Ημέρα κρίσιμων προεδρικών εκλογών σήμερα στην Τουρκία και ο λαός της γείτονος έχει βασικώς να επιλέξει μεταξύ του νυν και σχεδόν επί 20ετία «μόνιμου» Προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και του επικεφαλής της αντιπολιτεύσεως Κιλιτσντάρογλου.
Το ποιος θα είναι ο τελικός νικητής θα το ξέρουμε αρχικώς απόψε το βράδυ και το οριστικό αποτέλεσμα μετά την πάροδο κάποιων ημερών, όπου θα έχουν στο μεταξύ ενσωματωθεί οι ψήφοι των Τούρκων του εξωτερικού, αλλά και των σεισμόπληκτων περιοχών στη Νοτιοανατολική Τουρκία, όπου η κατάσταση εξακολουθεί και παραμένει πολύ σοβαρή, παρά τις απεγνωσμένες προεκλογικές προσπάθειες του καθεστώτος Ερντογάν για προφανείς λόγους.
Το ερώτημα όμως δεν είναι το ποιος θα είναι ο νικητής, που είναι θέμα αποκλειστικώς και μόνο του τουρκικού λαού, αλλά το ποιος εκ των δύο, Ερντογάν ή Κιλιτσντάρογλου, ΣΥΜΦΕΡΕΙ την Ελλάδα να έχει απέναντί της και μάλιστα μία μόλις εβδομάδα πριν από τις δικές μας επίσης κρίσιμες εκλογές της 21ης Μαΐου;
Ο Ερντογάν είναι ο γνωστός μας Ερντογάν. Με τα καλά του και τα κακά του, που τον γνωρίζουμε και μας γνωρίζει απέξω και ανακατωτά 20 τόσα χρόνια! Ένα καθεστώς, δικτατορικού πλέον τύπου, που προσαρμόζει το σύνταγμα και τους νόμους όπως εξυπηρετεί καλύτερα τις επιθυμίες του «Έρντυ», ώστε να διατηρείται στην εξουσία με «δημοκρατικό» τάχα επίχρυσμα.
Από το μοίρασμα σακουλιών με τσάϊ και χρήματα, στο «τρυκ» της «αδιαθεσίας» και μάλιστα σε ζωντανή τηλεοπτική αναμετάδοση για να «συγκινήσει» τους ψηφοφόρους του. Από την τελετή εντάξεως στο Στόλο του «αεροπλανοφόρου», ελικοπτεροφόρου ή απλά χρήστη για UAV και drones TCG “Anadolu”, που αντί να πέσει το πλήρωμά του σε ασκήσεις για να βγει όσο το δυνατόν πιο σύντομα «ετοιμοπόλεμο», όπως θα έκαναν όλα τα πολεμικά ναυτικά παγκοσμίως, το έκαναν περιφερόμενη προεκλογική «Μαντάμ Σουσού», πηγαίνοντάς το αμέσως μετά την τελετή για 10 μέρες στο Βόσπορο, όπου το επισκέφτηκαν 140.000 άτομα κατά τα λεγόμενα του τουρκικού τύπου, που ανάθεμά μας και αν γνώριζαν τι είναι πλοίο και κατά που πέφτει η θάλασσα, όλες αυτές οι κυρίες με τις ισλαμικές μαντήλες και οι κύριοι που φώναζαν από χιλιόμετρα μακριά ότι ήταν φανατικοί θρησκόληπτοι ερντογανικοί από τα βάθη της Ανατολίας. Και αφού τέλειωσε το πανηγύρι στον Κεράτιο, το ξαναμετέφεραν για άλλη μία εβδομάδα, την προτεραία των εκλογών, στην κρίσιμη εκλογική περιφέρεια της Σμύρνης, για νέο σώου εκεί πέρα.
Ο Έρντογάν ο οποίος εμφανίστηκε με τζάκετ πιλότου σε έκθεση για να προμοτάρει το νέο «υπερσύγχρονο αόρατο μαχητικό» της Τουρκίας, που ακόμα είναι σχέδια και τροχοδρομεί, επίσης για προεκλογικούς λόγους, με κινητήρες των F-16 (!) και εγκαινίασε μέσω τηλεδιασκέψεως τον πυρηνικό σταθμό στο Ακούγιου, απέναντι από τη Ρόδο, μαζί με τον Πούτιν, είναι αυτός, που ΟΛΟΙ ξέρουμε και «αγαπάμε»!
Ένας αδίστακτος τυχοδιώκτης, επικεφαλής ενός διεφθαρμένου επίσης ως το μυελό των οστών του καθεστώτος, του οποίου συγγενείς, κουμπάροι, γαμπροί κλπ παίρνουν όλες τις δουλειές του δημοσίου και ενισχύουν φυσικά και το κόμμα του πολυχρονεμένου μας!
