Δεν έχει περάσει ένα 24ωρο από την «μαύρη» επέτειο του προγκρόμ των Ελλήνων της Κωνσταντινούπολης στα Σεπτεμβριανά του 1955 και το Συμβούλιο της Ευρώπης παρεμβαίνει προκλητικά υπέρ των τουρκικών θέσεων για την μουσουλμανική μειονότητα της Θράκης πιέζοντας ωμά τον Άρειο Πάγο να αναγνωρίσει, επί της ουσίας, την μειονότητα ως «τουρκική»!.
Το Συμβούλιο κλείνοντας, ουσιαστικά, τα μάτια στην καθημερινή καταπάτηση των δικαιωμάτων του ανθρώπου στην Τουρκία από το καθεστώς Ερντογάν και την ώρα που κορυφώνεται η επιθετική πολιτική της Άγκυρας κατά Ελλάδος και Κύπρου επιλέγει να «υπηρετήσει» την τουρκική προπαγάνδα που αποσκοπεί στο να βάλει πόδι η γείτονα στην Ελληνική Θράκη.
Αναφορικά με την συγκεκριμένη παρέμβαση του Συμβούλιου της Ευρώπης και σε ό,τι αφορά τα δικαιώματα όσων θέλουν να δημιουργήσουν «τουρκικούς συλλόγους», η Ελλάδα ψήφισε ειδική νομοθεσία για την εφαρμογή των αποφάσεων του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Το απέδειξε ο τέως Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος εντελώς πρόσφατα, μιλώντας, στις 25 Αυγούστου 2020, στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Δημοσίου Δικαίου για τις Μειονότητες σε Θράκη και Κωνσταντινούπολη αντιστοίχως.
ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΤΕ ΜΑΣ ΣΤΟ GOOGLE NEWS ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
Διαβάστε το συγκεκριμένο απόσπασμα από την ομιλία του τέως Προέδρου της Δημοκρατίας, κ. Προκόπη Παυλόπουλου στις 25 Αυγούστου 2020, στον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Δημοσίου Δικαίου για τις Μειονότητες σε Θράκη και Κωνσταντινούπολη, για το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι, που δίνει στον Άρειο Πάγο τη δυνατότητα να αποστομώσει τους υποστηρικτές του δικτάτορα Ερντογάν:
«Η Ελλάδα ενεργεί, πάντοτε, σύμφωνα με το ισχύον Σύνταγμα και το Διεθνές Δίκαιο και ως προς το ζήτημα της άσκησης του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι όσων μελών της Μουσουλμανικής Μειονότητας διεκδικούν την ίδρυση σωματείων, στην βάση της λεγόμενης «συλλογικής τουρκικής εθνοτικής ταυτότητας».
Συγκεκριμένα δε, τα αρμόδια όργανα της Ελληνικής Πολιτείας αποφασίζουν με βασικό γνώμονα την Συνθήκη της Λωζάνης, πρωτίστως με βάση την προαναφερθείσα πρόβλεψή της ότι ειδικώς η Μουσουλμανική Μειονότητα της Ελληνικής Θράκης είναι αμιγώς Θρησκευτική Μειονότητα. Επιπλέον, τα όργανα της Ελληνικής Πολιτείας λαμβάνουν υπόψη -ως άλλωστε οφείλουν- εν προκειμένω και όλες τις συνταγματικώς κατοχυρωμένες ρυθμίσεις, ως προς τους όρους και τις προϋποθέσεις της εν γένει άσκησης του δικαιώματος του συνεταιρίζεσθαι, γεγονός το οποίο δεν φαίνεται να κατανοούν ορισμένα μέλη της Μουσουλμανικής Μειονότητας. Δοθέντος ότι συμπεριφέρονται ως εάν δεν γνωρίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των Ελλήνων Πολιτών εν γένει, όταν έχουν γίνει δεκτές προσφυγές τους ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου με αντικείμενο την άσκηση ουσιαστικών δικαιωμάτων, όπως είναι και το δικαίωμα του συνεταιρίζεσθαι.
Την ακρίβεια της κατά τ’ ανωτέρω διαπίστωσης καταδεικνύουν, μεταξύ άλλων, και οι διατάξεις του ν. 4491/2017, καθ’ ό μέτρο τροποποίησαν τις διατάξεις της παρ. 1 του άρθρου 758 του Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας. Οι διατάξεις αυτές καθιέρωσαν τον θεσμό νέων αιτήσεων αναγνώρισης σωματείων ή αιτήσεων σχετικής διοικητικής επανεξέτασης, καθώς και τον θεσμό αιτήσεων επανάληψης της διαδικασίας ενώπιον των αρμόδιων Ελληνικών Δικαστηρίων, όταν έχει εκδοθεί απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, που διαπιστώνει παραβίαση ουσιαστικού δικαιώματος. Σε πλήρη δε συμφωνία με το Σύνταγμα και το Διεθνές Δίκαιο, οι κατά τ’ ανωτέρω διατάξεις προβλέπουν ότι το παραδεκτό της ως άνω αίτησης επανάληψης της διαδικασίας καθορίζεται με βάση τους περιορισμούς της παρ. 2 του άρθρου 11 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τους περιορισμούς που προβλέπονται εν γένει ως προς την άσκηση άλλων ουσιαστικών δικαιωμάτων, τα οποία προστατεύονται από την Σύμβαση αυτή. Δηλαδή τους περιορισμούς που αφορούν, πρωτίστως, την προστασία της εθνικής ασφάλειας, της δημόσιας τάξης, την πρόληψη της εγκληματικότητας, την προστασία της υγείας και της ηθικής ή την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών τρίτων. Επίσης, το παραδεκτό των αιτήσεων επανάληψης της διαδικασίας καθορίζεται και με βάση τις υποχρεώσεις που απορρέουν από Διεθνείς Συνθήκες, στις οποίες η Ελλάδα είναι συμβαλλόμενο μέρος, συμπεριλαμβανομένης, φυσικά, της Συνθήκης της Λωζάνης».