Μετά την ορκωμοσία του σουλτάνου και την άρση της κατάστασης εκτάκτου ανάγκης υποτίθεται πως η χώρα μπαίνει σε μια νέα τροχιά. Το ερώτημα που πλανάται είναι ποια ακριβώς θα είναι η κατεύθυνση της.
Η Τουρκία προσπαθεί από το 1876 να γίνει μια δημοκρατία δυτικού τύπου, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο μουσουλμανικό κόσμο. Στα 142 χρόνια που μεσολάβησαν η αυταρχική διακυβέρνηση του σουλτάνου καταργήθηκε και εγκαθιδρύθηκε η συνταγματική μοναρχία.
Μετά ακολούθησε η κοινοβουλευτική δημοκρατία του Κεμάλ που έφθασε μέχρι σήμερα με μερικές διακοπές λόγω των στρατιωτικών Πραξικοπημάτων. Ασφαλώς κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι η Τουρκία υπήρξε ποτέ μια πραγματικά δημοκρατική χώρα . Παρ’ όλα αυτά υπήρχε μια μορφή κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Τώρα καθιερώθηκε ένα α λα τούρκα προεδρικό σύστημα. Μια διακυβέρνηση του ενός ανδρός με ένα κοινοβούλιο χωρίς την παραμικρή εξουσία.
Ταυτόχρονα με την αλλαγή του καθεστώτος άρχισε η κατάρρευση της οικονομίας. Το ύψος των δανείων που πήρε από τις Τράπεζες της Αγγλίας, των ΗΠΑ, της Γερμανίας και της Ολλανδίας ανέρχεται στα 450 δις $. Πώς θα μπορέσει ο ένας και μοναδικός γίγαντας να αντιμετωπίσει την τραγική αυτή κατάσταση. Για να κατανοήσουμε καλύτερα το πρόβλημα. Θα πρέπει να δούμε λίγο την μεγαλύτερη εικόνα της παγκόσμιας σκακιέρας.
Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι μετά την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ (2003) ξεκίνησε ο Γ΄ Πόλεμος, ο οποίος επεκτείνεται καθημερινά. Ο πόλεμος αυτός διαφέρει σημαντικά ως προς τον χαρακτήρα, τις ιδιαιτερότητες από τους δυο προηγούμενους. Στην ουσία του όμως, υπάρχει βασική ομοιότητα αφού όλα γίνονται για τα ενεργειακά ζητήματα. Χθες οι πετρελαϊκές πηγές, σήμερα το φυσικό αέριο κ.α.
Στους δυο πρώτους έχασαν τη ζωή τους 17 εκατομ., και 65 εκατ. άνθρωποι αντίστοιχα. Παρατηρούμε ότι το 95% των θυμάτων στον Α Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν στρατιώτες και μόλις το 5% άμαχοι πολίτες. Στον Β΄Παγκόσμιο το 33% ήταν στρατιώτες και το 67% πολίτες. Σήμερα το 5% είναι στρατιώτες και το 95% άμαχοι. Υπάρχει μια σημαντική διαφορά στην μορφή και στην υφή.
Για παράδειγμα η Συρία από την άποψη διεθνούς δικαίου δεν πολεμά σήμερα με καμία άλλη χώρα. Κανένα ξένο κράτος δεν κήρυξε τον πόλεμο στη Δαμασκό. Όμως, στην χώρα που καταστράφηκε ολοσχερώς έχασαν τη ζωή τους 500.000 πολίτες . Επίσης, 4 εκατ.άνθρωποι αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν και να ακολουθήσουν το δρόμο της προσφυγιάς.
Εξαιτίας αυτών των διαφορών ο σύγχρονος πόλεμος ονομάζεται Fourth Generation Warfare (πόλεμος Τέταρτης Γενιάς) ή Hybrid Warfare (Υβριδικός Πόλεμος).
“Άγνωστοι πρωταγωνιστές” υποκινούν τους πολέμους μέσω τρομοκρατίας, Τύπου, ψυχολογίας, έλεγχο νοημοσύνης, πλύση εγκεφάλου, οικονομική χειραγώγηση, ΜΚΟ κ.α.
Κανείς δεν αμφισβητεί την διεξαγωγή του Πολέμου , το μόνο ερώτημα που βασανίζει την ανθρωπότητα είναι αν θα επιχειρηθεί μια πυρηνική σύγκρουση ή όχι.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εκτιμούμε ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία υπήρξε ένα εμπόδιο για την “πορτοκαλί” επανάσταση που ήθελαν να επιβάλουν στην Τουρκία. Σε όλες τις χώρες που έγιναν καθεστωτικές αλλαγές υπήρχε μια αυταρχική διακυβέρνηση ενός δικτάτορα. Στο σημείο αυτό οδηγήθηκε σήμερα η Τουρκία…..
Δυτικοί κύκλοι και κυρίως ο Μισέλ Ρούμπιν “προέβλεψαν”, λίγο καιρό πριν τη διεξαγωγή του, το πραξικόπημα της 15.7.2016. Σήμερα προβλέπουν “εσωτερικό ξεκαθάρισμα”, δηλαδή εμφύλιο!
Ο Ερντογάν χρησιμοποίησε το δήθεν πραξικόπημα για να βάλει στο γύψο όλη τη χώρα και να αναρριχηθεί στην εξουσία του ενός και μοναδικού άνδρα . Υπάρχει βέβαια ένα κοινοβούλιο, αλλά δεν έχει την παραμικρή εξουσία. Είναι μια Βουλή διακοσμητική για να χαρακτηρίζεται η χώρα προεδρική δημοκρατία.
Εάν διαβάσουμε με προσοχή το υπ΄ αριθμ 1 Προεδρικό Διάταγμα που εξέδωσε αμέσως μετά την ανάληψη των καθηκόντων του ο σουλτάνος , με το οποίο ορίζει τις αρμοδιότητες του υπουργείου εσωτερικών διαπιστώνει τα εξής περίεργα: Το υπουργείο είναι αρμόδιο να ρυθμίζει την διοικητική διαίρεση της χώρας, να ενώνει, να μετονομάζει περιφέρειες, να αλλάζει τα ονόματα και τα όρια χωριών, κωμοπόλεων και πόλεων.
Οι διατάξεις αυτές προκάλεσαν ανησυχία στους νομικούς κύκλους . Φοβούνται μήπως μετά το προεδρικό επιβληθεί και ένα είδος ομοσπονδιακού περιφερειακού συστήματος. Να διαιρεθεί δηλαδή η χώρα σε περιφέρειες και να συσταθεί μια μορφή ομοσπονδίας.
Οι κύκλοι αυτοί υποστηρίζουν ότι στην τελετή ορκωμοσίας του προέδρου ήταν προσκεκλημένος και ο πρωθυπουργός της κουρδικής περιφέρειας του Β.Ιράκ Νετσιρβάν Μπαρζανί . Ο τουρκικός Τύπος απέκρυψε την παρουσία του στην Άγκυρα . Αντιθέτως ο κουρδικός πρόβαλε την κατ΄ ιδίαν συνάντηση των δυο ανδρών, η οποία χαρακτηρίστηκε πολύ σημαντική και εποικοδομητική. Η απόκρυψη της παρουσίας και της κατ΄ιδίαν συνομιλίας κρίνεται περίεργη και ύποπτη
Ανεξάρτητα από όλα αυτά στην Τουρκία διεξάγεται τη στιγμή αυτή ένας ιερός πόλεμος μεταξύ των ισλαμικών ταγμάτων και αδελφοτήτων. Μετά την εξάρθρωση της αδελφότητας του Φεττουλλάχ Χότζα , ακολούθησε η σύλληψη του Αντνάν Οκτάρ και έπεται η συνέχεια. Νικητής του αγώνα σίγουρα θα είναι η αδελφότητα Ισκεντέρπασα, στην οποία ανήκει ο σουλτάνος.
Το σκηνικό στήνεται και όλα δείχνουν ότι πλησιάζει η ολοκλήρωση του σχεδίου. Η κατάσταση είναι απρόβλεπτη και για αυτό επικίνδυνη. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή και εγρήγορση.
ΠΗΓΗ: Το άρθρο της Λιάνας Μυστακίδου δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα militaire.gr