Παρά τα προβλήματα, τις διαφωνίες και τις σκοπιμότητες που πάντα χαρακτηρίζουν τις ευρωπαϊκές προσπάθειες για την δημιουργία ενός πραγματικά ισχυρού αμυντικού βραχίονα, Γαλλία και Γερμανία συζητούν την προοπτική σχεδιασμού και κατασκευής ενός αεροσκάφους έκτης γενιάς, το οποίο θα ενταχθεί σ΄ ένα ευρύτερο σύστημα αεράμυνας.
Εμείς που είμαστε; Προς το παρόν στις αναβαθμίσεις αεροσκαφών που σε λίγα χρόνια θα είναι πια ξεπερασμένα.
Η Ελλάδα κατόρθωσε να παραμείνει “κολλημένη” σε αεροσκάφη που στη βάση τους είναι 3ης γενιάς, όσες αναβαθμίσεις κι αν υποστούν. Και είναι αναβαθμίσεις εξαιρετικά δαπανηρές από τη μία και αμφιβόλου αποτελεσματικότητας από την άλλη.
Οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ απέφυγαν να πάρουν αυτονόητες για όλες τις άλλες χώρες του ΝΑΤΟ αποφάσεις για το μέλλον της ΠΑ. Απέφυγαν να απαντήσουν στις προσκλήσεις των Αμερικανών για συμμετοχή στο πρόγραμμα του F-35 και τελικά έκαναν το ίδιο και για το Eurofighter, παρά το γεγονός ότι υπήρξε ακόμη και απόφαση ΚΥΣΕΑ για την προμήθειά του. Θα πουν κάποιοι “κάθε εμπόδιο σε καλό”. Κι αυτό γιατί το F-35 ακόμη δεν έχει πείσει για τις διαφημιζόμενες δυνατότητές του και το Eurofighter αποδείχτηκε τελικά κατώτερο κάθε προσδοκίας. Αυτό όμως δεν αλλάζει το γεγονός ότι εμείς βρισκόμαστε σχεδόν τρεις γενιές πίσω!
Η απόφαση για τον εκσυγχρονισμό των F-16, ήρθε με καθυστέρηση πάρα πολλών χρόνων. Δεν έχει νόημα να την συζητάμε αφού πλέον οι υπογραφές έχουν “πέσει”. Ελπίζουμε όλοι το κόστος δεν θα ξεπεράσει κατά πολύ το 1,5 δις δολάρια και ότι το πρόγραμμα θα ολοκληρωθεί εντός των προβλεπόμενων χρονικών ορίων, δηλαδή μέχρι το 2028. Ακόμη κι αν όλα πάνε όπως έχουν σχεδιαστεί η ΠΑ θα εξακολουθήσει να είναι πίσω.
Ο ίδιος ο ΥΕΘΑ έχει πει πως μέσα στην επόμενη πενταετία η Ελλάδα θα πρέπει να αποφασίσει για το νέο αεροσκάφος που θα πρέπει να ενταχθεί στην ΠΑ. Ίσως να χρειάζεται να ληφθεί πολύ νωρίτερα αυτή η απόφαση. Ίσως θα πρέπει να αρχίσουν από τώρα οι διερευνητικές επαφές για τα όσα σχεδιάζουν Γάλλοι και Γερμανοί ανεξάρτητα από τις διαφωνίες και τα προβλήματα που προαναφέραμε. Το να εξασφαλίσει η Ελλάδα τη συμμετοχή της σ΄ ένα νέο αεροναυπηγικό πρόγραμμα έχει πολλά πλεονεκτήματα.
Δυστυχώς δεν υπάρχει η πολυτέλεια του χρόνου. Έτσι όπως τα κατάφεραν οι πολιτικοί μας ,είτε μας αρέσει, είτε όχι, βρισκόμαστε με την πλάτη στον τοίχο. Αρκετοί στην Πολεμική Αεροπορία, που βιώνουν την καθημερινή πίεση και αγωνία, θεωρούν ότι πρέπει να υπάρξουν κινήσεις που θα δώσουν κάποιο άμεσο πλεονέκτημα στην Πολεμική Αεροπορία. Ποιες θα μπορούσαν να είναι αυτές οι κινήσεις; Όπως λένε στην πραγματικότητα η επιλογή φαίνεται να είναι μία και είναι γαλλική. Με δεδομένο ότι η διαφορά στο Αιγαίο προκύπτει μόνο από τα γαλλικά όπλα που έχει στις αποθήκες της η ΠΑ, το σενάριο απόκτησης μεταχειρισμένων έστω γαλλικών Mirage ή Rafale είναι μια “ενδιάμεση λύση” που ακούγεται λογική και αξιόπιστη, μέχρι να δεήσουμε να αποφασίσουμε ποια θα είναι η επόμενη μέρα της ΠΑ.
“Μπάλωμα πολυτελείας” με άλλα λόγια, το οποίο όπως τα καταφέραμε όμως μοιάζει να είναι απαραίτητο. Εκτός αν πιστεύουμε ότι μέχρι το 2028 όλα θα πάνε καλά και ήρεμα.
Πηγή: Militaire