Κανένας δεν ενδιαφέρεται στην πραγματικότητα για τους συνταξιούχους. Ούτε η κυβέρνηση, που αγωνίζεται τώρα για την μη εφαρμογή των περικοπών που η ίδια νομοθέτησε, ούτε η αντιπολίτευση που καταϊδρωμένη, όταν διαπίστωσε την πιθανότητα να μην εφαρμοσθούν οι περικοπές, έσπευσε με τροπολογίες και δηλώσεις να σώσει τα προσχήματα.
Όμως τα γεγονότα παραμένουν αμείλικτα. Είναι γεγονός ότι με τον νόμο Κατρούγκαλου η κυβέρνηση προχώρησε στην ισοπέδωση του κατεδαφισμένου ασφαλιστικού συστήματος που είχαν παραδώσει οι προηγούμενες κυβερνήσεις. Είναι επίσης γεγονός ότι, όταν ο κύριος Μοσκοβισί άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο της μη περικοπής, η αξιωματική αντιπολίτευση έσπευσε να τον επιπλήξει καλώντας τον «να είναι πιο προσεκτικός στις δημόσιες τοποθετήσεις του». Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και το ΠΑΣΟΚ(ΚΙΝΑΛ) με δηλώσεις στελεχών του όταν διαφάνηκε ότι οι δηλώσεις Μοσκοβισί κάθε άλλο παρά στον αέρα ήταν.
Ο μόνος που, με ωμότητα, εξέφρασε την άποψή του υπέρ των περικοπών ήταν ο ΣΕΒ. Εκπροσωπώντας την τάξη του απαίτησε την μείωση των εισφορών και της φορολογίας των επιχειρήσεων, προβάλλοντας –ως κοινωνικό άλλοθι- την αύξηση των μισθών του ιδιωτικού τομέα. Καμία κουβέντα φυσικά για αύξηση της παραγωγικότητας των επιχειρήσεων με εκσυγχρονισμό και αύξηση των επενδύσεων κεφαλαίου με ίδια κεφάλαια και όχι με τα δανεικά κι αγύριστα –ξεπερνούν τα 60 δισ.- που βούλιαξαν τις τράπεζες επιβαρύνοντας το κοινωνικό σύνολο –μισθωτούς και συνταξιούχους- με την διάσωσή τους. Καμία κουβέντα για τα ελλείμματα που προκαλούνται από την φοροκλοπή και την εισφοροδιαφυγή των επιχειρήσεων. Καμία λογική εξήγηση για το γεγονός ότι το 10% των οφειλετών του Δημοσίου –με οφειλές άνω των 100.000€ έκαστος, προφανώς όχι μισθωτοί και συνταξιούχοι- χρωστά το ½ του ΑΕΠ ή το ¼ του Δημοσίου Χρέους.
Αναμφισβήτητα, από την μη περικοπή των συντάξεων, ωφελημένοι θα είναι οικονομικά οι συνταξιούχοι και πολιτικά η κυβέρνηση. Αντίθετα ζημιωμένοι όσοι προσδοκούν να «ελεηθούν» οικονομικά από την διανομή των, οφειλόμενων και στις περικοπές, «ματωμένων πλεονασμάτων» και εκλογικά η αντιπολίτευση.
Με αυτά τα δεδομένα -στο βαθμό που μπορεί να συμβάλλει τελικά στην περικοπή των συντάξεων- δημιουργεί εύλογες απορίες, ανησυχίες αλλά και υποψίες ο επικοινωνιακός κατακλυσμός που αιφνιδίως ενέκυψε εδώ και ένα μήνα σε σχέση με την διεκδίκηση αναδρομικών τα οποία προσεγγίζουν τα 10 δισ. ευρώ. Τόσο το οικονομικό διακύβευμα όσο και ο χρόνος υλοποίησης του σε περίπτωση ικανοποιητικής τελικής απόφασης των δικαστηρίων –ιδιαίτερα αμφίβολη αν δεν αφορά και τον κλάδο τους- δεν δικαιολογούν τον επικοινωνιακό «πανικό». Ίσως η εξήγηση γι’ αυτό θα πρέπει να αναζητηθεί στο ιδιοκτησιακό καθεστώς των ΜΜΕ καθώς και στις σκοπιμότητες που προηγουμένως αναλύθηκαν.