Κατά την ψήφιση στη Βουλή του νομοσχεδίου για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος στις 8 Μαΐου 2016, ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών, Τρύφωνας Αλεξιάδης απέσυρε τη διάταξη για την αύξηση του ειδικού φόρου επι των μεικτών εσόδων των στοιχηματικών εταιριών στο 35% (από 30% που ήταν μέχρι πρόσφατα). Όπως είπε, "πρόθεση της κυβέρνησης είναι να φέρει ένα νέο νομοσχέδιο με νέα τεχνικά καλύτερη διατύπωση και πιο δίκαιη αναλογική διάρθρωση του φόρου επί των τυχερών παιγνίων".
Σε απλά ελληνικά αυτό που είπε είναι ότι το 35% δεν θα ισχύσει για όλες τις εταιρίες στοιχηματισμού (ΟΠΑΠ,θυγατρικές του,εταιρίες διαδικτυακού στοιχηματισμού που λειτουργούν με προσωρινή άδεια), αλλά μια έκδοση φόρου πιο "light" για όσες έχουν μικρό τζίρο και μια πιο 'heavy" για όσες έχουν μεγάλο τζίρο. Φαινομενικά αυτό ακούγεται σωστό ...όμως άλλη είναι η πραγματικότητα
Τι σημαίνει όμως πιο δίκαιη αναλογική διάρθρωση του φόρου;
Σύμφωνα με παράγοντες της αγοράς τυχερών παιγνίων, η αύξηση του φόρου επί των ακαθαρίστων εσόδων των εταιρειών τυχερών παιχνιδιών από το 30% στο 35% προβλέπεται πως θα γίνεται κλιμακωτά, το πιθανότερο αναλογικά βάσει τζίρου.
Στο σενάριο όμως αυτό ωφελημένες άμεσα είναι οι 24 διαδικτυακές εταιρείες (Stoiximan, bet365, Sportingbet, κλπ), που σύμφωνα με τα στοιχεία του 2015 που δήλωσαν στην Επιτροπή Εποπτείας και Ελέγχου Παιγνίων (ΕΕΕΠ) οι 21 από αυτές, τα έσοδα του ελληνικού δημοσίου από τη συμμετοχή του επί των ακαθάριστων εσόδων τους ήταν μόλις 34,9 εκατομμύρια ευρώ.
Βάσει των ευρωπαϊκών πρακτικών στον κλάδο των τυχερών παιγνιών, αυτό που μπορεί κάποιος να διαπιστώσει είναι ότι:
1) Πουθενά στην Ευρώπη δεν υπάρχει κλιμακωτή διάρθρωση φόρου ανάλογα με τα έσοδα του κάθε παρόχου, διότι αυτή όπως επισημαίνουν νομικοί κύκλοι, θα συνιστούσε διακριτική μεταχείριση μεταξύ των διαφόρων παρόχων τυχερών παιγνίων.
2) Σε ευρωπαϊκό επίπεδο, σε περιπτώσεις που υπάρχει διαφοροποίηση των συντελεστών φορολόγησης, η επιβάρυνση στους διαδικτυακούς παρόχους είναι υψηλότερη σε σχέση με αυτούς που προσφέρουν τυχερά παίγνια επίγεια, καθώς τα κόστη για εκείνους είναι υψηλότερα. Τα υψηλότερα κόστη για τους επίγειους παρόχους προκύπτουν για παράδειγμα από τη φυσική παρουσία και λειτουργία δικτύου πρακτορείων, το μεγαλύτερο αριθμό εργαζομένων, κλπ. Στην περίπτωση του ΟΠΑΠ υπάρχουν 4.500 πρακτορεία, τα οποία απασχολούν 20.000 εργαζόμενους.
Χαρακτηριστικά, η συμμετοχή επί των μεικτών εσόδων (GGR) για τους διαδικτυακούς παρόχους στην Ιταλία είναι 22% και στην Ισπανία 25%, όταν για τους επίγειους παρόχους είναι αντίστοιχα 18% και 10%.
Επομένως, δημιουργείται ένα εύλογο ερώτημα σχετικά με την πρόθεση της κυβέρνησης να δρομολογήσει και να νομοθετήσει μία αναλογική ρύθμιση, η οποία αντίκειται στα διεθνώς κρατούντα και τις ευρωπαϊκές πρακτικές της αγοράς τυχερών παιγνίων.
Τελικά, ποιός αναμένεται να ευνοηθεί;
Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι η Remote Gambling Association (RGA) -η μεγαλύτερη εμπορική ένωση των παρόχων διαδικτυακών τυχερών παιγνίων στην Ευρώπη, της οποίας πολλές από τις 24 διαδικτυακές εταιρείες στοιχηματισμού στην Ελλάδα είναι μέλη- είχε παρέμβει και τοποθετηθεί κατά της προτεινόμενης από το Υπουργείο Οικονομικών αύξησης της συμμετοχής του Δημοσίου σε 35% επί του μικτού κέρδους που αφορά τα ποσά τα οποία προέρχονται από την εκμετάλλευση της δραστηριότητας του κατόχου της άδειας.
...είναι τυχαίο λοιπόν το γεγονός ότι ο Αναπληρωτής Υπουργός Οικονομικών το βράδυ της ψηφοφορίας, απέσυρε όπως όπως τη συγκεκριμένη διάταξη;