Εκτός όμως από εμάς, τον Ερντογάν, τον ξέρουν πλέον πολύ καλά και οι ξένοι. Οι Αμερικανοί, η Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ. Και επειδή ακριβώς τον ξέρουν και τον έχουν μάθει πλέον, γι’ αυτό και τρώει το ένα σκαμπίλι μετά το άλλο σε όλα τα διεθνή fora. Θέματα γνωστά που δεν χρειάζεται ούτε να τα επαναλάβουμε για να τα ξαναθυμίσουμε!
Από την άλλη τι είναι ο Κιλιτσντάρογλου; Είναι το «νέο» και «άφθαρτο»; Μπορεί να αντιπροσωπεύσει τη νέα Τουρκία του 21ου αιώνα; Μπορείς να κάνεις ένα λαχταριστό μουσακά με χαλασμένο κιμά και σάπιες μελιτζάνες; Ειλικρινώς πιστεύουμε πως όχι. Καθώς, προεκλογικώς τουλάχιστον, και σε σχέση με τον Ερντογάν, ο Κιλιτσντάρογλου υπερθεμάτισε σε εθνικιστικές θέσεις και κορώνες, που σε έκαναν να διερωτάσαι αν βλέπεις μπροστά σου έναν σύγχρονο υποτίθεται πολιτικό ή τον επικεφαλής των νεολαίων των «Γκρίζων Λύκων»;
Συνεπεία όλων αυτών το ερώτημα που προκύπτει είναι αν σε περίπτωση νίκης του Κιλιτσντάρογλου, πως θα συμπεριφερθεί αυτός το διάστημα της μιας εβδομάδας ΠΡΙΝ από τις ελληνικές εκλογές της 21ης Μαΐου και μέχρι τις (διαφαινόμενες) δεύτερες εκλογές στην πατρίδα μας στις 2 Ιουλίου, οπότε και θα προκύψει σίγουρα μία νέα ελληνική κυβέρνηση;
Πως θα αντιδράσει τότε αυτός ο νέος ηγέτης και η νέα κυβέρνησή του; Θα μπορείς να τον εμπιστευθείς ή θα προσπαθήσει να δημιουργήσει κάποιο «τετελεσμένο» από αυτά που προεκλογικά υποστήριζε. Το παράδειγμα της Τσιλέρ με την νέα τότε κυβέρνηση Κ.Σημίτη και τα Ίμια είναι πασίγνωστο και δεν ξεχνιέται εύκολα.
Πέραν όμως αυτού. Μία νέα κυβέρνηση Κιλιτσντάρογλου στην Τουρκία μπορεί να επιφέρει «χαλάρωμα» και στο εξωτερικό και στα μέτρα που έχουν ληφθεί εκεί σε βάρος της Τουρκίας εξαιτίας της τακτικής και πολιτικής Ερντογάν. Μία καλά ενορχηστρωμένη εκστρατεία από την τουρκική διπλωματία, τα γνωστά τουρκικά λόμπυ αλλά και γνωστά Μέσα Επικοινωνίας που παραδοσιακά και με το αζημίωτο την υποστηρίζουν, θα βγουν στις ρούγες και στα…σοκάκια και θα ζητούν από τι Δύση και τους Συμμάχους «μία δεύτερη ευκαιρία» στη νέα ηγεσία της γείτονος (με τις ίδιες όμως αν όχι χειρότερες ιδέες από ότι του Ερντογάν). Και επειδή η Δύση είναι γνωστή για το πως λειτουργεί, θεωρούμε ως απολύτως βέβαιο ότι η ευκαιρία αυτή θα δοθεί ξανά στην Τουρκία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται και στα ελληνοτουρκικά!
Επομένως και συμπερασματικά. Η απάντηση στο ερώτημα ποιος ΣΥΜΦΕΡΕΙ την Ελλάδα να είναι ο νικητής των σημερινών εκλογών στην Τουρκία, Ενρτογάν ή Κιλιτσντάρογλου, η απάντηση – κατά την προσωπική μας άποψη – πρέπει να είναι μόνο μία: Ερντογάν!
Γιατί όπως λέει και μία παλιά παροιμία: «καλύτερα να έχουμε απέναντί μας ένα γνωστό γέρικο λιοντάρι, που βρυχάται που και που, παρά ένα νέο λιονταράκι, στα ντουζένια του, που θα θέλει να αποδείξει στο κοπάδι του την αξία του ως νέος αρχηγός του!
Ίδομεν!