Οι “έξω” πανηγυρίζουν και θριαμβολογούν. Οι “μέσα” προσπαθούν να μετρήσουν τις “πληγές” τους μετά από τη συμφωνία των Πρεσπών…
διεθνής Τύπος γράφει διθυράμβους για τη συμφωνία Τσίπρα-Ζάεφ
Ο . Κάποιοι έφθασαν στο σημείο να τους προτείνουν για το …
Στο εσωτερικό της χώρας πάντως οι κομματικοί σχηματισμοί που συμμετέχουν στο παιχνίδι της κυβερνητικής εξουσίας και της αντιπολίτευσης προσπαθούν να κάνουν απολογισμό ζημιών…
Ο Τσίπρας στο δικό του ακροατήριο μοιάζει να είναι αλώβητος. Στον λεγόμενο “μεσαίο χώρο” που δεν υπήρξε ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τον ψήφισε, οι απώλειες επίσης δεν πρέπει να είναι τρομακτικές. Το ποσοστό όσων επιθυμούσαν λύση στο Σκοπιανό σ΄ αυτόν το “μεσαίο χώρο” είναι πολύ μεγαλύτερο απ΄ αυτό που δεν επιθυμούσε να κλείσει η υπόθεση.
Αναταράξεις υπάρχουν στη ΝΔ, η οποία με τη στάση της μάλλον δυσαρεστεί τη συνιστώσα των “φιλελεύθερων” και “νεοφιλελεύθερων” και να ικανοποιεί τις πιο “δεξιές” ως “ακροδεξιές” συνιστώσες της, οι οποίες ελάχιστη σχέση και επαφή έχουν με τον Μητσοτάκη. Θέμα πειθαρχίας βεβαίως δεν υπάρχει αλλά γκρίνια για τη στάση του κόμματος υπάρχει και μάλιστα μεγάλη… Η στάση που τήρησε η ηγεσία της ΝΔ την έχει φέρει για πρώτη φορά σε άβολη θέση έναντι Αμερικανών και Ευρωπαίων. Ασυνήθιστο για τη ΝΔ με οποιαδήποτε ηγεσία μέχρι σήμερα.
Το Κίνημα Αλλαγής επίσης κλυδωνίζεται και η υπόθεση των Σκοπίων απέδειξε ότι η “συγκόλληση” διαφορετικών κομματικών σχηματισμών και απόψεων δεν έχει επιτυχία. Το βασικό δίλημμα κατεύθυνσης παραμένει αναπάντητο: θα πάνε “κεντροαριστερά” ή “κεντροδεξιά”; Το κακό είναι ότι κάποιοι στο Κίνημα Αλλαγής δεν προσπαθούν να απαντήσουν με πολιτικά κριτήρια, αλλά με το πού έχουν περισσότερες πιθανότητες να γίνουν γρήγορα ξανά υπουργοί!
Πρόβλημα υπάρχει στους Ανεξάρτητους Έλληνες, με τον Πάνο Καμμένο να καλείται να διαχειριστεί την δυσαρέσκεια κομματικών οργανώσεων που ήρθε να προστεθεί στην αναμενόμενη εδώ και καιρό αποχώρηση του Δημήτρη Καμμένου.
Ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ και ΥΕΘΑ είχε τις εξής επιλογές: να ρίξει την κυβέρνηση δύο μήνες πριν από την ολοκλήρωση του πολιτικού σχεδιασμού της που προβλέπει έξοδο από το μνημόνιο και να κατέβει στις εκλογές με το θέμα των Σκοπίων σημαία ή να αναλάβει το κόστος της στήριξής του ελπίζοντας ότι θα το πιστωθεί από τα οικονομικά αποτελέσματα που η κυβέρνηση λέει ότι θα παρουσιάσει στο τέλος της τετραετίας. Η σχέση του με τον Τσίπρα την οποία η αντιπολίτευση εξακολουθεί να υποτιμά ήταν βέβαιο ότι θα τον οδηγούσε στη δεύτερη επιλογή. Το ρίσκο που ανέλαβε είναι σίγουρα τεράστιο.
Πηγή: