμένο (τελευταία μοίρα του εντέρου).
Η πρώτη περίπτωση εκδηλώνεται με αναγωγή των τροφών που προσλαμβάνει το ζώο και ενδεχομένως και του νερού. Εκδηλώνεται επίσης πόνος κατά την ψηλάφηση του λαιμού αν το οστό βρίσκεται σ' αυτό το σημείο. Αν το οστό παραμείνει στην θωρακική μοίρα του οισοφάγου, η πιθανή ρήξη του οργάνου οδηγεί σε επιδείνωση των συμπτωμάτων (κατάπτωση, πυρετός) και ανάπτυξη πυοθώρακα.
Στην δεύτερη περίπτωση, τα οστά συγκεντρώνονται στην τελευταία μοίρα του εντέρου. Το ζώο αδυνατεί να τα αποβάλλει με την αφόδευση, παρουσιάζει τεινεσμούς, έξοδο βλέννας και αίματος από το απευθυσμένο. Αν δεν επέμβει κτηνίατρος καθώς το φαινόμενο εξελίσσεται, το ζώο εμφανίζει αφυδάτωση, εμετούς και κατάπτωση.
Και στις δύο περιπτώσεις το ιστορικό και η απλή ακτινογραφία αρκούν για την διαγνωση.
Θεραπευτικά και σε γενικές γραμμές η αφαίρεση του οστού από τον οισοφάγο με ενδοσκόπιο αποτελεί την σύγχρονη πρακτική στην κτηνιατρική. Στην δεύτερη περίπτωση η απομάκρυνση των οστών από το παχύ έντερο, υπό γενική αναισθησία συνήθως αρκεί. Ανάλογα με την χρονιότητα των περιστατικών και τις συνυπάρχουσες επιπλοκές, η θεραπευτική αγωγή διαφέρει από περιστατικό σε περιστατικό (νοσηλεία, χορήγηση υγρών, χειρουργική επέμβαση κ.α.).
ΠΗΓΗ: